Όταν ψάχνεις το έτερον ήμισυ σε βάση δεδομένων...
Βλέποντας αμερικανικά σήριαλ όπως το “How I Met Your Mother” μάθαμε ότι στην άλλη άκρη του κόσμου το online dating είναι κάτι φυσιολογικό. Με τα αιτήματα φιλίας από άγνωστους στο Facebook και τα μηνύματα στο inbox τύπου «ti kaneis to vrady?», καταλάβαμε-όσοι δεν το ξέραμε από πριν- ότι αυτή η τάση ήρθε και στην Ελλάδα. Μόδα; Ανάγκη; Αναζήτηση περιστασιακού σεξ; Το τελευταίο είναι σίγουρο και ψάχνουμε τα υπόλοιπα.
Τα τελευταία χρόνια το online dating δεν κουβαλά το βαρύ στίγμα του παρελθόντος, όπερ σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να είσαι ένα απολύτως δυσλειτουργικό ον, ούτε να είσαι ζωντανή κόπια του Κουασιμόδου για να εμπιστευτείς τους πολύπλοκους αλγόριθμους του Match.com ή του OkCupid.
Η γκάµα είναι μεγάλη. Το Tinder π.χ. εξακολουθεί να είναι πρώτο στις προτιμήσεις των πιο νεαρών και χαβαλεδιάρικων ηλικιών, καθώς πρόκειται για μια γρήγορη εφαρμογή που κατεβάζεις στο κινητό σου αποκτώντας πρόσβαση αποκλειστικά σε φωτογραφίες υποψηφίων που εγκρίνεις ή πετάς στον κάδο των αχρήστων. Είναι, βεβαίως, και αυτά που συγκαταλέγονται στο λεγόμενο behavioral matchmaking («συμπεριφοριστικό προξενιό»), όπως το ΟkCupid (με πάνω από 5 εκατομμύρια χρήστες), που σε ταιριάζουν με απολύτως «συμβατά» μέλη, αφού βεβαίως πρώτα συντάξουν το προφίλ σου. Συνήθως αυτό πραγματοποιείται μέσα από εξουθενωτική σειρά ερωτήσεων που καλύπτουν τα πάντα, από το «Ποιος είναι ο τραγουδιστής των Rolling Stones;» μέχρι το «Σου αρέσει να σου τραβάνε τα μαλλιά;». Απαντάς σε όσες ερωτήσεις θέλεις και έχεις μάλιστα τη δυνατότητα να «κλειδώσεις» τις απαντήσεις που σε αφορούν μεν, αλλά ντρέπεσαι να τις γνωρίζουν οι άλλοι. Μέσα στην τεράστια ποικιλία των site γνωριμιών, είναι και αυτές στις οποίες πρέπει να πληρώσεις και μάλιστα αδρά. Μια εξ αυτών είναι το Berkeley International που απευθύνεται στην «ελίτ», με ετήσια συνδρομή που μπορεί να ξεπεράσει τα 77.000 ευρώ για υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο! Δηλώνουν 70% επιτυχία στην εύρεση του κατάλληλου συντρόφου στους χρήστες τους, οι οποίοι- εύλογα- είναι κυρίως τραπεζίτες, διευθύνοντες σύμβουλοι μεγάλων επιχειρήσεων και άλλα τέτοια. Καλή περίπτωση εάν ψάχνεις κάποιον/α να σ’ αγαπήσει και να σου πληρώσει και το ΕΝΦΙΑ αλλά θα πρέπει να ξεπαραδιαστείς πρώτα. Άλλη περίπτωση είναι αυτή του Zoosk, που δεν σου βρίσκει το ταίρι σου βάσει των όσων δηλώνεις πως ψάχνεις, αλλά βάσει των αναζητήσεών σου. Εάν, δηλαδή, λες ότι θέλεις γυναίκα ώριμη και κατασταλαγμένη που να ξέρει να μαγειρεύει, και αντ’ αυτού τσεκάρεις τα προφίλ 20χρονων με δεκαετή εμπειρία στη ρυθμική γυμναστική και με δυνατότητα να δεθούν κόμπο, αυτές θα σου βρουν- εάν υπάρχουν.
Πρόσφατα, εμφανίστηκε άλλη μια online dating πλατφόρμα, το SugarDaters, που δεν διαφημίζει τόσο την εύρεση του άλλου μας μισού, όσο άλλα οφέλη που μπορεί να έχει κάποιος μέσα από μια σχέση, έστω και σύντομη. Οι SugarDaddies (ήτοι ώριμοι άντρες με οικονομική επιφάνεια), ψάχνουν γυναίκες νεότερες (SugarGirls), λογικά όμορφες και με οικονομικά βάρη που μπορούν εκείνοι να τα αναλάβουν, προφανώς για όσο διαρκέσει το νταραβέρι. Αντιστοίχως, τα γυναικεία μέλη, οι λεγόμενες SugarMammas, έχουν πιθανόν καριέρα αλλά και οικονομική επιφάνεια για να κεντρίσουν νεότερους άντρες (BoysToys) για σεξ, συντροφιά και ανταλλαγές επί παντός επιστητού (σ.σ. τώρα, βέβαια, αυτό δεν μοιάζει τόσο με dating αλλά με «δουλειά», αλλά τέλος πάντων). Μέχρι στιγμής, στην ελληνική ιστοσελίδα υπάρχουν περίπου 2.000 μέλη και αυξάνονται. Όπως επισημαίνουν οι αρμόδιοι του site «Η συντριπτική πλειονότητα των χρηστών είναι SugarDaddies και SugarGirls. Ως ώρας υπάρχει πολύ μικρός αριθμός από SugarMammas, αλλά ένας εντυπωσιακά μεγάλος αριθμός από ΒoyΤoys».
Πολλοί αντιστέκονται στην τάση του online dating και έχουν τους λόγους τους. Κάποιοι υποδεικνύουν έλλειμμα ασφάλειας (σύμφωνα με το Pew Research Center, το 1/4 των Αμερικανίδων έχει παρενοχληθεί online). Το 25% των νέων ηλικίας 18-34 ετών στην Ευρώπη (πάλι σύμφωνα με το Pew Research Center) θεωρεί απελπισμένους τους ανθρώπους που αναζητούν σύντροφο μέσω του διαδικτύου, κάτι που επιβεβαιώνεται από το 16% των ατόμων που είναι εγγεγραμμένα σε τέτοιου είδους εφαρμογές και δηλώνουν απελπισμένα σχετικά με την εξέλιξη της προσωπικής τους ζωής.
Η επίδραση που έχει όλο αυτό το κύμα ψηφιακής οικειότητας ενδεχομένως να μας δείχνει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη σχέση (κάποιοι αντιλαμβάνονται το online dating ως το προδιαγεγραμμένο τέλος της μονογαμίας). Ίσως, επίσης, να αντικατοπτρίζει την απαξίωση της μίας επιλογής που δημιουργεί η πληθώρα υποψήφιων συντρόφων. Σίγουρα, το online dating παραμένει ένα κοινωνικό πείραμα, στα πλαίσια του οποίου μπορεί κάποιος να μην βρει το ταίρι του, αλλά, πάλι, δεν έχει τίποτα να χάσει.
