Όταν πας για ταινία και καταλήγεις στο ασθενοφόρο.
Κάθε δημιουργός horror ταινιών που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να προκαλέσει ισχυρό σοκ στους θεατές των ταινιών του. Παρόλα αυτά μάλλον δεν υπάρχουν πολλοί που θέλουν συνειδητά να προκαλέσουν λιποθυμίες ή εμετό. Στην ιστορία του σινεμά έχουν παρατηρηθεί αρκετές φορές επεισόδια τέτοια που μάλλον αποδεικνύουν ότι καλό είναι να βλέπουν horror films όσοι έχουν γερά στομάχια.
Freaks (1932)
Μια από τις πιο διαβόητες ταινίες τρόμου στην ιστορία, το Freaks του Tod Browning ανέθεσε σε πραγματικούς ηθοποιούς με αναπηρίες και σωματικές διαφοροποιήσεις να παραστήσουν τα καρναβαλικά αξιοθέατα. Οι δοκιμαστικές προβολές για την ταινία – που έγιναν το 1931 – ήταν τόσο καταστροφικές που πολλά μέλη του κοινού λιποθύμησαν. Η μία κατέληξε μάλιστα σε μήνυση που είχε ως συνέπεια να μειωθεί η διάρκεια της ταινίας από 90' σε 60' προτού κυκλοφορήσει. Μια γραφική σκηνή ευνουχισμού δεν έχει δει ποτέ το φως της δημοσιότητας. Μάλλον για το καλό μας.
Pulp Fiction (1994)
Για τη κομβική σκηνή στην οποία ο John Travolta βυθίζει μια υποδερμική βελόνα στο στήθος της Uma Thurman μετά από υπερβολική δόση, η πράξη γυρίστηκε reverse και μετά παίχτηκε backwards στην οθόνη. Το ασυνήθιστο αποτέλεσμα επιταχυνόμενο και συνοδευόμενο από ένα νοσηρό γδούπο θεωρήθηκε υπερβολικό για ένα μέλος του κοινού στην παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας το 1994 o οποίος λιποθύμησε και έπειτα σταμάτησαν την ταινία για χάρη του μέχρι να επιστρέψει μ' ένα ποτήρι coca cola.
Saw III (2006)
"Υπήρξαν τρεις ξεχωριστές κλήσεις στον κινηματογράφο Cineworld στο Στίβενιτζ το βράδυ της Παρασκευής", είπε ένας εκπρόσωπος του East Anglian Ambulance Trust σε μια δήλωση το 2006. Ο λόγος: αυτός ο ενοχλητικός μαζικός δολοφόνος Jigsaw. Ο Saw ήταν ο αρχιερέας του τρόμου και προκάλεσε σπασμούς στο κοινό από τα τρυπήματα βολβών του ματιού και την αφαίρεση πλευρών. Το Saw III, ωστόσο, φαινόταν να είναι το πιο καταστροφικό, με αναφορές για λιποθυμία στις προβολές Bolton, Cambridge, Peterborough και Stevenage.
The Blair Witch Project (1999)
Δεν ήταν το φρικιαστικό στοιχείο που έκανε το κοινό του Blair Witch να νιώσει αδιαθεσία το 1999 αλλά η κατασκευή όλης της ταινίας. Μετά από αναφορές ότι η ταινία αναστάτωσε στομάχια στις ΗΠΑ, οι κινηματογράφοι άρχισαν να τοποθετούν προειδοποιητικές πινακίδες για πιθανή ασθένεια λόγω της κίνησης και λιποθυμίες λόγω της χρήσης φωτογραφικών μηχανών χειρός. Ήταν πολύ αργά για κάποιους, ωστόσο και πολλοί θεατές έκαναν εμετό στους διαδρόμους και κατέρρεαν στην Ατλάντα, το Πόρτλαντ, τη Τζόρτζια και το Ντάλας.
Irreversible (2002)
Το δράμα εκδίκησης του Gaspar Noe περιλαμβάνει μια σκηνή βιασμού διάρκειας 10 λεπτών σε μια υπόγεια διάβαση του Παρισιού και είναι το είδος για την οποία σχεδιάστηκε το κουμπί γρήγορης προώθησης στο τηλεκοντρόλ. Για παγιδεύτηκαν όμως μαζί του σε μια κινηματογραφική προβολή ήταν ένας εφιάλτης. Η πρεμιέρα της ταινίας στις Κάννες το 2002 οδήγησε τουλάχιστον 250 άτομα να βγουν έξω και 20 άτομα να λιποθυμήσουν. Ένας εκπρόσωπος της πυροσβεστικής είπε: «Σε 25 χρόνια στη δουλειά μου δεν το έχω δει ποτέ αυτό στο φεστιβάλ των Καννών. Οι σκηνές αυτής της ταινίας είναι ανυπόφορες, ακόμα και για εμάς τους επαγγελματίες».
