Συνέντευξη με την σκηνοθέτιδα Σταυρούλα Τσιάμη και την ηθοποιό Μαριαλένα Σκαρώνη της παράστασης «Μπλε Πυρετός» που παρουσιάζεται στον χώρο τέχνης Τζάμια Κρύσταλλα στον Κεραμεικό.
Μια γυναίκα ανεβαίνει στη σκηνή να δώσει μία διάλεξη για το μπλε. Για το μπλε των ζωγράφων, το μπλε του ουρανού, το μπλε της θλίψης. Μα καθώς τα λόγια και οι σκέψεις κυλούν, κάτι σπάει και η ομιλία της εκτροχιάζεται. Το μπλε γίνεται πρόσωπο. Γίνεται ανάμνηση. Γίνεται εξομολόγηση.
Μια παράσταση για όσα δεν μπορέσαμε ποτέ να πούμε. Μια παράσταση για την επιθυμία, τον αποχωρισμό, την αποδοχή. Μια παράσταση για όλα τα μπλε του κόσμου.
Το Μπλε Πυρετός, βασισμένο στο «Σπουδή στο Μπλε» (μτφ. Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, εκδόσεις Αντίποδες) της Αμερικανίδας πεζογράφου, ποιήτριας και δοκιμιογράφου, Μάγκι Νέλσον («Αργοναύτες»), θα παρουσιαστεί ως μονόλογος σε σκηνοθεσία της Σταυρούλας Τσιάμη (LINSLUS), και ερμηνεία της Μαριαλένας Σκαρώνη (αστΕΡΩΣκονη, βάιζα {ETM. Αρβαν. <κορίτσι,κόρη>}, LINSLUS).
Οι οκτώ παραστάσεις του Μπλε Πυρετός θα πραγματοποιηθούν από τις 5 έως και τις 27 Μαΐου 2025, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Τζάμια Κρύσταλλα (Αγίου Όρους 10, Κεραμεικός), στον ισόγειο χώρο. Εισιτήρια εδώ.
Οι συντελεστές της παράστασης, η σκηνοθέτιδα Σταυρούλα Τσιάμη και η ηθοποιό Μαριαλένα Σκαρώνη, μίλησαν στο Platform για τον Μπλε Πυρετό που έρχεται στον Κεραμεικό.
-Πώς ήταν η στιγμή που διαβάσατε (και) την ελληνική μετάφραση του βιβλίου «Σπουδή στο Μπλε» και πώς αποφασίσατε να το μεταφέρετε στη θεατρική σκηνή;
Σταυρούλα: Η στιγμή που διάβασα το «Σπουδή στο Μπλε» στην ελληνική μετάφραση ήταν σαν να το ξαναδιαβάζω πρώτη φορά. Το ρούφηξα όλο χωρίς διαλείμματα και το ξαναδιάβασα και το ξαναδιάβασα. Και δεν μπορούσα να σταματήσω να το σκέφτομαι και έτσι ήταν αναπόφευκτο ότι κάτι έπρεπε να κάνω σε σχέση με αυτό το κείμενο. Υπήρξαν πολλές ιδέες μέσα στο μυαλό μου, αλλά κατέληξα ότι η θεατρική σκηνή είναι το πιο άμεσο και ζωντανό μέσο για να μεταφέρω αυτά που θέλω να πω στην παρούσα φάση.
Μαριαλένα: Η «Σπουδή στο Μπλε» με βρήκε σε μια πολύ περίεργη φάση της ζωής. Πολύ μπερδεμένη και πολύ πονεμένη. Όταν το διάβασα, τρελάθηκα! Αρχικά με το timing. Με το πόσο σπουδαίο είναι να σε βρίσκουν τα πράγματα τη στιγμή ακριβώς που τα έχεις ανάγκη. Και μετά με το βιβλίο καθ’ αυτό. Ήταν θα πω, μια αναγκαία συνάντηση, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων.
