Imaginary Friend (συνέντευξη)

Imaginary Friend.

Ο Imaginary Friend (aka Japanese Bass Tart) της Undersky Collective (μία κολεκτίβα ανάμεσα σε Έλληνες και Ιάπωνες παραγωγούς και μουσικούς) συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο δραστήριους Έλληνες bass παραγωγούς, αν και μόλις στα 20 του χρόνια. Με κομμάτια και κυκλοφορίες σε ξένα label και προγραμματισμένα dates στο εξωτερικό, φαίνεται πως δεν τον κρατάει τίποτα εδώ (εκτός βέβαια η 'μαμά πατρίδα' που μόλις καθάρισε και με αυτή). Unedited και 'straight to your face' συνέντευξη για να δούμε τι κρύβει μέσα στο μυαλό του!

 

Πες μας μερικά λόγια για τον Imaginary Friend και την Undersky Collective.

Χαχα... Νομίζω πως δεν μπορώ να απαντήσω πιο απλά, απ το όσο απλή είναι και η ερώτηση. Δεν τολμώ να ταυτιστώ με τον Imaginary Friend αλλά σε αντίθεση μπορώ να πω πως αντιπροσωπεύει το καλλιτεχνικό κομμάτι του εαυτού μου. Πολλές φορές μάλιστα, ακόμα και ο ίδιος τον αναφέρω ως τρίτο πρόσωπο χαχα.

Όσον αφορά την Undersky, ξεκίνησε σαν ιδέα τον Οκτώβριο του ’10 και με αφορμή να σμίξουμε τη μουσική μας, εγώ και ο νεαρός Ιάπωνας DJ από την Ναγκόϊα και ιδιοκτήτης ενός από τα μεγαλύτερα Record Stores της underground ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής της Ιαπωνίας Χιρονόμπου Χαγκιουάρα, γνωστός ως IIHD, πήραμε τη πρωτοβουλία να συντάξουμε ένα πρόχειρο δελτίο τύπου, το οποίο παρουσίαζε μια κολεκτίβα αρχικά, αποτελούμενη από τους : Code:7023, Mondo, 4T2, Enki n’ Enill, Kozocow, Chris Crooks και φυσικά τους Imaginary Friend και IIHD.
Λειτουργούσαμε σαν ομάδα, ήμασταν μια διαδυκτιακή οικογένεια, καθώς πολλούς από εμάς μας χώριζαν αποστάσεις χιλιάδων χιλιομέτρων. Αυτό βέβαια ποτέ δεν σταμάτησε την αγάπη μας για μουσική  και οι πρώτες συνεργασίες μεταξύ μας είχαν ήδη αρχίζει, όπως το “Kinjirareta Ai” με τον IIHD, το “Auf Der Start Wartet” με τον αδερφικό μου φίλο Kozocow η το αναμενόμενο μουσικό κομμάτι του 4Τ2 με τον Λονδρέζο MC, Chris Crooks. Καταφέραμε να διοργανώσουμε πολλά μουσικά events στις πόλείς Οσάκα, Ναγκόϊα και Οκινάουα, με τη βοήθεια πάντα της Ιαπωνικής δύναμης της κολεκτίβας που αποτελείται από τους IIHD, Code-7023 και Mondo. Φυσικά δεν μπορεί να λείψει και η συμμετοχή μας στην διοργάνωση και προώθηση του Endorphin Festival για το 2011, που διοργανώνεται κάθε χρόνο από τους Voltage Selector, τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Φέτος, πολλά νέα μέλη και αυτή τη φορά όχι μόνο φίλοι και γνωστοί μπήκαν στην κλίκα της Undersky, ανάμεσά τους οι Sun Of Selah, Gia Mellish, The Next, TKR, Duckem, Atsuko Cheeba και άλλοι. Ευελπιστούμε σε ένα ομώνυμο διαδυκτιακό record label σύντομα, έτσι ώστε να δείξουμε στον κόσμο και την «άλλη» πλευρά της ηλεκτρονικής μουσικής, γιατί δυστυχώς εδώ αν δεν έχεις ταμπέλα, δεν ανήκεις πουθενά.

Γιατί τόση αγάπη για την Ιαπωνία; Χεχε.