127 Ώρες (2010)
Mια ταινία με πρωταγωνιστή έναν άντρα που αφαιρεί το χέρι του με σκουριασμένη πένσα είναι μάλλον υπερβολική για κάποιους. Αυτό το δράμα του James Franco, βασισμένο στην πραγματική ιστορία του αυτο-ακρωτηριασμού του ορειβάτη Aron Ralston, οδήγησε τρεις ανθρώπους να λιποθυμήσουν και ένα άτομο να πάθει κρίση όταν έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 2010. Ακόμη και ο ίδιος ο Ralston σιχαινόταν να το παρακολουθεί, λέγοντας: "Ήμουν πολύ χαρούμενος που έφευγα από εκεί".
The Exorcist (1973)
Το 1973, το The Exorcist ήταν τόσο τρελό που το κοινό έκανε ουρές για ώρες για να το δει. Πολλούς όμως τους σημάδευσε. Όπως αποτυπώθηκε από ρεπορτάζ της εποχής, οι θεατές του κινηματογράφου συχνά έβγαιναν από τις προβολές τρέμοντας και κλαίγοντας και ήταν αβέβαιοι για το τι είχαν μόλις δει. Η ιστορία της κατοχής από δαίμονα ήταν τόσο τρομακτική που η λιποθυμία και ο έμετος ήταν ευρέως διαδεδομένες αντιδράσεις.
Προμηθέας (2012)
Μετά την κυκλοφορία του prequel του Alien Prometheus, τουλάχιστον ένα άτομο μοιράστηκε ότι είχε λιποθυμήσει κατά τη διάρκεια μιας σκηνής στην οποία η σταρ Noomi Rapace αποβάλλει το δικό της εξωγήινο έμβρυο.
The Last House on the Left (1972)
Η περίφημη ταινία εκδίκησης βιασμού του Craven πυροδότησε διαμάχη ακόμη και πριν κυκλοφορήσει, με μια παραστατική σκηνή σεξουαλικής επίθεσης που οδήγησε πολλούς από το κοινό να αποχωρήσουν ή να λιποθυμήσουν. Επειδή το σκάνδαλο πουλάει, οι υποστηρικτές της ταινίας εκμεταλλεύτηκαν γρήγορα τις φρικτές αντιδράσεις και προσάρμοσαν ανάλογα τις αφίσες της ταινίας. Το νέο του tagline; "Για να αποφύγετε τη λιποθυμία, συνεχίστε να επαναλαμβάνετε "Είναι μόνο μια ταινία", "...μόνο μια ταινία".
Raw (2016)
Το ντεμπούτο της Julia Ducournau το 2016 περιστρέφεται γύρω από μια νεαρή κανίβαλη. Το "ηχηρό μασούλημα" του χαρακτήρα οδήγησε τα μέλη του κοινού να λιποθυμήσουν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο. Ο δημοσιογράφος Ράιαν Βέρνερ έσπευσε σε μια δήλωση που επιβεβαίωνε την ιστορία: «Έπρεπε να κληθεί ένα ασθενοφόρο στη σκηνή καθώς η ταινία έγινε υπερβολική για ένα ζευγάρι θαμώνες».
Αντίχριστος (2009)
Με σκηνές ενός μωρού που πεθαίνει και ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων, ο Αντίχριστος του Lars Von Trier οδήγησε έναν Νεοϋορκέζο να πάθει κρίση πανικού κατά τη διάρκεια μιας προβολής το 2009. Νωρίτερα εκείνη τη χρονιά – στην πρεμιέρα της ταινίας στις Κάννες – τέσσερις άνθρωποι λιποθύμησαν, ενώ το ντεμπούτο της ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο οδήγησε σε τουλάχιστον ένα άτομο να κάνει εμετό. Ο Lars Von Trier δεν ενοχλήθηκε. "Δεν χρειάζεται να δικαιολογώ τον εαυτό μου", είπε εκείνη τη χρονιά. "Δική σας είναι η απόφαση, δεν συμβαίνει το αντίστροφο".
Psycho (1960)
Η κλασική ταινία τρόμου τουAlfred Hitchcock θεωρήθηκε τόσο συγκλονιστική για το κοινό της δεκαετίας του '60 που φαινόταν να πυροδοτεί ένα είδος συλλογικής μανίας σε όσους την παρακολουθούσαν. Αναφορές από τη Νέα Υόρκη εκείνη την εποχή υποστήριζαν ότι οι κινηματογράφοι έγιναν εστίες "υπεραερισμού", με την αστυνομία να καλείται να αντιμετωπίσει τις μαζικές λιποθυμίες. Ακολούθησαν φυσικά οι απαιτήσεις να απαγορευτεί η ταινία, αλλά αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς.
