Συνέντευξη με τον Έλληνα street artist Yiakou που ετοιμάζεται να αποκαλύψει το νέο του πρόσωπο και δημιουργική κατεύθυνση.
«Ο δρόμος έχει μια μη ανταλλάξιμη ενέργεια, που δεν θα ήθελα αλλά πιστεύω πως και ούτε θα μπορούσα να αφήσω πίσω μου, και αυτό είναι η επικοινωνία με τον κόσμο χωρίς εγώ να υπάρχω εκεί γύρω. Θεωρώ πως κάθε πόλη διψάει από πραγματική street art, ελεύθερη από τους καλλιτέχνες, σε σχέση με το τίποτα ή τις μουτζούρες ή την επί πληρωμής τέχνη που χάνει την ελευθερία της πραγματικής επικοινωνίας» ο Yiakou απαντάει χωρίς δισταγμό στην ερώτησή μας αν θα εγκατέλειπε ποτέ την τέχνη του δρόμου, την street art.
Από τους active Έλληνες street artists της τελευταίας δεκαετίας, ακολουθεί σταθερά και χωρίς εκπτώσεις το προσωπικό του δημιουργικό όραμα, χαρίζοντάς μας μοναδικά έργα σε τοίχους και ιδιαίτερα σημεία της πόλης, σε χώρους τέχνης και μέσα από εκδόσεις. Με κυρίαρχα στοιχεία τις λέξεις, την ποίηση, τον έρωτα, τις γυναικείες φιγούρες.
Μετά από καιρό, συναντάμε τον Yiakou ξανά, η έκθεσή του με τίτλο «Το Εγκεφαλικό Σεξ δεν είναι Σεξ» που παρουσιάστηκε στο Pirée στον Πειραιά ανήκει στο παρελθόν, αλλά η δημιουργία και τα νέα σχέδια δεν σταματάνε ποτέ.
-Πού σε βρίσκουμε αυτό το διάστημα;
Αυτή την περίοδο έχω γυρίσει στην Αθήνα και επικεντρώνομαι στα επόμενα σχέδια, τα οποία συμπεριλαμβάνουν τον καινούργιο μου κόσμο, με ρεαλισμό και του έντονο συναίσθημα. Παρά ταύτα οι επόμενες ημέρες θα με ταξιδέψουνε σε διάφορα σημεία της Ελλάδας για εικαστικές δημιουργίες.
-Πριν από λίγο καιρό ολοκληρώθηκε η έκθεση «Το Εγκεφαλικό Σεξ δεν είναι Σεξ» στο Pirée στον Πειραιά. Ποια συναισθήματα και εικόνες σου άφησε;
Ύστερα από την ολοκλήρωση της έκθεσης αντιλήφθηκα το μέγεθος που πήρε η παρουσίαση των αποτυπωμένων συναισθημάτων. Τους τελευταίους μήνες πριν την έκθεση βιώνω μια έντονη μετάβαση από τον παλιό μου εαυτό σε μια νέα αντίληψη. Η έντονη άσκηση που πραγματοποιώ καθημερινά είτε καλλιτεχνικά είτε και ψυχοσωματικά, δεν μου επέτρεπε το αντιληφθώ το τι θα μπορούσε να συμβεί με την παρουσίαση των έργων. Αν και πριν την έκθεση είχα ακούσει και κάποια σχόλια περί προκλητικότητας, με την ολοκλήρωση της μπορώ να πω πως η αποδοχή και η ταύτιση ήταν τόσο τεράστια που ένιωσα πως κάτι τέτοιο έλειπε στο εικαστικό περιβάλλον της χώρας μας.
-Το εγκεφαλικό σεξ, τελικά, δεν είναι σεξ; Θα λέγαμε τα έργα -και μηνύματα- της έκθεσης είναι αρκετά προβοκατόρικα και «παιχνιδιάρικα» την ίδια στιγμή.
Υπάρχει ένας γνωστός πίνακας του Rene Margatte, από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, που παρουσιάζει ρεαλιστικά ζωγραφισμένη μια πίπα καπνίσματος. Ο καλλιτέχνης έγραφε από κάτω πως αυτό που βλέπεις δεν είναι μια πίπα, αφήνοντας να εννοηθεί πως αυτή στιγμή μπροστά σου βλέπεις μια ζωγραφιά πάνω σε καμβά από λάδι χρώματα.
