Όλοι τις έχουμε σκεφτεί, εντάξει;
ΟΚ, είσαι στην σχολή και λες να παρακολουθήσεις μάθημα –πράγμα σπάνιο, αλλά είπες να κάνεις μια αλλαγή-, ή απλά είναι εξεταστική και είπες να δώσεις τίποτα, μπας και κάνεις την μητέρα σου περήφανη. Πας με τα φιλαράκια, έτσι για το support. Και ακούς όχι μόνο την -λίγο weird κατά την γνώμη σου- φωνή του καθηγητή, αλλά και ένα συμφοιτητή σου, δειλά-δειλά να ρωτάει τον διπλανό: «σε τι μάθημα είμαστε;». Σου πέφτουν λίγο τα μαλλιά, δεν σου πέφτουν; Ακόμα κι για εσένα, που μπορεί να μην είσαι σούπερ οργανωμένος με τα ζητήματα της σχολής τελευταία και να είσαι σε φάση που δεν δίνεις και τόση σημασία, αλλά είναι κάποια πράγματα που τα ακούς και είναι απλά… ανήκουστα!
Εντάξει. Άνθρωποι είμαστε. Όλοι έχουμε κάνει στο παρελθόν κάποιες λίγο… κουλές σκέψεις, είχαμε κάποιες λίγο… περίεργες απορίες αλλά δεν σηκώσαμε και το χέρι μας στην τάξη για να τις πούμε φωναχτά! Τις σκεφτήκαμε από μέσα μας, σαν… “νοήμονες” άνθρωποι που είμαστε!
Κοίτα δεν κρίνουμε ΚΑΝΕΝΑ. Μην μας παρεξηγείς. Αλλά μια φάση *doiiingg* την είχαμε όταν ακούσαμε τα παρακάτω από τους συμφοιτητές μας.
Κατά την διάρκεια της εξεταστικής
«Που γράφω το όνομα μου;»
-Σε τατού στο σώμα σου αν θέλεις.
Όταν πας να ψηφίσεις στις εκλογές
«Πρέπει να έχω την ταυτότητά μου μαζί μου;»
-Όχι, ξέρουν όλοι ποιος είσαι βρε.
Στο μάθημα
«Ποιος είναι ο καθηγητής;»
-Όχι αυτός που μιλάει… Κάποιος άλλος που θα έρθει μετά!!
Στην εξεταστική
«Πώς είναι ο τίτλος του μαθήματος;»
-Θρησκευτικά και άλλα θρησκεύματα….
Την περίοδο της εξεταστικής
«Τι μάθημα δίνουμε σήμερα;»
-Γεωγραφία….
Την περίοδο της εξεταστικής
«Ρε, θα διαβάσεις για το μάθημα αύριο εσύ;»
-Όχι, περιμένω την θεία φώτιση για να γράψω.