Αυτή είναι από τις πιο οδυνηρές ερωτήσεις που θα μπορούσε κανείς να μου κάνει. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες αναλύοντας το γιατί, αλλά…αυτό απλά δεν θα τελείωνε ποτέ. Η βαθύτατα κρυμμένη απάντηση πιστεύω πως είναι η αγάπη μου για την Αρχαία Ελλάδα και τους τότε μουσικούς επιστήμονες…η μάλλον «τους» μουσικούς επιστήμονες και όχι τόσο για την Ιαπωνία. Ένας πολύ κοντινός μου φίλος είχε μια συζήτηση κάποτε με τον γνωστό μας Sifu Versus, ο οποίος πρόσφατα είχε επισκεφθεί την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Του είχε πει πως καθώς συζητούσε με έναν Ιάπωνα, ο δεύτερος άρχισε να παραπονιέται για την χώρα του όταν βάλθηκε να την συγκρίνει με την Ελλάδα, λέγοντας πως οι Έλληνες έχουν «προσφέρει» τόσους πολλούς φιλοσόφους και επιστήμονες, τόση γνώση, τεχνολογία και πάνω απ όλα τεχνογνωσία στην ανθρωπότητα και πως χάρη σε αυτούς δεν θα μπορούσαμε καν να συζητάμε αυτήν την στιγμή, σε αντίθεση με τους Ιάπωνες που το μόνο που έχουν «προσφερει» είναι…manga…Ξέρετε ποια ήταν η απάντηση του Sifu?...-Ναι αλλά…εσείς διαβάζετε τους φιλοσόφους αυτούς και εμείς τα manga…

Γενικότερα δεν θα μπορούσα ποτέ να πω, «μακάρι να γεννιόμουνα Ιάπωνας», απλά γιατί δεν θα είχα την ίδια γνώμη που έχω για αυτήν τώρα. Λατρεύω την κουλτούρα και την ιστορία τους, η μυθολογία τους είναι η πιο κοντινή σε αυτήν της Αρχαίας Ελλάδος και μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο αποδίδουν σε κάθε Θεό, τις αρμοδιότητες του. Η urban και underground σκηνή τους είναι για μένα ότι πιο όμορφο μπορεί κανείς να δει και να χαζέψει, και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά για την μουσική. Θα μπορούσα να κάτσω μια ολόκληρη νύχτα στην οροφή ενός κτηρίου στην Οσάκα και να παρατηρώ τον κόσμο. Δεν τολμώ να παραλείψω τα manga, τα anime και ευτυχώς ή δυστυχώς πολλές φορές τα videogames φτιαγμένα ή βασισμένα πάνω στην Ιαπωνέζικη κουλτούρα. Χωρίς αυτά απλά δεν θα υπήρχα πιστεύω, πιθανότατα να δούλευα σε κανένα φαστφουντάδικο της γειτονιάς, θα οδηγούσα BMW και θα άκουγα σκυλάδικα όλη μέρα. Χαχα. Χωρίς παρεξήγηση.



Ιαπωνία και μπάσο είναι δύο λέξεις που δεν κάνουν τη σύνδεση στους μη μυημένους. Φαντάζομαι υπάρχει δυναμική bass σκηνή και εκεί;

Η Ιαπωνία πιστεύω πως είναι αιώνες μπροστά από τους πάντες, στα πάντα, και δεν μιλάω για την ανεπτυγμένη τεχνολογία μόνο, γιατί σήμερα στην Ελλάδα το 99% του πληθυσμού μας πιστεύει πως οι Ιάπωνες είναι το ίδιο με τους Κινέζους ή τους Κορεάτες…πραγματικά τους λυπάμαι, και όχι γιατί δεν γνωρίζουν την διαφορά, αλλά διότι έχουν μια γνώμη, την οποία μάλιστα έχουν και ως δεδομένη και απόλυτα σωστή, ενώ στην πραγματικότητα κανένας από αυτούς δεν έχει τυπώσει καν την λέξη Ιαπωνία στο Google. Αν και λοιπόν είμαστε πιο κοντά χιλιομετρικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, που πιστεύω πως είναι η θυγατέρα των περισσοτέρων ηλεκτρονικών μουσικών ειδών, κατά κάποιον περίεργο τρόπο, η Οσάκα και η Οκινάουα ακολουθούν πριν καν τους ίδιους τους Λονδρέζους το «μονοπάτι» που αυτοί φτιάξανε. Δεν μπορώ να το εξηγήσω απλά ξέρω πως αν μου παρουσιάσει το οτιδήποτε και αν είναι αυτό, κάποιος Ιάπωνας φίλος μου, πέρα από το ότι θα μου αρέσει χωρίς αμφιβολία, είμαι πεπεισμένος πλέον πως σε ένα χρόνο από τότε θα κυκλοφορήσει αυτό το κάτι και στο Λονδίνο και ίσως σε κανα δύο χρόνια και στην Ελλάδα μας. Όποιος έζησε το Decadence Club της Θεσσαλονίκης μια πενταετία και ίσως λίγο παραπάνω πριν, με καταλαβαίνει, καθώς η Minimal Techno, ερχόταν εκεί πρώτα και ύστερα στο Βερολίνο χαχα.

