Δεν είναι μόνο οι νέοι φόροι που «ποινικοποιούν» την ιδιοκτησία ακινήτων, ούτε η αύξηση της βενζίνης, που λειτουργούν αποτρεπτικά για τους σημερινούς νέους. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι..
Ό,τι θεωρούσαμε κάποτε ως κριτήριο επιτυχίας, όπως την αγορά σπιτιού ή αυτοκινήτου, πλέον θεωρείται ξεπερασμένο. Ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός νέων ανθρώπων σε όλον τον κόσμο δεν θέλουν πια να επενδύουν σε τέτοια πράγματα. Η επέλαση της οικονομικής κρίσης διεθνώς, η εξάλειψη των κάποτε ηχηρών διαφορών μεταξύ της κατώτερης, μεσαίας και ανώτερης μεσοαστικής τάξης, έχουν συμβάλει στη δημιουργία μιας διαφορετικής γενιάς τριαντάρηδων. Μιας γενιάς που δεν επενδύει στα σπίτια και τα αυτοκίνητα και (προσπαθεί να) χτίζει το μέλλον της μακριά από το παλαιάς κοπής στερεοτυπικό «αμερικανικού τύπου» ευρωπαϊκό, αλλά και-μιλώντας για τα δικά μας-ελληνικό όνειρο.
Σύμφωνα με έρευνες για το πρώτο εξάμηνο του 2016 που πραγματοποιήθηκαν στις Η.Π.Α., τις οποίες δημοσίευσε η εφημερίδα The Atlantic και που, με μικρές αριθμητικές διαφορές για τον ευρωπαϊκό χώρο, αντίστοιχα δημοσίευσε το BBC, τα χαρακτηριστικά της ευζωίας έχουν πλέον αλλάξει. Για τους νέους 30-35 ετών, δεν αποτελεί προτεραιότητα η ιδιοκτησία. Προτιμούν να διατηρούν την ευελιξία να εγκαταλείψουν, όποτε το θελήσουν, την έδρα ή το όχημά τους, μόλις βρουν κάτι καλύτερο ή εφόσον πρέπει, λόγω διαφόρων συνθηκών, να μετακινηθούν αλλού.
Στις Η.Π.Α η γενιά αυτή είναι γνωστή ως η «γενιά των ενοικιαστών», η οποία χαρακτηρίζεται ως η πιο συνειδητοποιημένη γενιά, που προσδιορίζει την επιτυχία και την ευτυχία ανεξάρτητα από τον ξέφρενο πλουτισμό. Οι κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν, ότι οι σημερινοί νέοι φοβούνται τα μεγάλα δάνεια, λόγω της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, δεν είναι αυτός ο πιο σημαντικός λόγος. Οι νέοι επανεξετάζουν την έννοια της επιτυχίας, πιστεύοντας ότι:
1.Οι επιτυχημένοι άνθρωποι δεν αγοράζουν σπίτια, αλλά νοικιάζουν.
2.Αν θέλεις να θεωρείσαι επιτυχημένος, επένδυσε σε εμπειρίες: ταξίδια, εκπαίδευση και ίδρυση start up εταιριών.
3.Δεν επιθυμούν ευημερία και σταθερότητα. Θέλουν ένα ευέλικτο ωράριο, καθώς και την οικονομική και γεωγραφική τους ανεξαρτησία.Αναφορικά με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, οι κοινωνιολόγοι αποδίδουν αυτή τη στροφή στο ότι αυτή η γενιά υπέφερε σε βάθος χρόνου, όσο καμία άλλη προηγουμένως, από τις συνέπειες της πανευρωπαϊκής οικονομικής αστάθειας.
Όπως επισημαίνει και το Forbes σε πρόσφατο δημοσίευμά του, πρόκειται για μία γενιά που αλλάζει δουλειά περίπου κάθε 3 χρόνια, οπότε είναι απολύτως λογικός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή. Συνεπώς, αυτή η αλλαγή του μοντέλου σκέψης συνδέεται άμεσα με την αλλαγή του αξιακού κώδικα της σύγχρονης ζωής. Η συμμετοχή σε πρότζεκτς, συνέδρια και κινήσεις που μπορεί να είναι και κερδοφόρες, όπως και η «επένδυση» σε εμπειρίες που εξασφαλίζουν ευρύ κύκλο γνωριμιών και νέες επαφές, αποτελούν το νέο κώδικα αξιών και τα σύγχρονα κριτήρια ευτυχίας. Όλα αυτά δηλαδή που, συγκριτικά με τα υλικά αγαθά, είναι περιουσιακά στοιχεία που δεν χάνουν ποτέ την αξία τους.
Πηγή: BBC, Forbes, The Atlantic