-Τι είναι αυτό που σας τράβηξε στο βιβλίο «Σπουδή στο Μπλε»;
Σταυρούλα: Αυτή η γραφή του, που περιλαμβάνει μια έρευνα και την παράθεση πληροφοριών σε σχέση με το χρώμα μπλε και, ξαφνικά, διαβάζεις την πιο προσωπική φράση που θα μπορούσε να έχει γράψει ένας άνθρωπος βγαλμένη απ’ τις πιο βαθιά κρυμμένες σκέψεις του. Η πρώτη στιγμή που έρχεται μια τέτοια πρόταση μέσα στο κείμενο, μου ήρθε σαν γροθιά στο στομάχι, και άρχισα αμέσως να κλαίω.
Μαριαλένα: Ο τρόπος που συνυπάρχουν μέσα σε αυτό η δύναμη για το παρακάτω με την απόλυτη ευθραυστότητα. Τα «το χω» της μιας στιγμής και τα «καταρρέω» της ακριβώς επόμενης. Αυτού του είδους οι ποιότητες στη γραφή είναι κάτι που εγώ συνάντησα πρώτη φορά σε αυτό το βιβλίο και με συγκίνησε τρομερά.
-Ποιες δυσκολίες και προκλήσεις είχατε να αντιμετωπίσετε στο ανέβασμα του έργου «Μπλε Πυρετός»;
Σταυρούλα: Αρχικά, το ότι δεν είναι θεατρικό κείμενο, σημαίνει αυτόματα ότι πρέπει να το προσαρμόσεις για τη σκηνή, και ένας λόγος που έχει γραφτεί για απλή ανάγνωση, ξαφνικά πρέπει κάπως να ειπωθεί. Αυτό για εμένα είναι μεγάλη πρόκληση, αλλά με ενθουσιάζει κιόλας, γιατί μου δίνει μια ελευθερία στο να φτιάξω εγώ την ιστορία, να αποφασίσω εγώ πώς θα ξεκινήσει η παράσταση, τι θα γίνει και πώς θα τελειώσει.
Μαριαλένα: Για μένα η πρώτη και πιο βασική πρόκληση είναι ότι ο «Μπλε Πυρετός» είναι ένας μονόλογος. Είναι η πρώτη φορά που καλούμαι να εξυπηρετήσω αυτό το είδος θεάτρου. Έτσι, κάθε πρόβα έχει σχεδόν εκπαιδευτικό χαρακτήρα για μένα. Συνεχώς νιώθω ότι μαθαίνω κάτι καινούργιο για τα εκφραστικά μου μέσα, για την σκηνική αντοχή που χρειάζεται.
-Είναι το μπλε και το δικό σας αγαπημένο χρώμα;
Σταυρούλα: Πριν κάποιους μήνες θα έλεγα όχι, αλλά πλέον, όπου κι αν βρίσκομαι, βλέπω μόνο μπλε.
Μαριαλένα: Η αλήθεια είναι πως αν και λόγω της παράστασης συνειδητοποίησα ότι έχω πάρα πολλά μπλε πράγματα, όχι δεν είναι το μπλε το αγαπημένο μου χρώμα.
-Πότε συναντηθήκατε πρώτη φορά οι δυο σας; Έχετε δουλέψει ξανά μαζί σε άλλες παραστάσεις στο παρελθόν;
Μαριαλένα: Με τη Σταυρούλα συναντηθήκαμε στη διάρκεια των σπουδών μας στη Δραματική Σχολή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας. Εκείνη ήταν ένα έτος μεγαλύτερο από μένα αλλά πολύ γρήγορα ήρθαμε κοντά και γίναμε φίλες.
Σταυρούλα: Πέρα από φίλες, όμως, καταλάβαμε ότι επικοινωνούμε πολύ και καλλιτεχνικά. Η σκέψη της μιας προχωράει τη σκέψη της άλλης, και συνδημιουργούμε με έναν πολύ ωραίο τρόπο. Έχουμε ξαναδουλέψει μαζί από αυτές τις θέσεις, δηλαδή εγώ αυτή του σκηνοθέτη και η Μαριαλένα αυτή του ηθοποιού, στην παράσταση “LINSLUS”, που παρουσιάστηκε στο θέατρο Επί Κολωνώ το 2023. Αλλά, έχουμε συνυπάρξει και ως ηθοποιοί στην ταινία μικρού μήκους «Παρμπρίζ», σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βράχα, ο οποίος είναι και βοηθός σκηνοθέτη στον «Μπλε Πυρετό».