Όπως και να έχει, η απάντηση είναι πως όχι απλά υπάρχει, αλλά ζει και βασιλεύει η Bass μουσική σκηνή στην Ιαπωνία και όχι μόνο εκεί. Ποιοι από εμάς δεν γνωρίζουμε πλέον τον περιζήτητο Dj Krush, ή τον Goth-Trad? Οι Ιάπωνες γενικότερα έχουν έναν μοναδικό τρόπο σύλληψης των πραγμάτων, κάτι που τους κάνει και μοναδικούς όταν παράγουν κάτι, είτε αυτό είναι μουσική είτε οτιδήποτε άλλο. Προσωπικά για εμένα πάντα η Ιαπωνία είναι ότι καλύτερο αν θες να διευρύνεις τους μουσικούς ορίζοντές σου, διότι απέχει χιλιόμετρα από το εμπορικό καταστρεμμένο pop και filth. Οι μουσικές τους διακρίνονται από την λεπτότητα και λεπτομέρεια των κομματιών, την σκοτεινή ενέργεια και ατμόσφαιρα που τα περιβάλει, την μελαγχολική μελωδία που σε ταξιδεύει και στην τελική σου δίνει ένα χαμόγελο ευχαρίστησης αντί να σε «ρίχνει». Είναι από τους λίγους λαούς που περνάνε το παραδοσιακό στο σύγχρονο και ακόμα και σήμερα μπορείς να ακούσεις ένα φλάουτο ή ένα κόντο σε ηλεκτρονική μουσική.



Imaginary Friend vs Japanese Bass Tart. Ποιες οι διαφορές;

- Χαχα backstab ε? Γενικότερα σαν άτομο και όχι σαν καλλιτέχνης είμαι γνωστός ως Japanese Bastard για προφανείς λόγους πιστεύω, το οποίο καθαρά ακουστικά έγινε Bass Tart, όταν άρχισα να ασχολούμαι με την Bass μουσική σκηνή. Πραγματικά δεν ξέρω ποιες θα μπορούσαν να είναι οι διαφορές μας με τον Imaginary Friend, καθώς είναι το Alτer Ego μου, νομίζω πως αυτό θα μπορούσε να το κρίνει μόνο ένα τρίτο άτομο που μας ξέρει προσωπικά όπως οι UNCO. Πλέον μόνο αυτοί με ξέρουν το πώς πραγματικά είμαι και σκέφτομαι, τις αρέσκειες και τις δυσαρέσκειες μου, τα πάθη μου και τα πιστεύω μου…Παλαιότερα τον Imaginary Friend, αντιπροσώπευε ένα λούτρινο αρκουδάκι μου, αλλά είναι δύσκολο να το κρύψεις όταν επισημάνουν φωτογραφίες σου στο όνομα του χαχα.

Studio time. Ποια η διαδικασία για την ολοκλήρωση ενός κομματιού και τι ‘υλικά’ συνήθως χρησιμοποιείς;

