Συνέντευξη με τον Έλληνα street artist ProHeroes015, με τις αφίσες και stickers του να ταξιδεύουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Η τέχνη του paste up, η μέθοδος να κολλάς σε επιφάνειες που έχεις επιλέξει, συνήθως σε δημόσιους χώρους, αφίσες και έργα σε χαρτί, μας πηγαίνει πίσω στην εποχή της πολιτικής αφίσας και διαμαρτυρίας (ειδικά όταν σε έχουν αποκλείσει όλα τα άλλα μέσα, κάτι που βλέπουμε και στις μέρες μας). Αναπόσπαστο κομμάτι της street art κουλτούρας, κάποιοι την λένε και poster art ή wheatpasting στην άλλη άκρη του Ατλαντικού (από την τοιχοκόλληση, τις ξυλόκολλες ή σπιτικές κόλλες που μπορείς να φτιάξεις ο ίδιος), τα paste up έργα δεν είναι πάντα πολιτικά, αλλά ένας ελεύθερος καμβάς έκφρασης για τον καλλιτέχνη.
Ο ProHeroes015 έρχεται από τα βορειοανατολικά της Αττικής και οι αφίσες του σε τοίχους, επιφάνειες και κτίρια της Αθήνας, μας έχουν τραβήξει την προσοχή τα τελευταία χρόνια, όπως και τα αντίστοιχα δικά του αυτοκόλλητα (με τη σειρά τους αποτελούν μία ξεχωριστή σκηνή μέσα στο street art σύμπαν). Πολλά από αυτά τα έργα και αφίσες, με το μήνυμα «No Signal», έχουν ταξιδέψει σε φεστιβάλ, εκδόσεις και projects σε όλο τον κόσμο, μέσα από ένα παγκόσμιο δίκτυο paste up καλλιτεχνών.
- Πότε ήρθες σε πρώτη επαφή με τις τέχνες και τα χρώματα και πώς εξελίχθηκε αυτό στη συνέχεια;
Η πρώτη επαφή με χρώματα και γενικά με την ζωγραφική έγινε στο χρωματοπωλείο που είχε ο παππούς μου. Εκεί γενικά μεγάλωσα και εκεί ξεκίνησα να ζωγραφίζω, για αρχή με πλαστικά χρώματα και κάπου στην Γ΄ Γυμνασίου που το ίντερνετ είχε αρχίσει και μου έδινε πληροφορίες, ξεκίνησα να κάνω και graffiti. Τελειώνοντας το γυμνάσιο, πήγα στο τότε Τεχνικό Λύκειο, τελείωσα Σχεδιαστής-Διακοσμητής Εσωτερικών Χώρων, κάτι με το οποίο δεν ασχολήθηκα ποτέ. Στο λύκειο όμως, στις αρχές μέσω MySpace μετά μέσω Facebook ξεκίνησα να βλέπω και να ανακαλύπτω λίγο την κουλτούρα της street art γενικά.
-Γιατί επέλεξες και τα αυτοκόλλητα σαν μέσο έκφρασης;
Κάποια στιγμή, κάπου Α’ με Β’ Λυκείου, είχα φάει κόλλημα με τον Ολυμπιακό. Κυκλοφορούσα με κασκόλ, μπουφάν, φόρμες. Σε κάποια φάση, επειδή ζωγράφιζα καλά, ο σύνδεσμος της περιοχής μου ζήτησε να φτιάξω ένα σχέδιο για αυτοκόλλητο. Μια Κυριακή, λοιπόν, ενώ κολλούσαμε τα αυτοκόλλητα μας γύρω από το γήπεδο, παρατήρησα ένα καφάο που είχε αυτοκόλλητα από παντού, από όλη την Ελλάδα, ακόμα και από συνδέσμους του Ολυμπιακού στο εξωτερικό. Πραγματικά, μου έκανε τρελή εντύπωση πώς ένα κομμάτι χαρτί με κόλλα είχε «ενώσει» τόσες περιοχές, πόσο κοντά είχε φέρει όλες τις περιοχές, ενώ μεταξύ τους ήταν τόσο μακριά.
-Ποιος είναι ο Professional Heroes και τι μήνυμα μεταδίδεις μέσα από τα σχέδιά σου;
Profesional Heroes κάποτε, ProHeroes015 πλέον. Ο ProHeroes είναι ένας άνθρωπος με δύο παιδιά που η ζωή του ξεκινάει κατά τις 6:15 το πρωί. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν εργαζόμενο πατέρα. Πάντα προσπαθώ μέσα από τα σχέδια μου να περάσω ένα μήνυμα, θέλω να το δει άλλος και να μπει σε σκέψεις. Aν γίνει αυτό, θεωρώ ότι έχω καταφέρει τον στόχο μου. Ακόμα και αν είναι μόνο ένας αυτός που θα μπει στην διαδικασία να σκεφτεί, θα συνεχίσω να το κάνω για αυτόν τον έναν. Σίγουρα, υπάρχουν φορές που απλά θέλω να κάνω ένα σχέδιο γιατί μου καρφώθηκε στο μυαλό. Τότε απλά το κάνω, πάντα όμως προσπαθώ να δώσω το κάτι παραπάνω και σε αυτό.