Στην έκθεση μου, ο θεατής έχει την εντύπωση πως οπτικά βλέπει αυτό που έχει συνηθίσει, μια πορνογραφική σκηνή. Όσο όμως στέκεται περισσότερο χρόνο στο χώρο και βιώνει την ατμόσφαιρα με τα συναισθηματικά χρώματα, διαβάζει παράλληλα και τις ατάκες που συνοδεύουν τα έργα, αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως αυτό που βλέπει είναι έρωτας και το πιο πιθανόν μια παράλληλη εικόνα ενός δικού του βιώματος.
Οπότε η έκθεση με τον τίτλο «Το Εγκεφαλικό Σεξ δεν είναι Σεξ», έχει ένα διπλό μήνυμα, πως πρώτα απ’ όλα μπορεί η ολοκλήρωση μια σωματικής εμπειρίας να υπάρξει με τη σκέψη και από την άλλη πως αυτό που βλέπεις δεν είναι αυτό που εκ πρώτης καταλαβαίνεις.
-Πολλές φορές επικοινωνείς στον δημόσιο χώρο μόνο μέσα από τις λέξεις και την ποίηση. Πόσο σημαντικό είναι το μήνυμα;
Τέχνη χωρίς μήνυμα δεν είναι τέχνη… είναι διακόσμηση. Το μήνυμα είναι η αρχή, διαμέσου του λόγου που πραγματώνεται από την εικόνα δημιουργεί το διάλογος, και στον διάλογο πάνω στήνεται η δημοκρατία. Έχουμε έλλειψη καθαρών συναισθημάτων, έλλειψη επικοινωνίας με τον εαυτό και έλλειψη αυθεντικότητας. Θεωρώ πως κάποιοι καλλιτέχνες οφείλουμε να δημιουργούμε αυτή την ενέργεια στο χώρο.
-Μπορεί ο ρομαντισμός και ο έρωτας να αποτυπωθούν μέσα από την street art;
Θεωρώ πως όταν υπάρχει φαντασία, θέληση και ικανότητα μπορεί να αποτυπωθεί το οτιδήποτε υπάρχει στον ανθρώπινο νου. Ο ρομαντισμός και ο έρωτας είναι αισθητική και συναίσθημα, κι αν κάποιος αφήνετε στο βίωμα της ζωής, τότε γίνεται μαθητής της και αφού αποφοιτήσει μπορεί να μεταδώσει τα όσα έμαθε.
-Ποιο έργο σου έχεις να θυμάσαι πιο έντονα και έχει χαραχθεί στη μνήμη και καρδιά σου;
Πώς μπορείς να ξεχωρίσεις τα παιδιά σου κι ειδικά όταν αυτά τα έχεις κάνει σε διαφορετικές ηλικίες. Επειδή είμαι άνθρωπος της εικόνας, λειτουργεί έτσι και η αντίληψη μου, οπότε κάθε δημιούργημα έχει μέσα του το χρόνο το χώρο και της συναντήσεις. Θα έλεγα πως το πιο αγαπημένο μου έργο είναι το κάθε ένα που κάθε ένας από τους ανθρώπους που το είδε χαμογέλασε.
-Μπορεί ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα να ζήσει από την τέχνη του ή πρέπει ταυτόχρονα να κάνει πολλά άλλα πράγματα;
Χρειάζεται αρκετός χρόνος μέχρι να σταθεροποιηθεί οικονομικά ένας καλλιτέχνης και ειδικά όταν πρόκειται από μια μορφή τέχνης που ακόμα δεν έχει αναγνωριστεί. Θα έλεγα πως το ιδανικό είναι παράλληλα να υπάρχει και ως επάγγελμα μια μορφή τέχνης που αποδίδει χρήματα έτσι ώστε να υπάρχει η εξέλιξη και η εξάσκηση αλλά παράλληλα και η οικονομική υποστήριξη.
-Τι νέο να περιμένουμε από εσένα στο προσεχές διάστημα;
Θα ήθελα μέχρι τον Σεπτέμβρη να έχω ολοκληρώσει το επόμενο μου βιβλίο (το πέμπτο κατά σειρά) και παράλληλα να έχω δουλέψει έργα για μια καινούρια έκθεση. Όμως αυτό που μπορεί πιο πολύ να περιμένετε από εμένα είναι αλλαγή μου, που καθώς ούτε εγώ την γνωρίζω, πιστεύω πως θα φέρει μέσα από την αντίληψη νέα και μοναδικά έργα.
●