- Είμαι από τους παραγωγούς, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτόν τον τίτλο, που ξεκίνησαν με Minimal Techno και Electro, σε αντίθεση με τους περισσότερους της σκηνής που είναι πρώην της Hip Hop και Jungle, περίπου έξι χρόνια πριν, οπότε και ότι μουσική και αν προσπαθήσω να γράψω δεν θα παραλείψω στοιχεία αυτών και μπορώ νa πω πως ακόμα και σήμερα χρησιμοποιώ τον ίδιο τρόπο παραγωγής όπως και τότε. Λυπάμαι που το λέω, αλλά είμαι από αυτούς που μπορούν να συνθέσουν ένα μουσικό κομμάτι, αποκλειστικά με έναν και μόνο υπολογιστή, τα hardware synths, midi controllers κτλ. τα χρησιμοποιώ καθαρά για λόγους ευκολίας και για εξοικονόμηση χρόνου. Αν και είμαι σε θέση να χρησιμοποιήσω πολλά προγράμματα μουσικής παραγωγής, δεν μπορώ να χωρίσω το Reason χαχα. Το drum machine του είναι ότι πιο πετυχημένο σε μουσικά προγράμματα παραγωγής πιστεύω, και με έχει βολέψει τον τελευταίο καιρό. Ακόμα δεν είμαι σε θέση να φτιάξω έναν αποκλειστικά δικό μου ήχο από το 0, αλλά χρησιμοποιώ samples, όχι λούπες, όχι presets, απλούς και βασικούς ήχους, τους οποίους «δανείζομαι» από διάφορα vst ή πακέτα με samples όπως Absynth, FM, Battery και άλλα. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο στάνταρτ για το πώς μπορεί να συνθέσω ένα μουσικό κομμάτι, είναι μια διαδικασία που μπορεί να πάρει από μία μέρα, έως και έναν μήνα, εξαρτάται από το τι προσδοκίες έχω από το κομμάτι, εάν έχω μερικές προκαθορισμένες ιδέες η πατέρνες στο μυαλό μου κτλ. Σίγουρα το beat και η μελαγχολική ή σκοτεινή μελωδία, είναι κάτι στα οποία δίνω μεγάλη έμφαση, και σχεδόν σε κανένα κομμάτι δεν μπορώ να παραλείψω τα reverse effects και το shuffle.

Ελλάδα. Τι γνώμη έχεις για την ελληνική σκηνή; Διακρίνω μερικούς καλούς παραγωγούς αλλά και πάλι αυτοί μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού (άντε ενάμιση..).

- Θα μπορούσα να διαφωνήσω ονομάζοντάς σου δεκάδες σπουδαίους Έλληνες παραγωγούς, αλλά προφανώς η ερώτηση απευθύνεται σε αυτούς εντός της Ελλάδος, οπότε σίγουρα έχεις δίκιο και μάλιστα κρατάω το πρώτο χέρι μόνο :Ρ. Καταρχήν θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως αυτοί οι μετρημένοι στο ένα χέρι δεν ανήκουν στην Dub σκηνή, αλλά είναι ονόματα της Techno, House, Minimal κτλ. Δυστυχώς στην σκηνή μας δεν υπάρχουν παραγωγοί, αλλά ερασιτέχνες «και καλά» dj’s που ξαφνικά έγιναν παραγωγοί κατεβάζοντας δωρεάν το Fruity Loops ver.150. Εμπνευσμένοι από αυτό που έχουν μάθει πως είναι Dubstep, γιατί συγνώμη αλλά στην Ελλάδα ελάχιστοι ξέρουν τη έννοια της λέξης και του είδους, και ναι είμαι υπέρ των διαχωρισμών των ειδών, διότι ξεχωρίζει την μετριότητα από το σπουδαίο. Γιατί για παράδειγμα στην dance σκηνή υπάρχουν πάνω από 20 υποείδη; Απλά φανταστείτε να βρισκόταν ο David Guetta στο ίδιο καζάνι με τον Stefan Bodzin, πραγματικά πιστεύω πως δεν θα άκουγα Bodzin μόνο κ μόνο για αυτό, όσο «κακό» και αν αυτό με κάνει. Δεν μπορώ λοιπόν να δεχτώ πως Dubstep είναι ο Kode9, ο Τhe Bug, οι Digital Mystikz, οι Kryptic Minds και όλοι οι υπόλοιποι του κύκλου τους, είπα ονομαστικά μερικά από τα πιο εμπορικά ονόματα για να σας διευκολύνω στην αναζήτηση, είναι στο ίδιο καζάνι με τους, συγνώμη αλλά δεν θέλω να πω ούτε τα ονόματά τους, «παραγωγούς» του «Τσίρκου», όποιος κατάλαβε…
- Όπως και να έχει τον μέγιστο σεβασμό μου παίρνουν οι  Έλληνες : UNCO, Circo Inverso, Duckem, Pixels On Space, Kernel.



Πες μας σχετικά με την split κυκλοφορία ‘Sushi Beats’ με τον Circo Inverso.