-Πού βρίσκουμε καταφύγιο στον καιρό της μοναξιάς και της θλίψης;
Σταυρούλα: Σε αυτά και αυτούς που αγαπάμε. Σε ένα αγαπημένο μας τραγούδι, σε μια βόλτα με ένα δικό μας πρόσωπο, σε ένα ταξίδι, σε ένα μπάνιο στη θάλασσα.
Μαριαλένα: Θα ακουστεί σίγουρα κλισέ, αλλά νομίζω αρχικά οφείλουμε να φτιάξουμε ένα καταφύγιο μέσα μας. Να μετατραπούμε εμείς στο καταφύγιό μας. Για να μπορούμε να μας προστατέψουμε. Γιατί είναι αλήθεια ότι έτσι όπως είναι δομημένη η κοινωνία μας, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης, που είναι γεμάτος θλίψη, αν σε πρώτη φάση δε νιώθουμε ασφαλείς απλά με τον εαυτό μας δεν θα μπορέσουμε να νιώσουμε ποτέ με τους άλλους.
-Πραγματοποιούνται εκατοντάδες θεατρικές παραστάσεις – κάθε είδους και μεγέθους – στην Αθήνα κάθε βδομάδα. Τι ανάγκες καλύπτει το θέατρο; Σίγουρα όχι πάντα βιοποριστικές.
Σταυρούλα: Η ανάγκη για έκφραση μέσα από την τέχνη υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους πιστεύω. Το για ποιο λόγο κάποιοι επιλέγουν να το ακολουθήσουν και ως επάγγελμα, φαντάζομαι διαφέρει αν ρωτήσεις κάθε καλλιτέχνη ξεχωριστά.
Για εμένα προσωπικά, κίνητρο δεν ήταν ο βιοπορισμός, αλλά κάτι άλλο μέσα μου. Ωστόσο, ωραίο δεν θα ήταν να μπορούμε και να βιοποριστούμε κάνοντας αυτή τη δουλειά; Βέβαια, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, που η πλειοψηφία των πολιτών δεν μπορεί να βιοποριστεί απ’ την δουλειά του και όχι μόνο οι καλλιτέχνες. Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, τι σημαίνει αυτό για τον κόσμο μας.
Μαριαλένα: Είναι αρκετά θλιβερό το ότι είναι σχεδόν κοινή παραδοχή ότι το θέατρο, για κάποιον που το ασκεί ως επάγγελμα, δεν έχει πάντα βιοποριστικούς στόχους. Θα έπρεπε ο βιοπορισμός να θεωρείται το δεδομένο και από εκεί και πέρα να μιλάμε. Αλλά δυστυχώς αυτή είναι μια τεράστια κουβέντα.
Το θέατρο λοιπόν για μένα, πέρα από το επάγγελμά μου, λειτουργεί πολλές φορές και ως αυτό το καταφύγιο που λέγαμε και πριν. Γιατί μέσα του, πέρα από τη συνομιλία με τα κείμενα, που σου ξεκλειδώνουν απίστευτους κόσμους, συναντάς και απίστευτους ανθρώπους. Που μπορεί να είναι ολοσδιόλου διαφορετικοί από σένα αλλά είναι σαν κάτι να σας ενώνει δυνατά. Όπως είναι κάποιοι φίλοι που μεγάλωσαν μαζί. Ακόμα κι αν τραβήξουν διαφορετικούς δρόμους, πάντα, όπου κι αν βρεθούν, θα συνεννοούνται με ένα βλέμμα.
-Μετά τον «Μπλε Πυρετό», τι άλλο να περιμένουμε ξεχωριστά από εσάς τους επόμενους μήνες;
Μαριαλένα: Προς το πάρον είμαι απόλυτα αφοσιωμένη στον «Μπλε Πυρετό» και ίσως στις διακοπές που εύχομαι να έρθουν μετά από αυτόν!
Σταυρούλα: Ελπίζω να βρίσκομαι σε κάποια παραλία να χαίρομαι τον ήλιο και τη θάλασσα. Και μέσα από αυτή τη συνθήκη, να έρθουν και ιδέες για επόμενες δουλειές.
