Και μοιράζεται λεπτομέρειες κι εμπειρίες από τη ζωή της που τη διαμόρφωσαν
Όλοι ζούμε μόνο μια φορά - ή σχεδόν όλοι... Κάποιοι καταφέρνουν, με αφορμή κάποιο συγκλονιστικό γεγονός, να πάρουν μια δεύτερη ευκαιρία ή ακόμα και να ζήσουν για δεύτερη φορά. Μια τέτοια απόδειξη αποτολεί το "The Beauty of Living Twice", γραμμένο μέσα στη δίνη της πανδημίας, το πρώτο της βιβλίο της Sharon Stone, έκανε το ντεμπούτο του νωρίτερα αυτόν το μήνα. Είναι πλούσιο σε λεπτομέρειες και κατά καιρούς ξεπερνάει τις πορσωπικές λεπτομέρειες. Το βιβλίο περιγράφει το συναισθηματικό ταξίδι της ανακάλυψης, της συγχώρεσης, της αποδοχής και της θεραπείας, αποφεύγοντας ταυτόχρονα να θυμίζει εγχειρίδιο αυτοβοήθειας. Η ίδια δήλωσε «Το γράψιμο είναι ένα τόσο μοναδικό, μοναχικό ταξίδι και είναι δύσκολο να το καταλάβουν όλοι οι άλλοι. Όταν αποκαλύπτεσαι στον υπόλοιπο κόσμο, νιώθεις σαν βαμπίρ που έχει κολλήσει σε φέρετρο για 200 χρόνια, βγαίνοντας λες “φτου ξελευθερία!”».
Όπως υποδηλώνει το όνομά του, το The Beauty of Living Twice ξεκινά με το σοβαρό ατύχημα του 2001 που βρήκε την Stone σχεδόν με μοιραία εγκεφαλική αιμορραγία. Στις εξομολογήσεις του βιβλίου της, η συγγραφέας περιγράφει πως ένιωσε σαν να χτυπήθηκε από κεραυνό. Δεν θα συνειδητοποιούσε ότι είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο μέχρι μέρες αργότερα. Η αιτία της πτώσης δεν είχε εντοπιστεί έως ότου η Stone αισθάνθηκε μούδιασμα στα πόδια της και η θερμοκρασία του σώματός της άρχισε να πέφτει επικίνδυνα. Βρέθηκε στο νοσοκομείο με περίπλοκη διάγνωση, χειρουργικές επεμβάσεις και επώδυνη ανάρρωση. Για την εμβληματική ηθοποιό που κάποτε ήταν γνωστή για το ότι έκανε τα ζιβάγκο σέξι και ανέδειξε το καβάλο με απόλυτο σαγηνευτικό τρόπο, αυτή η ξαφνική πτώση από τη γοητεία -ξαπλωμένη σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι όπου βρέθηκε να επιπλέει μέσα και έξω από τη συνείδηση- ήταν πολύ μακριά από αυτήν την λαμπερή προηγούμενη ζωή.
Η αίγλη και η λάμψη, στα μάτια της Sharon Stone, ήταν πάντοτε κάτι το εντυπωσιακό. Προϋπόθεση για τη ζωή της τόσο εντός όσο και εκτός της οθόνης. Η Stone εκτιμά τα καλύτερα πράγματα, αλλά αυτή τη στιγμή στη ζωή της αποφεύγει το shopping therapy υπέρ της γραφής, μια διαδικασία που αποδείχθηκε θεραπευτική. Ενώ δεν ήταν αρκετά προετοιμασμένη για τις αντιδράσεις άλλων ανθρώπων, ελπίζει την ειλικρίνεια με την οποία συζητά τις λεπτομέρειες για το πώς η ζωή της μπορεί να αποδεικνύεται χρήσιμη για τους άλλους. «Ήταν μια συνειδητή απόφαση», λέει η Sharon Stone. «Ιδιαίτερα με τη μαμά μου γιατί της διάβασα το πρώτο σχέδιο, το εισαγωγικό σημείωμα κατέγραψε τις σκέψεις της στο βιβλίο και το αφιέρωσε σε αυτήν». Οι δύο είχαν από καιρό μια τεταμένη σχέση και η ηθοποιός ομολογεί ότι η θεραπεία ήταν απροσδόκητο αποτέλεσμα. Η συγγραφή του βιβλίου αυτού την βοήθησε να κατανοήσει καλύτερα τη σχέση τους.
