Εμβληματικά εξώφυλλα βιβλίων
Εμβληματικά εξώφυλλα βιβλίων
Είναι μερικές εκδόσεις που είναι προσεγμένες από το περιεχόμενο μέχρι το ISBN στο οπισθόφυλλο, με highlight, συνήθως, ένα όμορφο, ευφάνταστο (ή και όχι απαραίτητα), ταιριαστό εξώφυλλο. Γιατί αυτό που κάνει ένα εξώφυλλο “σωστό” ή όχι είναι η συνοχή του με το περιεχόμενο του βιβλίου και κατά πόσο ταιριάζει και εκφράζει την κεντρική ιδέα-φωνή του κειμένου. Ευφάνταστα, μινιμαλιστικά, φορτωμένα ή όχι, μερικά εξώφυλλα αποτυπώνονται περισσότερο στην κοινή συνείδηση απ’ ότι άλλα και δυσκολεύουν το έργο των επανεκδόσεων, μιας και πολύ συχνά, ταυτίζονται στο μυαλό του αναγνωστικού κοινό με το βιβλίο που ντύνουν.
The Great Gatsby:
Δαγκώνομαι και προσπαθώ να περιορίσω την τάση για λογοτεχνική ανάλυση που με πιάνει, όταν το σημείο αναφοράς είναι το The Great Gatsby. Εξάλλου, τα είπαμε κι εδώ. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Gatsby, εκτός από ένα αξέχαστο βιβλίο, έχει ταυτιστεί και με ένα αξέχαστο εξώφυλλο. Βλέπεις το Jazz της εποχής, μια πράσινη αύρα και το σχήμα προσώπου μιας γυναίκας στο επίκεντρο. Περίπου το βιβλίο σε bullet points. Ο δημιουργός του, Francis Cugat, τελείωσε το εξώφυλλο προτού ο Fitzgerald ολοκληρώσει το βιβλίο. Ενθουσιασμένος απ’ το αποτέλεσμα ο Fitzgerald δήλωσε στον εκδότη του ότι είχε φροντίσει να δέσει το εξώφυλλο ακόμα περισσότερο με το βιβλίο. Κι έτσι εξηγείται γιατί, ακόμα και τόσες δεκαετίες μετά, παραμένει το κλασικό και πολυαγαπημένο εξώφυλλο αυτού του Great American Novel.
Slaughterhouse Five:
Απλό και ξεκάθαρο, με τα μόνα στοιχεία που μπορεί να σε αφορούν, δηλαδή το συγγραφέα και τον τίτλο του βιβλίου. Μπορεί όσοι έζησαν το πρώτο edition να στραβολαίμιασαν για να διακρίνουν τον τίτλο, όμως εμείς πλέον δεν χρειάζεται καν να του ρίξουμε δεύτερη ματιά για να καταλάβουμε για ποιο βιβλίο πρόκειται. Μπορείς να βρεις εδώ μια λεπτομερή εξέταση του εξωφύλλου σε επίπεδο γραμματοσειράς.
The Catcher in the Rye:
“Ο Φύλακας στη σίκαλη” ή το “Στη Σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης”. O J.D. Salinger ήταν γνωστός για την ιδιοτροπία του σχετικά με τα εξώφυλλά του, στα οποία δεν ήθελε να αναγράφεται τίποτα άλλο, πέρα απ’ το όνομα του και τον τίτλο του βιβλίου. Δεν ήθελε ούτε κριτικές, ούτε blurbs ή οτιδήποτε αποσπά την προσοχή απ’ αυτό που έχει σημασία, δηλαδή το βιβλίο. Έτσι εξηγείται εύκολα το εξώφυλλο του Franny and Zooey, αλλά και οι ελληνικές εκδόσεις των έργων του. Ωστόσο, το γνωστό, κόκκινο-άσπρο εξώφυλλο τράβηξε την προσοχή του συγγραφέα και κέρδισε την έγκριση του και απ’ ότι φαίνεται του κοινού, μιας και χρησιμοποιείται ακόμα.
Catch-22:
Αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσες να ντύσεις αυτό το βιβλίο χωρίς να πέσεις σε Catch-22 και η μόνη λύση μου φαίνεται αυτό το εξώφυλλο. Χωρίς πολλά πολλά, ο τίτλος, ο συγγραφέας και μια στρατιωτική φιγούρα σε περίεργη, “παλαβωμένη” πόζα.
A Clockwork Orange:
Το ιδιαίτερο αυτού του εξωφύλλου είναι ότι δεν πρόκειται για το original εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης, μιας και σχεδιάστηκε σχεδόν μια δεκαετία αργότερα. Κι από τότε έμεινε άρρηκτα συνδεδεμένο με το βιβλίο, τονίζοντας την ιδιαιτερότητα και την δυστοπική φύση του βιβλίου, με σημαντικότερο στοιχείο το μάτι.
To Kill a Mockingbird:
Το κλασικό έργο της Harper Lee συνοδεύεται από ένα εξίσου κλασικό εξώφυλλο, το οποίο μόλις πρόσφατα βρήκε άξιο συνεχιστή στην επετειακή έκδοση του βιβλίου. Ωστόσο το original θα παραμείνει στις λίστες με τα χαρακτηριστικότερα εξώφυλλα και το δέντρο στο μπορντό φόντο θα θυμίζει για πάντα το “To Kill a Mockingbird”.
Fahrenheit 451:
Για το βιβλίο τα είπαμε εδώ, όμως το λευκό εξώφυλλο με την φιγούρα του πυροδότη που στέκεται πάνω σε πεταμένα βιβλία, όμως αντί να καίγονται τα βιβλία, είναι ο ίδιος το επίκεντρο της φωτιάς είναι ένα απ’ τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα εξωφύλλου που αποτυπώνει άψογα το “νόημα” και το κεντρικό θέμα του βιβλίου. Και παραμένει το ομορφότερο απ’ όλες τις υπόλοιπες πλουμιστές (και συχνά κιτς) εκδοχές.
Πηγή: slag.gr