-Υπάρχει ενεργή paste up σκηνή στην Ελλάδα; Παίρνεις μέρος σε φεστιβάλ ή φιλοξενείτε ξένους artists εδώ;
Βλέποντας φεστιβάλ του εξωτερικού, ειδικά στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, καταλαβαίνεις ότι το επίπεδο στην Ελλάδα είναι χαμηλό, όχι από άποψη καλλιτεχνών και ταλέντου, σε καμία περίπτωση, απλά ο κόσμος έχει συνδέσει το κόλλημα της αφίσας στο δρόμο με τα κόμματα και τις εκδηλώσεις.
Γενικά, όμως, πιστεύω ότι δεν βοηθάνε και οι διοργανωτές των street art festival, ίσως φταίμε κι εμείς οι ίδιοι οι paste up artists που δεν κάνουμε μια οργανωμένη προσπάθειά, σίγουρα όμως το paste up σε επίπεδο φεστιβάλ θέλει πολύ δουλειά. Το πιο περίεργο, βέβαια, είναι ότι αν βάζεις αφίσες κομμάτων δεν σου λέει κάνεις τίποτα, αν όμως βάζεις κανένα σχέδιο ξεκινάνε οι απειλές ότι θα καλέσουν την αστυνομία κ.λπ. Βέβαια, έχουν γίνει φιλότιμες προσπάθειες από τα παιδιά που είναι στο Athens Paste Up. Φέτος έγινε και το πρώτο sticker wall από τους διοργανωτές του LA Comics Festival.
Συνεχίζω να παίρνω μέρος σε φεστιβάλ, αν και όσο περνάνε τα χρόνια προτιμώ να στέλνω έργα μου κατευθείαν σε καλλιτέχνες. Είναι πιο ωραία η προσωπική επαφή, συνήθως στα φεστιβάλ το stuff σου χάνεται λόγο του μεγάλου όγκου αφισών. Κατά καιρούς γίνονται κάποια exchanges με καλλιτέχνες, με πολύ συγκεκριμένους πλέον και με πολύ συγκεκριμένο stuff.
-Υπάρχουν κάποιοι ξένοι καλλιτέχνες που ακολουθούσες τη δουλειά τους και συνεχίζουν να σε συναρπάζουν μέχρι σήμερα;
Σίγουρα! Ο Shepard Fairey (OBEY) ακόμα και τώρα με συναρπάζει, είναι από τους καλλιτέχνες ο οποίος με ενέπνευσε από την πρώτη στιγμή, είχα δει τα poster του στο παιχνίδι «Getting Up» στο PlayStation και από τότε έφαγα κόλλημα. Γενικά πιο πιτσιρικάς μου άρεσαν αρκετοί καλλιτέχνες, Banksy, Mr. Brainwash, Os Gemeos, D*Face κ.α. Όπως και Έλληνες όπως οι Hit, ο Lune82, οι SHK, είναι καλλιτέχνες που πραγματικά μου έβαλαν το μυαλό μου να δουλέψει. Όσο περνούν, όμως, τα χρόνια και καταλαβαίνω ακριβώς το τι θέλω να κάνω και το πως θέλω να το κάνω, οι προτιμήσεις μου σε καλλιτέχνες που με εμπνέουν αλλάζουν. Τα τελευταία χρόνια δηλαδή, αν εξαιρέσεις τον OBEY, έχω φάει ένα κόλλημα με τον Kidult και τον WK.
-Τι νέο να περιμένουμε από εσένα το ερχόμενο διάστημα; Κάποια έκθεση ή συμμετοχή σε φεστιβάλ;
Αυτή τη χρόνια θα ήθελα να κάνω αρκετά πράγματα, αλλά οι 24 ώρες της ημέρας πραγματικά είναι πραγματικά λίγες. Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί από την βρετανική Soi Books, ένα νέο βιβλίο της σειράς «Hello My Name Is», που ουσιαστικά μιλάει για την πορεία μου στο paste up από το 2015 μέχρι σήμερα. Επίσης, από την ίδια εκδοτική έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο «BLOC» που έχει κάποια επιλεγμένα έργα μου.
Έχω in progress και μία συνεργασία με μία κολεκτίβα καλλιτεχνών από το Μεδεγίν της Κολομβίας. Θα τυπωθούν posters με μεταξοτυπία και θα είναι καθαρά για patse up. Επίσης, αυτή τη χρονιά περιμένουμε να τυπωθεί, ξανά σε μεταξοτυπία ένα φανζίν στην Τιχουάνα στο Μεξικό. Για κάποια έκθεση λίγο δύσκολο, δεν είμαι ο άνθρωπος που θα κάτσω να μπω σε μια αίθουσα και δείξω το υλικό μου, δεν ξέρω γιατί αλλά γενικά είναι κάτι το οποίο στο κοντινό μέλλον δεν το έχω καν στο μυαλό μου. Τώρα, ελπίζω μέσα στη χρονιά να βγει και κάποιο merch.