Η ανακάλυψη της ζωής της μητέρας της με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, στην πραγματικότητα, της άνοιξε τα μάτια. Στο βιβλίο, η ηθοποιός εξηγεί ότι δεν γνώριζε πραγματικά τη μητέρα της στην παιδική της ηλικία, και μάλιστα την μισούσε για τον αποτελεσματικό αλλά απομακρυσμένο τρόπο γονικής μέριμνας. Κατά τη διάρκεια της γραφής, η Στόουν ανακάλυψε ότι ο λόγος για τον οποίο η μητέρα της μεγάλωσε με μια άλλη οικογένεια δεν οφείλεται σε οικονομικές συνθήκες, αλλά επειδή η μαμά της είχε ξυλοκοπηθεί από τον πατέρα της (παππούς της Sharon) από τότε που ήταν πέντε ετών.
Η Stone θυμάται επίσης τον αγώνα της οικογένειάς της με τη φτώχεια αλλά και άλλα δυσάρεστα περιστατικά από την παιδική της ηλικία, όπως το ότι είχε πέσει θύμα παιδοφιλικών ορέξεων από τον παππού της.
Αυτό το παιδικό τραύμα πιθανότατα άνοιξε τον δρόμο για τη Sharon Stone ώστε να γίνει υπέρμαχος για εκείνους που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ή χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη. Οι ικανότητές της για συγκέντρωση χρημάτων για το amfAR είναι θρυλικές και η υπεράσπιση της για το AIDS έχει βραβευθεί. Τον Νοέμβριο του 2020, απονεμήθηκε ένα βραβείο επίτευξης ζωής στην Stone από την ομάδα δράσης μαζί με τον Dr. Anthony Fauci. Η αφοσίωσή της της έχει επιφέρει πολλά ακόμα βραβεία στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένου του Βραβείου Κορυφής για την Ειρήνη του 2013. Η πανδημία COVID-19 προκάλεσε την ίδια οργή στη Stone με την κρίση του AIDS. «Ήταν σαν να βλέπεις την κρίση του AIDS, μόνο που εξαπλωνόταν σε υψηλή ταχύτητα», σχολιάζει.. «Το AIDS δεν ήταν απλώς μια ασθένεια των ομοφυλόφιλων», λέει αναφερόμενη σε μια πρώιμη περιγραφή της ασθένειας, «συνέχισε να γίνεται ο νούμερο ένα δολοφόνος γυναικών στα αναπαραγωγικά τους χρόνια».
Η Stone δεν θέλει να συζητήσει για την ιστορία της φεμινιστικής ιστορίας, αλλά αφιερώνει ένα κεφάλαιο του The Beauty of Living Twice στο #MeToo, στο οποίο συζητά τις δυσάρεστες συναντήσεις του Χόλιγουντ από τις οποίες κατάφερε να δραπετεύσει. «Το σεξ ήταν αναμενόμενο από καιρό στην επιχείρηση του θεάματος», επιβεβαιώνει στο βιβλίο, προσθέτοντας, «Σίγουρα δεν κοιμόμουν μέσα ή γύρω από την showbiz. Αλλά αυτό δεν με εμπόδισε να υποστώ σεξουαλική κακοποίηση καθ' όλη τη ζωή μου από ανθρώπους που ήξερα και δεν ήξερα». Στη συνέχεια αποκαλύπτει ότι πηγαίνει σε προγράμματα για επιζώντες αιμομιξίας και χρησιμοποιεί εργαλεία όπως το A Course in Miracles, τη λεγόμενο New Age Bible που ενέπνευσε την ηγέτιδα της πνευματικής σκέψης, την πολιτική ακτιβίστρια και τις πιο πρόσφατες διδασκαλίες της υποψήφιας για την προεδρία της Marianne Williamson.