Γενικότερα πολλά πάρε δώσε ανάμεσα σε μένα και τον Χρήστο, κατά κόρον «Circo Inverso” ξεκίνησαν τελευταία, καθώς διαπιστώνω πως είναι από τους πιο σωστούς σκεπτικιστές και από τους λίγους που κυνηγάει τον κυνηγό και όχι το θήραμα. Το Sushi Beats λοιπόν είναι η αρχή μιας σειράς συνεργασιών μεταξύ μας, που θα εκδίδονται από την Ιαπωνέζικη δισκογραφική “Moziq Recordings”, που έχει ως έδρα την πόλη Νάρα. ¨Ένα μουσικό κομμάτι από τον καθένα, θα γεμίζει την κάθε συλλογή, προσφέροντας στον ακροατή ένα μικρό ταξιδάκι, κάπου στο βάθος… Το πρώτο μέρος με τα κομμάτια «Kuro Karasu” και “Cookies n’ Cream” θα κυκλοφορήσει στις 8 Αυγούστου και ευελπιστούμε να εισακουστεί αξιοπρεπέστατα ? 

Τι να περιμένουμε από εσένα και την Undersky Collective για το υπόλοιπο του 2011;

Το θέμα είναι να περιμένετε και όχι τι χαχαχα...διότι θα αργήσουμε λίγο ακόμα, καθώς ετοιμάζουμε ένα official site, και την πρώτη δωρεάν κυκλοφορία του αναμενόμενου label, μας για τον Οκτώβριο, όπου θα γίνει και ένα αντίστοιχο event που θα γιορτάζουμε τον έναν χρόνο μας και την αρχή του label, με πολλά δελεαστικά ονόματα, κυρίως του εξωτερικού… Όσο για εμένα, προσπαθώ να κρατάω αποστάσεις από την Ελληνική σκηνή, καθώς δεν θέλω να καταλήξω ως άλλος ένας γνωστός του γνωστού «dj” που παίζει από μπαράκι σε μπαράκι, χωρίς παρεξήγηση πάντα. Έχω τον Σεπτέμβριο μία πιθανή εμφάνιση στο Tel Aviv μαζί με τους Jazzsteppa, και τον Νοέμβριο στο Roxy Club της Πράγας. Επίσης αναμένονται μερικές κυκλοφορίες όπως το Deep Rooted από την Paradise Lost Recordings, το οποίο θα περιέχει το “Underneath The Water” με την Gia Mellish. Μας έχουν κάνει επίσης πρόταση από την 7even Recordings για ένα άλμπουμ, κάτι που πιστεύω πως θα τραβήξει λίγο καιρό, και άλλες συνεργασίες με ονόματα όπως Sun Of Selah, UNCO, Fumiko Kawa και άλλους.

Imaginary Friend.

Ο Imaginary Friend (aka Japanese Bass Tart) της Undersky Collective (μία κολεκτίβα ανάμεσα σε Έλληνες και Ιάπωνες παραγωγούς και μουσικούς) συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο δραστήριους Έλληνες bass παραγωγούς, αν και μόλις στα 20 του χρόνια. Με κομμάτια και κυκλοφορίες σε ξένα label και προγραμματισμένα dates στο εξωτερικό, φαίνεται πως δεν τον κρατάει τίποτα εδώ (εκτός βέβαια η 'μαμά πατρίδα' που μόλις καθάρισε και με αυτή). Unedited και 'straight to your face' συνέντευξη για να δούμε τι κρύβει μέσα στο μυαλό του!

Πες μας μερικά λόγια για τον Imaginary Friend και την Undersky Collective.

Χαχα... Νομίζω πως δεν μπορώ να απαντήσω πιο απλά, απ το όσο απλή είναι και η ερώτηση. Δεν τολμώ να ταυτιστώ με τον Imaginary Friend αλλά σε αντίθεση μπορώ να πω πως αντιπροσωπεύει το καλλιτεχνικό κομμάτι του εαυτού μου. Πολλές φορές μάλιστα, ακόμα και ο ίδιος τον αναφέρω ως τρίτο πρόσωπο χαχα.

