Μήπως ήρθε η ώρα να απενοχοποιηθεί η προϋπόθεση για τη δημιουργία της ζωής;
Μας έμαθαν να τη δίνουμε κρυφά η μία στην άλλη, να τη χώνουμε βαθιά στη σχολική τσάντα και να τη κρύβουμε κάτω από τη μπλούζα μας σε δημόσιους χώρους. Την είδαμε να πρωταγωνιστεί σε διαφημιστικά με προϊόντα γυναικείας υγιεινής σε μπλε απόχρωση. Παρόλο που το φεμινιστικό κίνημα κατάφερε να καθιερώσει το PMS (προεμμηνορροϊκό σύνδρομο) ως πραγματικό, μέχρι σήμερα θεωρείται φανταστικό. Δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ ως αντικειμενική δυσκολία για να απουσιάσεις από το σχολείο και λίγα χρόνια μετά, από τη δουλειά σου.
Φτάσαμε στο 2020 και ακόμη και σήμερα διστάζουμε να φορέσουμε ανοιχτόχρωμα ρούχα εκείνες τις μέρες. Όχι λόγω προσωπικής επιλογής, αλλά στο όνομα μίας διακριτικότητας, για την οποία λογοδοτείς κάθε φορά που αποφεύγεις εκείνο το ανοιχτόχρωμο floral φόρεμα για να μη σε ''προδώσει'' μπροστά σε τρίτους.
Δεν ήταν λίγες οι φορές, όμως, που αυτή η φυτεμένη από τη κοινωνία ''ντροπή'' πήρε ακόμη περισσότερο ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Το Instagram που φαινομενικά μας παρέχει την ευκαιρία να αναδείξουμε ελεύθερα τις ζωές μας σε κάθε ευκαιρία, δεν έχει την ίδια άποψη ή σωστότερα (δεν εφαρμόζει τον ίδιο κανονισμό) σε ό,τι αφορά τις δύσκολες μέρες του μήνα μας. Απόδειξη η φωτογραφία αυτού του μοντέλου που λίγες ώρες μετά τη δημοσίευσή της, είδε τον προσωπικό της λογαριασμό να κάνει φτερά αφού το Instagram της τον κατήργησε λόγω άσεμνου περιεχομένου.
Ακόμη πιο λυπηρό είναι ότι πριν από περίπου ένα χρόνο κυκλοφόρησε ενημερωτική διαφήμιση γνωστής εταιρείας ενημερώνοντας πως κορίτσια που ανήκουν στη μαθητική κοινότητα διαφόρων χωρών (ανάμεσα σε αυτές και η δική μας) αναγκάζονταν να χάνουν ώρες, μέρες ακόμη και χρονιές (!) από το σχολείο επειδή δεν είχαν την οικονομική άνεση να αγοράσουν προϊόντα γυναικείας υγιεινής. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ταυτόχρονα αισιόδοξο και απαισιόδοξο το γεγονός ότι ο διαρκής αγώνας για τη κατάκτηση της δωρεάν πρόσβασης σε προϊόντα υγιεινής συνεχίζεται μέχρι σήμερα...
Λίγους μήνες μετά έγινε γνωστό το ευχάριστο νέο (κάτι που δεν θα έπρεπε να μας προκαλεί έκπληξη αλλά να είναι δεδομένο σε όλες τις χώρες του κόσμου) πως η Σκωτία θα πρόσφερε από εδώ και στο εξής δωρεάν σερβιέτες και ταμπόν σε σχολεία και Πανεπιστήμια.
Στη λίστα με τις κινήσεις που μαρτυρούν πως αυτός ο κόσμος έχει τα φώτα να προχωρήσει λίγο παρακάτω και να εξαλείψει μία για πάντα ιδέες που μόνο στον παραλογισμό στηρίζονται και που κρατούν ζωντανή την παλιά παράδοση, ενισχύοντας τα αισθήματα ντροπής και ενοχής επειδή είσαι γυναίκα, προστίθεται και η σύμπραξη της Pantone με την σουηδική εταιρία προϊόντων γυναικείας υγιεινής ''Intimina'' ανανεώνοντας τη χρωματική της παλέτα προσθέτοντας το κόκκινο. Μόνο που αυτή τη φορά το κόκκινο απέκτησε χαρακτήρα και πρόκειται για ένα πολύ συγκεκριμένο χρώμα που μας έκαναν να φοβόμαστε ακόμη και να ξεστομίσουμε: το κόκκινο της περιόδου.
Η Laura Pressman, αντιπρόεδρος του Pantone Color Institute, μόνο φως κατάφερε να μας γεμίσει με όσα δήλωσε σχετικά με την εκστρατεία:
''Ένα ολοζώντανο κόκκινο χρώμα, ενθαρρύνει τους ανθρώπους που έχουν περίοδο να αισθάνονται περήφανοι για το ποιοι είναι. Στόχος μας είναι όσοι έχουν περίοδο, να μην ντρέπονται γι' αυτό. Να γιορτάσουν με πάθος τη συναρπαστική και ισχυρή δύναμη της ζωής με την οποία γεννιούνται. Να παροτρύνουν όλους ανεξάρτητα από το φύλο να αισθάνονται άνετα να μιλούν αυθόρμητα και ανοιχτά για αυτήν την καθαρή και φυσική σωματική λειτουργία".
Με την συνεργάτιδα της από την Intimina, Danela Žagar, να συμπληρώνει πως:
''Παρά το γεγονός ότι δισεκατομμύρια άνθρωποι βιώνουν εμμηνόρροια, ιστορικά το φαινόμενο αντιμετωπίζεται ως κάτι που δεν πρέπει να το βλέπουμε ή να μιλάμε δημόσια γι' αυτό. Και αν ρίξουμε μια ματιά στη λαϊκή κουλτούρα, πολύ γρήγορα θα διαπιστώσουμε ότι οι απεικονίσεις της περιόδου κυμαίνονται μεταξύ άγριας ανακρίβειας και ενοχλητικών και απογοητευτικών αστεϊσμών ή και χλεύης εναντίον των γυναικών.
Αρκετά! Αυτό πρέπει να σταματήσει, βρισκόμαστε στο 2020, είναι μία απολύτως φυσιολογική λειτουργία, που κάποτε ταλαιπωρεί πολύ τις γυναίκες και όχι, δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Είναι κάτι για το οποίο μπορούμε μιλάμε ανοιχτά σε μία προσπάθεια να σταματήσει να θεωρείται μία αρνητική εμπειρία. Το στίγμα της περιόδου πρέπει να απαλεφθεί τώρα και να δούμε τους ανθρώπους που έχουν έμμηνο ρήση με κατανόηση, συμπάθεια και ενσυναίσθηση".
Ενέργειες σαν αυτή κερδίζουν μόνο το θαυμασμό μας αλλά ταυτόχρονα καλλιεργούν το πείσμα μας. Το πείσμα απέναντι στη ζωή, απέναντι στο όνειρο για μία καθημερινότητα που θα έχει ίδιους όρους και δικαιώματα (στα χαρτιά) και όχι άτυπα για όλους μας. Στο όνειρο μία μέρα να μην γίνει θέμα συζήτησης στο διπλανό τραπέζι ως κάτι εξωπραγματικό ένα λεκιασμένο κάθισμα στο μετρό. Στη μέρα που θα μιλάμε μόνο με όρους ευγνωμοσύνης για κάτι που δεν καρπωθήκαμε από τη φύση για να μας ''γεννάει'' συναισθήματα μειονεξίας, αλλά που θα γεννάει μόνο ζωή (κυριολεκτικά).
