Και γιατί να μην πανηγυρίσεις;
Πρωί-πρωί διάβασα ένα status στο Facebook που λίγο πολύ ο φίλος «απολογήθηκε» γιατί υποστηρίζει την ποδοσφαιρική ομάδα της Γερμανίας. Μέσα στην ημέρα πήρε το μάτι μου το ακόλουθο: «έκραξαν τον Παπασταθόπουλο γιατί τόλμησε να πει "μπράβο" στη Γερμανία»! Εάν διαβάσετε το τι του γράφουν θα γελάσετε πικρά. Είμαι σίγουρος ότι εάν κάτσω και ψάξω λίγο στο internet θα βρω και άλλα τέτοια άρθρα με αντίστοιχα σχόλια.
Το πρώτο Mundial που παρακολούθησα σε ηλικία 10 χρονών ήταν του Μεξικό το 1986. Για κάποιον λόγο, που ούτε και εγώ θυμάμαι, μου είχε κάνει εντύπωση ένας κυνηγός με περίεργα αφτιά, Gary Lineker, καθώς και ένας με το πομπώδες όνομα Karl-Heinz Rummenigge. Αν και τώρα ξέρω ότι αυτές οι δύο διαφορετικές σχολές δεν συνδυάζονται, από μικρό παιδί υποστηρίζω φανατικά αυτές τις δύο ομάδες σε Euro και Mundial. Θα μπορούσα να υποστηρίζω οποιαδήποτε ομάδα. Τότε αρκετοί συνομήλικοί μου έγιναν Αργεντινή λόγω του Μαραντόνα. Εμένα μάλλον μου είχε κάνει εντύπωση το πείσμα των Γερμανών να κυνηγήσουν μέχρι τελευταία στιγμή το αποτέλεσμα και λόγω της αδικίας που είχαν υποστεί οι Άγγλοι με το «χέρι του Θεού».
Από τότε παρακολουθώ φανατικά ποδόσφαιρο. Χαίρομαι για τις επιτυχίες των Γερμανών και σε κάθε Mundial περιμένω να κάνει το μεγάλο βήμα η Αγγλία. Ποτέ δεν έχω κάτσει να μπλέξω την πολιτική με την μπάλα. Τι δουλειά έχει το ένα με το άλλο; Ξέρω ότι υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν το αντίθετο και με επιχειρήματα, αλλά προτιμώ να μείνω στην ρομαντική πλευρά του θέματος. Το 1978 η Αργεντινή πήρε το Mundial όταν στην χώρα της είχε δικτατορία. Τότε ήταν «κακή» η Αργεντινή, τώρα είναι η «καλή»;
Όπως δεν θα άλλαζε σε τίποτα η ζωή μου εάν νίκαγε η Αργεντινή, έτσι δεν θα αλλάξει που κέρδισε η Γερμανία. Πήρα την Κυριακή μια χαρά, που την καταλαβαίνουν μόνο όσοι βλέπουν ποδόσφαιρο, μετά ήπια μια μπίρα και κοιμήθηκα ήσυχος. Στον δρόμο δεν βγήκα να πανηγυρίσω. Θα βγω εάν το πάρει το Mundial η Αγγλία δηλαδή το…