Όσον αφορά την Undersky, ξεκίνησε σαν ιδέα τον Οκτώβριο του ’10 και με αφορμή να σμίξουμε τη μουσική μας, εγώ και ο νεαρός Ιάπωνας DJ από την Ναγκόϊα και ιδιοκτήτης ενός από τα μεγαλύτερα Record Stores της underground ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής της Ιαπωνίας Χιρονόμπου Χαγκιουάρα, γνωστός ως IIHD, πήραμε τη πρωτοβουλία να συντάξουμε ένα πρόχειρο δελτίο τύπου, το οποίο παρουσίαζε μια κολεκτίβα αρχικά, αποτελούμενη από τους : Code:7023, Mondo, 4T2, Enki n’ Enill, Kozocow, Chris Crooks και φυσικά τους Imaginary Friend και IIHD.
Λειτουργούσαμε σαν ομάδα, ήμασταν μια διαδυκτιακή οικογένεια, καθώς πολλούς από εμάς μας χώριζαν αποστάσεις χιλιάδων χιλιομέτρων. Αυτό βέβαια ποτέ δεν σταμάτησε την αγάπη μας για μουσική  και οι πρώτες συνεργασίες μεταξύ μας είχαν ήδη αρχίζει, όπως το “Kinjirareta Ai” με τον IIHD, το “Auf Der Start Wartet” με τον αδερφικό μου φίλο Kozocow η το αναμενόμενο μουσικό κομμάτι του 4Τ2 με τον Λονδρέζο MC, Chris Crooks. Καταφέραμε να διοργανώσουμε πολλά μουσικά events στις πόλείς Οσάκα, Ναγκόϊα και Οκινάουα, με τη βοήθεια πάντα της Ιαπωνικής δύναμης της κολεκτίβας που αποτελείται από τους IIHD, Code-7023 και Mondo. Φυσικά δεν μπορεί να λείψει και η συμμετοχή μας στην διοργάνωση και προώθηση του Endorphin Festival για το 2011, που διοργανώνεται κάθε χρόνο από τους Voltage Selector, τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Φέτος, πολλά νέα μέλη και αυτή τη φορά όχι μόνο φίλοι και γνωστοί μπήκαν στην κλίκα της Undersky, ανάμεσά τους οι Sun Of Selah, Gia Mellish, The Next, TKR, Duckem, Atsuko Cheeba και άλλοι. Ευελπιστούμε σε ένα ομώνυμο διαδυκτιακό record label σύντομα, έτσι ώστε να δείξουμε στον κόσμο και την «άλλη» πλευρά της ηλεκτρονικής μουσικής, γιατί δυστυχώς εδώ αν δεν έχεις ταμπέλα, δεν ανήκεις πουθενά.

Γιατί τόση αγάπη για την Ιαπωνία; Χεχε.

Αυτή είναι από τις πιο οδυνηρές ερωτήσεις που θα μπορούσε κανείς να μου κάνει. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες αναλύοντας το γιατί, αλλά…αυτό απλά δεν θα τελείωνε ποτέ. Η βαθύτατα κρυμμένη απάντηση πιστεύω πως είναι η αγάπη μου για την Αρχαία Ελλάδα και τους τότε μουσικούς επιστήμονες…η μάλλον «τους» μουσικούς επιστήμονες και όχι τόσο για την Ιαπωνία. Ένας πολύ κοντινός μου φίλος είχε μια συζήτηση κάποτε με τον γνωστό μας Sifu Versus, ο οποίος πρόσφατα είχε επισκεφθεί την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Του είχε πει πως καθώς συζητούσε με έναν Ιάπωνα, ο δεύτερος άρχισε να παραπονιέται για την χώρα του όταν βάλθηκε να την συγκρίνει με την Ελλάδα, λέγοντας πως οι Έλληνες έχουν «προσφέρει» τόσους πολλούς φιλοσόφους και επιστήμονες, τόση γνώση, τεχνολογία και πάνω απ όλα τεχνογνωσία στην ανθρωπότητα και πως χάρη σε αυτούς δεν θα μπορούσαμε καν να συζητάμε αυτήν την στιγμή, σε αντίθεση με τους Ιάπωνες που το μόνο που έχουν «προσφερει» είναι…manga…Ξέρετε ποια ήταν η απάντηση του Sifu?...-Ναι αλλά…εσείς διαβάζετε τους φιλοσόφους αυτούς και εμείς τα manga…

