Οι εκφράσεις τους, οι ατάκες τους, το παράστημά τους, το βλέμμα τους, οι υποκριτικές τους ικανότητες θα μας μείνουν αξέχαστες.
Οι εκφράσεις τους, οι ατάκες τους, το παράστημά τους, το βλέμμα τους, οι υποκριτικές τους ικανότητες θα μας μείνουν αξέχαστες. Από τον Βασίλη Σπανό και την Εύη Χουρσανίδη.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Στο τέλος κάθε τηλεοπτικής σεζόν, όλες οι βραδιές τηλεθέασης έχουν γίνει ολίγον τι πουρές στο μυαλό, με αποτέλεσμα όταν ρωτάει κάποιος στο γιορτινό τραπέζι «έχεις καμιά καλή σειρά να μου προτείνεις;» να πασχίζεις να θυμηθείς τι είδες μες στη χρονιά, παρά τις (πολλές) ώρες που αφιέρωσες στην λαίμαργη κατανάλωση pop κουλτούρας. Αυτό που μένει, τελικά είναι μερικές δυνατές στιγμές (δυνατές λόγω σκηνοθεσίας, σεναριακής ανατροπής, διαλόγων, ερμηνειών, μουσικής), μα κυρίως η «παρέα» που σου κράτησαν οι τηλεοπτικές χαρακτήρες (και δεν αναφερόμαστε απαραιτήτως στους πρώτους ρόλους).
Παρακάτω ακολουθεί μία λίστα με τις αγαπημένες μας τηλεοπτικές ερμηνείες για το 2022, εκείνες που μας μαγνήτισαν, μας συγκίνησαν, μας κατέπληξαν, μας καθήλωσαν, μας εξόργισαν, μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό, μας έκαναν να πεταχτούμε από τον καναπέ για standing ovation.
Paddy Considine – House of the Dragon
HBO / Vodafone TV
Από τους μεγάλους κερδισμένους της φετινής τηλεοπτικής σεζόν, ο βετεράνος Άγγλος ηθοποιός -ο οποίος έχει σκηνοθετήσει και γράψει μερικές από τις σπουδαιότερες ταινίες των Βρετανικών 00s, όπως τα Tyrannosaur και Dead Man’s Shoes και μέρος του σεναρίου του This is England, μαζί με τον φίλο του Shawn Meadows- επισκίασε ολόκληρο το λαμπερό cast των νέων περιπετειών εξουσίας, αιμομιξίας και δράκων στο Westeros. Η συγκρατημένη και εσωτερική του ερμηνεία πρόσθεσε μια απροσδόκητη ανθρώπινη πλευρά στον ήδη πολυδιάστατο χαρακτήρα του Βασιλιά Viserys, ενώ το House of the Dragon (κριτική Avopolis) κέρδισε ένα χαρακτήρα που θα μνημονεύεται πιθανότατα μέχρι το τέλος της σειράς -και όχι μόνο. ~Β.Σ.
Jeremy Allen White – The Bear
Disney+
Θέλεις ο τρόπος που κινείται μέσα στο χώρο; Η σπιντάτη εκφορά του λόγου του; Οι ήρεμες μα επιβλητικές προσταγές του; Τα μαγνητικά puppy eyes του; Ο πειστικός, ανθρώπινος, αγχωμένος αλλά συγκεντρωμένος τρόπος που φτιάχνει τα πιάτα του; Ο τρόπος που πάλλεται διαρκώς αυτή η φλέβα στον λαιμό του; Το σκυφτό παράστημά του που μετέτρεψε ένα απλό λευκό T-shirt σε
, προκειμένου να κατανοήσει απόλυτα τι σημαίνει «δουλεύω υπό πίεση», να μελετήσει συμπεριφορές και καταστάσεις σε πραγματικό χρόνο και να νιώσει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει κάθε στιγμή ο Carmy στο πετσί του. Yes, chef! ~E.X.
