O Θανάσης Μήνας αποχαιρετά τον βρετανό σκηνοθέτη που πέθανε στα 76 του χρόνια, «ξαναβλέποντας» 7 ταινίες του.
O Θανάσης Μήνας αποχαιρετά τον βρετανό σκηνοθέτη που πέθανε στα 76 του χρόνια, «ξαναβλέποντας» 7 ταινίες του.
Οι μουσικόφιλοι τον γνωρίζουν μέσα από τις ψυχεδελικές αλληλουχίες της ομώνυμης ταινίας (1982) για το The Wall των Pink Floyd. Όλοι ανεξαιρέτως τον γνωρίζουν για το οσκαρικό Εξπρές του Μεσονυχτίου (1978). O βρετανός σκηνοθέτης Alan Parker, βέβαια, πέρα από αυτές τις ταινίες άφησε μία πολύ ενδιαφέρουσα φιλμογραφία πίσω του, στην οποία η μουσική αναλάμβανε συχνά εξέχοντα ρόλο: από τις μεθυσμένες pubs του Δουβλίνου στο The Commitments (1991) μέχρι τη Madonna στο ρόλο της Eva Perón στο μιούζικαλ Εβίτα(1996).
O Alan Parker έφυγε από τη ζωή στα 76 του χρόνια στις 31/7, ύστερα από χρόνια προβλήματα υγείας. Εμείς ανατρέχουμε σε 7 ταινίες του που έχουμε έναν λόγο παραπάνω να τις ξαναδούμε.
Bugsy Malone (1976)
Γκανγκστερικό φιλμ, καλοσκηνοθετημένο και μελετημένο,για τη σχέση του Al Capone και του ιρλανδού Bugs Moran. Εδώ βλέπουμε και τηJodie Foster στα νιάτα της, λίγο μετά το ρόλο της στον Ταξιτζή.
Το Εξπρές του Μεσονυχτίου(1978)
Μια σπουδαία, απροσδόκητη κινηματογραφική συνομιλία -αν και με κάπως οριενταλιστική ματιά (Edwaird Said)-με τους Ανθρωποφύλακες, του Περικλή Κοροβέση.
Στον Πυρετό της Δόξας (1980)
Τα χτυποκάρδια των σπουδαστών μιας σχολής μουσικής-χορού-κινηματογράφου και λογοτεχνίας. Ακόμα και αν ακούγαμε τότε Rory Gallagher και Barclay James Harvest, γουστάραμε να χορεύουμε παρέα με την Coco και τον Leroy.
Birdy (1984)
Η αγώνιώδης αναζήτηση ταυτότητας ενός αγοριού σε ασφυκτικό περιβάλλον. Οι εικόνες είναι σαν στίχοι του William Blake. Μουσική, ανατριχιαστική, του Peter Gabriel. Η καλύτερη κατά τη γνώμη μου ταινία του.Από το ομώνυμο μυθιστόρημα του William Wharton (1978).
Δαιμονισμένος Άγγελος (1987)
Ο Mickey Rourke ήταν (έστω και για λίγο) αντάξιος του Brando κι ο De Niro είχε τα μάτια του Lucifer και τη «φωνή»του Maciavelli. Ένα καλοπλασμένο θρίλερ για τηναναζήτηση «κάποιου»Johnny Favorite από το Μπρούκλιν, με τη Lisa Michelle Bonet σε ρόλο ευδαιμονικής witch-speller και ένανbluesman που έφερνε στον Robert Johnson. Ο Δαιμονισμένος Άγγελοςμας ώθησε τότενα μυηθούμε στα μυστικά σύμβολα, τη μουσική και την κουλτούρα της Νέας Ορλεάνης.
Ο Μισισιπής Καίγεται (1988)
Μπορεί οι μαύροι του Νότου να μηνχειραφετήθηκαν χάρη στο FBI, όμως η ταινία είναι πολύ καλή. Ο Gene Hackman δίνει, ως συνήθως, τα ρέστα του στον ρόλο του Rupert Anderson (βασισμένο στον πράκτορα John Proctor) αλλά και οι σχετικά νεαροί τότε Frances McDormand (Mrs. Pell) και Willem Dafoe στον ρόλο του Alan Ward (aka Joseph Sullivan), είναι εξαιρετικοί.
The Commitments (1991)
Καταγράφεται ως μουσική κωμωδία, είναι όμως κάτι παραπάνω. Μπέλφαστ, Ιρλανδία (από τη δική μου γραφίδα δεν θα φύγει ποτέ ο όρος «Βόρεια»). Ενώ ακούγονται ριπές, τα παιδιά της εργατικής ιρλανδικής τάξηςέχουν μόνο έναν τρόπο διαφυγής: την ζωντανή μουσική στις pub, τη soul και ταrhythm ‘n’ blues.