Γενικότερα δεν θα μπορούσα ποτέ να πω, «μακάρι να γεννιόμουνα Ιάπωνας», απλά γιατί δεν θα είχα την ίδια γνώμη που έχω για αυτήν τώρα. Λατρεύω την κουλτούρα και την ιστορία τους, η μυθολογία τους είναι η πιο κοντινή σε αυτήν της Αρχαίας Ελλάδος και μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο αποδίδουν σε κάθε Θεό, τις αρμοδιότητες του. Η urban και underground σκηνή τους είναι για μένα ότι πιο όμορφο μπορεί κανείς να δει και να χαζέψει, και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά για την μουσική. Θα μπορούσα να κάτσω μια ολόκληρη νύχτα στην οροφή ενός κτηρίου στην Οσάκα και να παρατηρώ τον κόσμο. Δεν τολμώ να παραλείψω τα manga, τα anime και ευτυχώς ή δυστυχώς πολλές φορές τα videogames φτιαγμένα ή βασισμένα πάνω στην Ιαπωνέζικη κουλτούρα. Χωρίς αυτά απλά δεν θα υπήρχα πιστεύω, πιθανότατα να δούλευα σε κανένα φαστφουντάδικο της γειτονιάς, θα οδηγούσα BMW και θα άκουγα σκυλάδικα όλη μέρα. Χαχα. Χωρίς παρεξήγηση.



Ιαπωνία και μπάσο είναι δύο λέξεις που δεν κάνουν τη σύνδεση στους μη μυημένους. Φαντάζομαι υπάρχει δυναμική bass σκηνή και εκεί;

Η Ιαπωνία πιστεύω πως είναι αιώνες μπροστά από τους πάντες, στα πάντα, και δεν μιλάω για την ανεπτυγμένη τεχνολογία μόνο, γιατί σήμερα στην Ελλάδα το 99% του πληθυσμού μας πιστεύει πως οι Ιάπωνες είναι το ίδιο με τους Κινέζους ή τους Κορεάτες…πραγματικά τους λυπάμαι, και όχι γιατί δεν γνωρίζουν την διαφορά, αλλά διότι έχουν μια γνώμη, την οποία μάλιστα έχουν και ως δεδομένη και απόλυτα σωστή, ενώ στην πραγματικότητα κανένας από αυτούς δεν έχει τυπώσει καν την λέξη Ιαπωνία στο Google. Αν και λοιπόν είμαστε πιο κοντά χιλιομετρικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, που πιστεύω πως είναι η θυγατέρα των περισσοτέρων ηλεκτρονικών μουσικών ειδών, κατά κάποιον περίεργο τρόπο, η Οσάκα και η Οκινάουα ακολουθούν πριν καν τους ίδιους τους Λονδρέζους το «μονοπάτι» που αυτοί φτιάξανε. Δεν μπορώ να το εξηγήσω απλά ξέρω πως αν μου παρουσιάσει το οτιδήποτε και αν είναι αυτό, κάποιος Ιάπωνας φίλος μου, πέρα από το ότι θα μου αρέσει χωρίς αμφιβολία, είμαι πεπεισμένος πλέον πως σε ένα χρόνο από τότε θα κυκλοφορήσει αυτό το κάτι και στο Λονδίνο και ίσως σε κανα δύο χρόνια και στην Ελλάδα μας. Όποιος έζησε το Decadence Club της Θεσσαλονίκης μια πενταετία και ίσως λίγο παραπάνω πριν, με καταλαβαίνει, καθώς η Minimal Techno, ερχόταν εκεί πρώτα και ύστερα στο Βερολίνο χαχα.

Όπως και να έχει, η απάντηση είναι πως όχι απλά υπάρχει, αλλά ζει και βασιλεύει η Bass μουσική σκηνή στην Ιαπωνία και όχι μόνο εκεί. Ποιοι από εμάς δεν γνωρίζουμε πλέον τον περιζήτητο Dj Krush, ή τον Goth-Trad? Οι Ιάπωνες γενικότερα έχουν έναν μοναδικό τρόπο σύλληψης των πραγμάτων, κάτι που τους κάνει και μοναδικούς όταν παράγουν κάτι, είτε αυτό είναι μουσική είτε οτιδήποτε άλλο. Προσωπικά για εμένα πάντα η Ιαπωνία είναι ότι καλύτερο αν θες να διευρύνεις τους μουσικούς ορίζοντές σου, διότι απέχει χιλιόμετρα από το εμπορικό καταστρεμμένο pop και filth. Οι μουσικές τους διακρίνονται από την λεπτότητα και λεπτομέρεια των κομματιών, την σκοτεινή ενέργεια και ατμόσφαιρα που τα περιβάλει, την μελαγχολική μελωδία που σε ταξιδεύει και στην τελική σου δίνει ένα χαμόγελο ευχαρίστησης αντί να σε «ρίχνει». Είναι από τους λίγους λαούς που περνάνε το παραδοσιακό στο σύγχρονο και ακόμα και σήμερα μπορείς να ακούσεις ένα φλάουτο ή ένα κόντο σε ηλεκτρονική μουσική.