Kirby Howell Baptiste – The Sandman
Netflix
Η Kirby Howell Baptiste ως Θάνατος, ένας από τους πιο iconic χαρακτήρες του ομότιτλου comic του Neil Gaiman -ακόμα περισσότερο και από τον ίδιο τον Μορφέα για πολλούς- έκανε αυτομάτως τον ρόλο δικό της και απέδειξε στους πιο φανατικούς πολέμιους του casting της, ότι η αδικαιολόγητη εμμονή με την εξωτερική της εμφάνιση, τους είχε στερήσει την πραγματική ουσία του χαρακτήρα: αυτή που θέλει τον Θάνατο κατά Gaiman ως ένα γεμάτο ζεστασιά και αγάπη φίλιο πρόσωπο, το οποίο κόβει απότομα το νήμα της ζωής – φροντίζοντας όμως το πέρασμα στην «απέναντι όχθη» να γίνεται χωρίς πανικό ή φόβο. Ιδανική η χημεία της με τον Μορφέα του Tom Sturridge και μια εκ των μεγαλύτερων τηλεοπτικών εκπλήξεων της σεζόν. ~Β.Σ.
John Turturro – Severance
Apple TV
Το Severance ήταν κατά κοινή ομολογία ένα από τα πιο απολαυστικά sci-fi mindfucks των τελευταίων ετών, καθώς μετέτρεψε την υπαρκτή αγωνία της αναζήτησης της σωστής ισορροπίας ανάμεσα σε δουλειά και προσωπική ζωή (το περίφημο "work/life balance") σε υπερρεαλιστικό θρίλερ, κρατώντας μας καθηλωμένους στην οθόνη για 9 χορταστικά επεισόδια γεμάτα ανατροπές. Πολλά μπορούν να γραφτούν για το σύνολο του cast (ειδικά τις καλοσυνάτες εκφράσεις του team leader Adam Scott και τον passive-aggressive τόνο της Patricia Arquette), αλλά ο John Turturro έχει έναν μοναδικό τρόπο να σαρρώνει όλες τις υπόλοιπες ερμηνείες στο πέρασμά του, όπου κι αν παίζει (θυμηθείτε την εξαιρετική μίνι σειρά The Night Of). Η προσοχή του στις λεπτομέρειες είναι πάντα αυτό που προσδίδει στους χαρακτήρες του ιδιαίτερη πειστικότητα και ανθρωπιά και στο Severance ειδικά, το να βλέπεις το πρόσωπό του και όλο του το είναι να μεταμορφώνεται όταν αρχίζει να συνειδητοποιεί πως ερωτεύεται (αλλά δεν τολμά να αφεθεί) είναι σκέτη απόλαυση. ~E.X.
Denise Gough – Andor
Disney+
Το μοναδικό στοιχείο του Andor που «αφαιρεί» κάτι από την σπουδαιότητα του σαν σειρά επιστημονικής φαντασίας, είναι ότι φέρει το logo Star Wars στον τίτλο του. Ανώτερο, μαζί με το τηλεοπτικό Clone Wars, από οτιδήποτε έχει δώσει το franchise τα τελευταία 20 χρόνια, η ίσως μεγαλύτερη τηλεοπτική έκπληξη του 2022 (κριτική Avopolis) έχει την ευτυχία να περιλαμβάνει στο cast την Denise Gough στον ρόλο του “main villain”, υποδυόμενη μια καριερίστρια αξιωματικό της Αυτοκρατορίας -βγαλμένη απευθείας από τα SS της Χιτλερικής Γερμανίας. Συγκροτημένη, μακριά από υπερβολές και γραφικότητες, μεθοδική και ψυχρά υπολογιστική, η Dedra Meero της Gough είναι το απόλυτο αρχέτυπο αξιωματικού μιας στρατιωτικής απολυταρχίας χωρίς ηθική, παρά μόνο με κανόνες και πρωτόκολλα που πρέπει να ακολουθηθούν πιστά -φέρνοντας επίσης παράλληλα στο νου, κάποιο υψηλόβαθμο στέλεχος της γραφειοκρατικής δυστοπίας του Brazil από τον Terry Gilliam. Ένας ρόλος που θα μπορούσε εύκολα να κατρακυλήσει σε πιο cartoony μονοπάτια, αν πίσω από αυτόν δεν υπήρχε ένα φανταστικό σενάριο από τον Tony Gilroy και μια μετρημένη με το σταγονόμετρο ερμηνεία σαν αυτή της Gough. ~Β.Σ.
