ή αλλιώς «Πρέπει να πάρουμε πουέντ»
Πρωταγωνιστεί στην αρχική σελίδα όλων μας (και όχι άδικα), έχει ήδη κοινοποιηθεί από διάφορες σελίδες με λεζάντες που στάζουν μόνο συγκίνηση ενώ έχουμε προωθήσει σε φίλους το βίντεο και έχουν τρέξει κρυφά πολλά δάκρυα. Και μη μου πείτε ότι είναι εύκολο να παρακολουθήσεις έστω τα τρία πρώτα λεπτά με την Μάρτα Γκονζάλεζ, μία προσωπικότητα που φαίνεται πως είχε λιώσει πολλά ζευγάρια πουέντ στα νιάτα της, χωρίς να νιώσεις έστω αυτό το πρώτο κάψιμο στη μύτη σου.
Κι επειδή εμείς βιώσαμε το ρίγος σε δεύτερο χρόνο, αξίζει να δούμε την αντίδραση της Μάρτα όταν την ''πλησίασε'' η μη κυβερνητική οργάνωση «Music to wake up» με σκοπό να της ξυπνήσει παλιές μνήμες, όταν μία δεκαετία πριν εκείνη δεν αποχωριζόταν τη στολή της μπαλαρίνας...
Για την ιστορία, να πούμε ότι η εν λόγω οργάνωση ''δουλεύει'' για όλους εκείνους τους ανθρώπους που χτύπησε η άνοια τη ζωή τους προσπαθώντας να αφυπνίσει τόσο όσους υποφέρουν αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Στο βίντεο είδαμε πως η Μάρτα τινάζεται από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα όταν πέφτει στα αυτιά της η «Λίμνη των Κύκνων» του Τσαϊκόφσκι κι αυτό καθόλου τυχαία αφού το συγκεκριμένο μουσικό έργο περιλαμβάνεται στο ''βιογραφικό'' της ως μπαλαρίνα.
Αυτό το βίντεο δεν συγκινεί απλώς αλλά προκαλεί κι ένα δέος βλέποντας πως η μουσική πραγματικά μπορεί και αναμοχλεύει πράγματα μέσα μας, ακόμη και σε αυτή τη περίπτωση, που το αλτσχάιμερ δεν αφήνει περιθώρια για flashback. Η Μάρτα είναι το ζωντανό παράδειγμα. Αρκεί το άκουσμα ενός έργου που είχε δουλέψει χορευτικά κάποτε για να τη κάνει να λυγίσει το σώμα της ξανά, τώρα που βρίσκεται πια καθηλωμένη. Κορυφαία στιγμή στο βίντεο εκτός από τις χορευτικές φιγούρες με τα χέρια της και ίσως μήνυμα με πολλαπλές μεταφράσεις για όλους μας είναι τα λόγια της στο τέλος πως «Πρέπει να πάρουμε πουέντ».
