Η τρελή κωμωδία των 80s κλείνει τα 40 χρόνια και κουβαλάει πάνω της όλα τα στερεότυπα της εποχής.
Ο σημερινός 20-25αρης ίσως να μην έχει ιδέα για τι μιλάμε, πόσο μάλλον οι μικρότεροι σε ηλικία, άσχετα αν και μέχρι πριν από λίγα χρόνια η κωμωδία «Η Εκδίκηση των Nerds» (“Revenge of the Nerds”) προβαλλόταν συχνά πυκνά από τα ιδιωτικά κανάλια της χώρας. Η τρελή κωμωδία του Jeff Kanew κυκλοφόρησε το 1984 και έσκισε στο αμερικανικό box office, με περισσότερα από 60 εκατομμύρια δολάρια σε εισπράξεις, ακολουθώντας το κύμα των αχαλίνωτων teen κωμωδιών της εποχής (Porky’s, Weird Science, Screwballs κ.α.).
Είχε τεράστια επιτυχία και στην εποχή του βίντεο και του DVD, με τα ράφια των βίντεο κλαμπ στην Ελλάδα να αδειάζουν από την «Εκδίκηση των Nerds». Όλοι έψαχναν μία φρενήρη χοντροκομμένη κωμωδία που θα έδειχνε και λίγο – ή πολύ – γυμνό και soft σεξ. Ακολούθησαν τρεις συνέχειες στα τέλη του ’80 και αρχές του ’90, με μόνη άξια αναφοράς τη δεύτερη συνέχεια του 1987, εκεί τα που η παρέα των nerds ταξιδεύει σε ένα εξωτικό θέρετρο στη Φλόριντα.
Στο πρώτο φιλμ γνωρίζουμε μία παρέα από κομπιουτεράδες nerds, δηλαδή τους «σπασίκλες» και «απόκληρους» του πανεπιστημίου Adams, που προσπαθούν ανεπιτυχώς να μπουν σε μία αδελφότητα και να προσαρμοστούν στη ζωή του πανεπιστημίου. Απεναντίας, έρχονται αντιμέτωποι και με την αδελφότητα Alpha Beta που αποτελείται κυρίως από «χοντροκέφαλους» αθλητές που επιδίδονται σε ανελέητο μπούλινγκ εναντίον τους. Κάπου στη μέση, ανακατεύονται και τα hot μέλη της γυναικείας αδελφότητας Pi Delta Pi, που στην αρχή γελάνε μαζί τους αλλά στη συνέχεια έρχονται κοντά.
Υπάρχει και αντίστοιχη γυναικεία αδελφότητα Omega Mi με φοιτήτριες «φυτά», κάποιες με «παραπανίσια» κιλά, άλλες «άσχημες» με γυαλιά και μεγάλες μύτες. Οι μόνοι που δέχονται να τους ακούσουν, προς τιμή τους, είναι η αδελφότητα των μαύρων φοιτητών. Πόσο μπούλινγκ να αντέξουν τα nerds από τους απέναντι «φουσκωτούς»; Πρέπει να αντιδράσουν και να βάλουν μπροστά ένα σχέδιο εκδίκησης.
Αυτή είναι πάνω κάτω η αφιλτράριστη πλοκή της ταινίας «Η Εκδίκηση των Nerds» και όπως καταλαβαίνετε είναι εξ αρχής προβληματική. Τόσο προβληματική για να απαγορευτεί σήμερα; Σε καμία περίπτωση, μιλάμε άλλωστε για μία κωμωδία που γυρίστηκε πριν από 40 χρόνια. Θα μπορούσε να γυριστεί μία ανάλογη ταινία σήμερα; Δύσκολο έως απίθανο εγχείρημα. Μπορεί να γελάμε με κάποιες σκηνές τις ταινίας – ειδικά με τον Booger - αλλά μας επιτρέπεται σήμερα να σημειώσουμε κάποιες «φάουλ» σκηνές, χωρίς να απαγορεύουμε και να λογοκρίνουμε κάτι.
Η ίδια η παρουσία των λεγόμενων nerds στην ταινία, δηλαδή οι «σπασίκλες» και «φυτά» του πανεπιστημίου, είναι ένα στερεότυπο που υπάρχει έντονο ακόμα και σήμερα στα σχολεία. Πολλές φορές αυτά τα παιδιά γίνονται παρίες και απομονώνονται από τους συμμαθητές τους. Ίσως το μόνο ελπιδοφόρο στην ταινία είναι ότι οργανώνονται μεταξύ τους και αντεπιτίθενται.
Βέβαια, αυτό δεν τους εμποδίζει σε τίποτα να είναι και οι ίδιοι σεξιστές, αηδιαστικοί και μισογύνηδες, ενώ σε μία σκηνή ένας από τους πρωταγωνιστές φοράει μάσκα και υποδύεται κάποιον άλλον για να κάνει σεξ με μία φοιτήτρια. Θα τον έλεγες και βιασμό; Μόνο που η φοιτήτρια μένει έκπληκτη από τις… επιδόσεις ενός nerd και τον συγχωρεί…
Η ταινία βρίθει στερεοτύπων όπως οι αντίπαλοι τους που πάντα πρέπει να είναι οι «φουσκωτοί» αθληταράδες του πανεπιστημίου που κάνουν μπούλινγκ και είναι σκράπες στα μαθήματα. Δεν μπορεί ένας καλός αθλητής να είναι καλός μαθητής και σωστός άνθρωπος;
Οι γυναίκες και η LGBTQ κοινότητα στην ταινία παρουσιάζονται επίσης σαν καρικατούρες, ξανθιές σεξοβόμβες χωρίς μυαλό που παρουσιάζονται σαν «τρόπαια», o θηλυπρεπής μαύρος gay άνδρας που ντύνεται κραυγαλέα (αυτό δεν το λες και κακό), γυναίκες με «παραπανίσια» κιλά (ποιος το ορίζει αυτό;) που αυτόματα μπαίνουν στην κατηγορία των outcasts και των nerds. Ο Γιαπωνέζος φοιτητής, όλη η ασιατική κοινότητα παρουσιαζόταν άθλια στις αμερικανικές ταινίες τη δεκαετία του ’80, πάντα θα πρέπει να μιλάει με περίεργη προφορά και να έχει… ακόρεστη όρεξη για σεξ. Τα ίδια τα nerds κοιτάζουν αφ’ υψηλού τα μέλη της μαύρης φοιτητικής κοινότητας.
Δεν νιώθω άβολα βλέποντας την «Εκδίκηση των Nerds» σήμερα. Θα ήταν ψέμα να πω το αντίθετο. Το θεωρώ σαν κάτι μακρινό που δύσκολα θα επαναλαμβανόταν. Ή όχι; Το Δελφινάριο δεν είναι τόσο μακριά…