Aubrey Plazza – White Lotus
Ο σνομπ αέρας της, το resting "bitch-face" της, το επικριτικό βλέμμα της, ο τρόπος που διαρκώς παρατηρεί και συσκέφτεται με τον εαυτό της στις (ούτε κατά διάννοια χαλαρωτικές) διακοπές στο πολυτελές θέρετρο της Σικελίας που την έφερε ο άντρας της, παρέα με ένα «φιλικό» ζευγάρι, είναι το αδιαπραγμάτευτο highlight της δεύτερης σεζόν του White Lotus (κριτική Avopolis). Νευρική, αντιπαθής, μαγνητική, αχώνευτη, γοητευτική, βαρετή, ακαταμάχητη, ακατάδεκτη, σέξι. Ναι, όλα αυτά ταυτόχρονα. Από τις πιο δίκαιες υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες του 2023. ~E.X.
Imelda Staunton – The Crown
Netflix
Αν και η 5η σεζόν της αγαπημένης δυσλειτουργικής γαλαζοαίματης οικογένειας των Βρετανών έκανε μια ελαφρά «κοιλίτσα» (κριτική Avopolis), μη καταφέρνοντας να πιάσει τα υψηλά standards των προηγουμένων σεζόν, η Imelda Staunton ήταν εξαιρετική ως διάδοχος του ρόλου της Elisabeth από τις Olivia Coleman και Claire Foy. Με ένα ελαφρύ σαρκασμό στο βλέμμα, μια πολύ διακριτική σωματικότητα στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων της και μια εξαιρετική ομοιότητα με την Claire Foy, η νέα αυτή «Βασίλισσα» επιστράτευσε την εμπειρία της στην Βρετανική θεατρική σκηνή και στρογγυλό-κάθισε στον θρόνο με κάθε επισημότητα και χωρίς καμία πιθανότητα αμφισβήτησης για τα σκήπτρα της. Αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον το που αλλού μπορεί να φτάσει τον συγκεκριμένο ρόλο η πολύπειρη Βρετανίδα ηθοποιός, εφόσον η επόμενη σεζόν της δώσει περισσότερο χώρο να «αναπνεύσει» και να εξελιχθεί. ~Β.Σ.
Luke Kirby – The Marvelous Mrs. Maisel
Αν και η σειρά της Amy Sherman-Palladino ανήκει δικαιωματικά στην σαρωτική Rachel Brosnahan, ο Luke Kirby ως Lenny Bruce -το αρσενικό alter ego της ομότιτλης ηρωίδας και αναπάντεχος σύμμαχός της στη δύσκολη και απαιτητική σκηνή του Αμερικανικού stand up των 60s- στα τελευταία επεισόδια της 4ης σεζόν έχει μια ευκαιρία να λάμψει για άλλη μια φορά, αποδεικνύοντας ότι δεν κέρδισε τυχαία το Emmy του 2018 για τη guest συμμετοχή του στη 2η σεζόν. Υπέρ το δέον σωματικός, επικίνδυνα αυθόρμητος, εκκεντρικός και αναπάντεχα εύθραυστος, ο Lenny Bruce του Kirby κάνει μια στροφή απέναντι στη μέχρι τότε εικόνα του στη σειρά, «κατεβαίνει» σε πιο γήινα επίπεδα και ζει μια μικρή, γλυκόπικρη και συναισθηματικά φορτισμένη υπό-ιστορία με την πρωταγωνίστρια, η οποία θα ορίσει και τη τελική ευθεία της σειράς. Η χημεία με την Brosnahan είναι εξαιρετική και ο Kirby δεν αφήνει το momentum να πάει χαμένο, με μια φανταστική ερμηνεία σε ένα ρόλο-κλειδί για την 5η και τελευταία σεζόν (κριτική Avopolis). ~Β.Σ.
Στεφανία Γουλιώτη - Maestro
MEGA / Netflix
Όσοι την γνώριζαν ήδη από τη δουλειά της στο θέατρο, δεν περίμεναν τίποτε λιγότερο από εκείνη. Τους υπόλοιπους απλά μας άφησε άφωνους με τον δυναμισμό της, τον αέρα της, τις μεταμορφώσεις της και (ναι, δεν γίνεται να μην το αναφέρουμε) τα γαλλικά της. Πληθωρική, πειστική και αξιομνημόνευτη στην ενσάρκωση μιας πλούσιας και επιτυχημένης, μα αδίστακτης γυναίκας που αντιμετωπίζει κάθε πτυχή της ζωής της ως «πρότζεκτ» και που δεν δέχεται να χάνει ποτέ, σε τίποτα, Απόλυτη πρωταγωνίστρια στο καλύτερο επεισόδιο της πρώτης σεζόν του Maestro (κριτική Avopolis) του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. ~E.X.