Ωστόσο, η Stone βλέπει αυτή τη στιγμή μεγαλύτερη από το να της επιτρέπει απλώς να μιλήσει για τη δική της εμπειρία και έχει μια σαφή εικόνα για το τι θα χρειαστεί για να σταματήσει η κακοποίηση. Πέρα από την πραγματική νομοθεσία και τη δημιουργία ασφαλών χώρων, υποστηρίζει ότι θα χρειαστεί μια παγκόσμια αδελφότητα γυναικών για να τερματιστεί η σεξουαλική παρενόχληση και η κακοποίηση. Υποστηρίζει ειλικρινή, ανοιχτή συζήτηση που θα εξομαλύνει τις συνομιλίες γύρω από θέματα ταμπού. Μιλά για αυτό με παρόμοιο πάθος που έχει και για την υπερθέρμανση του πλανήτη. «Εάν ο COVID δεν ήταν μια προειδοποίηση για τους ανθρώπους, τότε ο ίδιος ο πλανήτης προσπαθεί να μας βάλει μυαλό» λέει. «Η ίδια η φύση είναι ένας πολύ μεγάλος δάσκαλος.»
Στην πραγματικότητα, η Stone μιλάει στη φύση, κυριολεκτικά. Η συνήθεια αυτή είναι πιθανότατα συνδεδεμένη με την εμπειρία που είχε στα γυρίσματα του King Solomon Mines με τον Richard Chamberlain κατά τη διάρκεια ξηρασίας στη Ζιμπάμπουε τη δεκαετία του 1980. Έξι εβδομάδες μετά την άφιξή τους, η βροχή ήρθε για μήνες και οι ντόπιοι απένειμαν τον τίτλο Rain King and Queen στους δύο ηθοποιούς σε μια τελετή. «Όταν οι πραγματικοί Αφρικανοί αυτόχθονες πιστεύουν ότι έφερες τη βροχή και σε επαινέσουν, νιώθεις μια αίσθηση πραγματικής σχέσης με τη βροχή, και αν πιστεύουν ότι μπορώ να μιλήσω στη βροχή, τότε θα διαλογιστώ και θα κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ για να μιλήσω στη φύση», σημειώνει η Stone.
Εκτός από το γράψιμο, η διάσημη ηθοποιός επιδόθηκε και στην τέχνη της ζωγραφικής το διάστημα της πανδημίας. Στο σπίτι της θα δεις ένα εντυπωσιακά μεγάλο έργο σε ακουαρέλα με τίτλο «Μητέρα Φύση». Η ηθοποιός είναι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. «Δεν έχω ζωγραφίσει ποτέ έτσι στη ζωή μου», λέει.
Καθώς οι περιγραφές για την προσωπικότητα της Stone συνεχίζουν να επεκτείνονται - ηθοποιός, ακτιβιστής, μητέρα, κόρη, μοντέλο, καλλιτέχνης και τώρα συγγραφέας - τίθεται το ερώτημα: Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Είναι ξεκάθαρο ότι έχει ξεκινήσει μια νέα φάση της ζωής της, ενώ συνεχίζει να εξασκεί την τέχνη της. Πρόσφατα πρωταγωνίστησε στο Netflix's Ratched και εξακολουθεί να κάνει το πέρασμά της από τις πασαρέλες. Ενώ δεν έχασε την ευκαιρία κι υπαινίχθηκε ένα επερχόμενο φιλανθρωπικό έργο.
Κι αν ο Ελύτης έλεγε «δεύτερη ζωή δεν έχει», η Sharon Stone έχει διαφορετική άποψη και το αποδεικνύει περίτρανα.
