Το μάθημα που δημιουργήθηκε με σκοπό να απελευθερώσει τους νέους από το άγχος τους για το τηλέφωνο.


Κι όμως! Αν και η Gen Z αφιερώνει αρκετό χρόνο μέσα στη μέρα στο τηλέφωνό της απεχθάνεται τις τηλεφωνικές κλήσεις. Όταν οι «ιδιότροποι» έφηβοι και εικοσάρηδες δεν είναι απασχολημένοι με το να γκρινιάζουν για τη χρήση παθητικοεπιθετικών emojis ή για το «σπαμάρισμα» από αμέτρητα μηνύματα, δυσανασχετούν για το αγχωτικό έργο της πραγματοποίησης και λήψης επίσημων τηλεφωνικών κλήσεων. 

«Το άγχος του τηλεφώνου είναι κάτι που συναντάμε τακτικά», εξήγησε στο BBC η Liz Baxter, σύμβουλος σταδιοδρομίας στο Nottingham College, προσθέτοντας ότι οι νέοι «απλώς δεν έχουν την αυτοπεποίθηση» να μιλάνε στο τηλέφωνο.

Τα συναισθηματικά συμπτώματα του τρόμου λόγω του τηλεφώνου είναι η καθυστέρηση ή η αποφυγή τηλεφωνημάτων λόγω αυξημένης αγωνίας, το αίσθημα εξαιρετικής νευρικότητας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από μια κλήση και η εμμονή για το τι θα ειπωθεί εν μέσω της συζήτησης. Η ναυτία, η αύξηση του καρδιακού ρυθμού, η δύσπνοια, η ζάλη και η μυϊκή ένταση είναι οι πιο συνηθισμένες σωματικές εκδηλώσεις αυτού του συναισθήματος.

Για μια γενιά που δραστηριοποιείται έντονα σε πολλούς τομείς, αυτή η περίεργη αγωνία μπορεί να μοιάζει λίγο ουτοπική. Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η ανησυχία για τα τηλεφωνήματα σχετίζεται με το κοινωνικό άγχος, το οποίο πηγάζει από το φόβο της κριτικής ή της ταπείνωσης. 

Έτσι οι Gen Zers θα προτιμούσαν να θεωρηθούν «ασεβείς» κακομαθημένοι παρά να τους χτυπήσει το κύμα τρόμου του τηλεφώνου. Αντίθετα, οι νέοι κάτω των 27 ετών τείνουν περισσότερο να στέλνουν μηνύματα ή να επικοινωνούν σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Instagram, το TikTok και το SnapChat παρά να συμμετέχουν σε τηλεφωνικές συνομιλίες ειδικά όταν αυτές σχετίζονται με την εργασία ή αφορούν θέματα καρδιάς. 

Όμως ένα πανεπιστημιακό μάθημα υπόσχεται να θεραπεύσει αυτή τη φοβία. Ένα μάθημα στο Nottingham College συνοδεύεται από πρακτικές συνεδρίες στην τάξη, κατά τις οποίες οι φοιτητές ενισχύουν τις τηλεφωνικές τους δεξιότητες σε μια σειρά από δραστηριότητες παιχνιδιών ρόλων, συμπεριλαμβανομένων ερωτήσεων που τίθενται συνήθως σε συνεντεύξεις. Οι μαθητές ενθαρρύνονται επίσης να τηλεφωνούν σε εστιατόρια για να ρωτήσουν τι ώρα ανοίγουν και σε καταστήματα για να ρωτήσουν αν ένα συγκεκριμένο είδος είναι σε απόθεμα. Οι ασκήσεις αυτές, μπορεί να θεωρηθούν λίγο γραφικές αλλά δοκιμάζουν τα όρια των νεαρών ατόμων στο πλαίσιο της επικοινωνίας.