Το σίδερο και το ράψιμο παύει να είναι στερεότυπο για τα αγόρια στο Colegio Montecastelo
Σίδερο, γενική καθαριότητα, μαγείρεμα και ράψιμο είναι οι ασχολίες τις οποίες διδάσκονται από εθελοντές αλλά και μπαμπάδες των ίδιων των μαθητών στο σχολείο ''Colegio Montecastelo'' της Ισπανίας. Σε μία κοινωνία που ακόμη και σήμερα η ενασχόληση με τις δουλειές του σπιτιού θεωρείται από πολλούς άντρες αλλά και γυναίκες καθαρά γυναικείο σπορ, κάπου στην Ισπανία αυτό το επιχείρημα γυρίζει μπούμερανγκ για καλό σκοπό...
Γαλουχημένοι στις περισσότερες οικογένειες τα αγόρια με την αντίληψη πως δεν έχουν μερίδιο στο μερτικό της χαράς των δουλειών (καθόλου ευχάριστο), η παράδοση καλά κρατεί καταλήγοντας εν έτει 2020 η γυναίκα να επωμίζεται εκτός από το βάρος της δουλειάς και των παιδιών (αν υπάρχουν) και τις υποχρεώσεις του σπιτιού.
Αυτό που έχει σημασία να δούμε είναι πώς αυτό το πρόγραμμα στο Montecastelo ταράσσει τα νερά της ιδεολογίας που έχει στηθεί από το παρελθόν σχετικά με το θέμα ''φύλο και δουλειές του σπιτιού''. Σε ένα πρώτο επίπεδο συνειδητοποιούμε ότι αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στοχεύει στην κατάκτηση της ανεξαρτησίας των ίδιων των αγοριών από την εξάρτησή τους από τη μητέρα τους κι αργότερα από τη σύντροφό τους ως προς τις ανάγκες τους. Ναι, ακόμη δεν έχει κατακτηθεί το σιδέρωμα του γιακά από τους ίδιους (χωρίς να ισχύει για όλους). Με μία δεύτερη ματιά, όμως, καταλαβαίνουμε ότι το εν λόγω πρόγραμμα αποσκοπεί στο ξερίζωμα στερεοτύπων γύρω από το φύλο που ισχύουν και για τις γυναίκες αλλά και για τους άντρες.
Στο Montecastelo ''αποποινικοποιείται'' με τον πιο όμορφο και δημιουργικό τρόπο αυτή η ιδεολογία. Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η εικόνα της ενασχόλησης με τη φύση, αν όχι παραγωγική;
Η κοινωνία μας είναι τόσο εξελιγμένη (not) κι απελευθερωμένη από στερεότυπα που ακόμη και σήμερα θεωρείται ντροπή ένας άντρας να πλένει πιάτα (αιώνιο) και να εξασφαλίζει μόνος του το φαγητό του. Ακόμη και σήμερα μάγειρες ανά τον κόσμο αντιμετωπίζονται χλευαστικά για την επιλογή του συγκεκριμένου επαγγέλματος που έχει ταυτιστεί όσο κανένα άλλο με τη γυναίκα. Κι οι προβολές δεν σταματούν εκεί. Πολλές φορές η εικόνα ενός σύγχρονου άντρα που καταπιάνεται με παραδοσιακά (αλλά όχι ρεαλιστικά) ''γυναικείες'' ασχολίες είναι ταυτόσημη με επίσης στερεοτυπικές αντιλήψεις περί φύλου.
Άλλωστε, μίλησε και ο Dan σε συνέντευξη που έδωσε πάνω στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Montecastelo, ο οποίος είναι σύμβουλος σχέσεων, και απεφάνθη: Οι δουλειές του σπιτιού δεν είναι κάτι άψυχο αλλά μέρος των ενεργειών που αργότερα θα μοιραστεί ένας σύντροφος με την/τον σύντροφό του. Για αυτό δεν πρέπει να γίνονται με νεύρα, ένταση και δυσαρέσκεια αλλά με όρεξη. Κάπως έτσι δείχνεις σεβασμό αλλά και αλληλεγγύη στον άνθρωπό σου!
Κάποτε τα στερεότυπα γίνονται αφορμή για παραληρήματα (ενίοτε ρατσιστικά, για να μη πούμε τις περισσότερες φορές) με φράσεις που έχουν ''περάσει'' στη φιλοσοφία που συντηρεί και τρέφει τον σεξισμό (τόσο απέναντι στις γυναίκες όσο κι απέναντι στους άντρες). Ίσως η δεύτερη ανάγνωση αυτής της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο σχολείο στοχεύει στο να κόψει μια για πάντα το νήμα με απόψεις και θέσεις που δεν έχουν καμία απολύτως βάση και συντηρούν μόνο το συγκαλυμμένο ρατσισμό ο οποίος καμουφλάρεται ως ''πείραγμα, χιούμορ και πλάκα''.
Ανάθεμα κι αν θεωρείται αστείο το ''Πήγαινε να πλύνεις κάνα πιάτο''...