Imaginary Friend vs Japanese Bass Tart. Ποιες οι διαφορές;

- Χαχα backstab ε? Γενικότερα σαν άτομο και όχι σαν καλλιτέχνης είμαι γνωστός ως Japanese Bastard για προφανείς λόγους πιστεύω, το οποίο καθαρά ακουστικά έγινε Bass Tart, όταν άρχισα να ασχολούμαι με την Bass μουσική σκηνή. Πραγματικά δεν ξέρω ποιες θα μπορούσαν να είναι οι διαφορές μας με τον Imaginary Friend, καθώς είναι το Alτer Ego μου, νομίζω πως αυτό θα μπορούσε να το κρίνει μόνο ένα τρίτο άτομο που μας ξέρει προσωπικά όπως οι UNCO. Πλέον μόνο αυτοί με ξέρουν το πώς πραγματικά είμαι και σκέφτομαι, τις αρέσκειες και τις δυσαρέσκειες μου, τα πάθη μου και τα πιστεύω μου…Παλαιότερα τον Imaginary Friend, αντιπροσώπευε ένα λούτρινο αρκουδάκι μου, αλλά είναι δύσκολο να το κρύψεις όταν επισημάνουν φωτογραφίες σου στο όνομα του χαχα.

Studio time. Ποια η διαδικασία για την ολοκλήρωση ενός κομματιού και τι ‘υλικά’ συνήθως χρησιμοποιείς;

- Είμαι από τους παραγωγούς, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτόν τον τίτλο, που ξεκίνησαν με Minimal Techno και Electro, σε αντίθεση με τους περισσότερους της σκηνής που είναι πρώην της Hip Hop και Jungle, περίπου έξι χρόνια πριν, οπότε και ότι μουσική και αν προσπαθήσω να γράψω δεν θα παραλείψω στοιχεία αυτών και μπορώ νa πω πως ακόμα και σήμερα χρησιμοποιώ τον ίδιο τρόπο παραγωγής όπως και τότε. Λυπάμαι που το λέω, αλλά είμαι από αυτούς που μπορούν να συνθέσουν ένα μουσικό κομμάτι, αποκλειστικά με έναν και μόνο υπολογιστή, τα hardware synths, midi controllers κτλ. τα χρησιμοποιώ καθαρά για λόγους ευκολίας και για εξοικονόμηση χρόνου. Αν και είμαι σε θέση να χρησιμοποιήσω πολλά προγράμματα μουσικής παραγωγής, δεν μπορώ να χωρίσω το Reason χαχα. Το drum machine του είναι ότι πιο πετυχημένο σε μουσικά προγράμματα παραγωγής πιστεύω, και με έχει βολέψει τον τελευταίο καιρό. Ακόμα δεν είμαι σε θέση να φτιάξω έναν αποκλειστικά δικό μου ήχο από το 0, αλλά χρησιμοποιώ samples, όχι λούπες, όχι presets, απλούς και βασικούς ήχους, τους οποίους «δανείζομαι» από διάφορα vst ή πακέτα με samples όπως Absynth, FM, Battery και άλλα. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο στάνταρτ για το πώς μπορεί να συνθέσω ένα μουσικό κομμάτι, είναι μια διαδικασία που μπορεί να πάρει από μία μέρα, έως και έναν μήνα, εξαρτάται από το τι προσδοκίες έχω από το κομμάτι, εάν έχω μερικές προκαθορισμένες ιδέες η πατέρνες στο μυαλό μου κτλ. Σίγουρα το beat και η μελαγχολική ή σκοτεινή μελωδία, είναι κάτι στα οποία δίνω μεγάλη έμφαση, και σχεδόν σε κανένα κομμάτι δεν μπορώ να παραλείψω τα reverse effects και το shuffle.

Ελλάδα. Τι γνώμη έχεις για την ελληνική σκηνή; Διακρίνω μερικούς καλούς παραγωγούς αλλά και πάλι αυτοί μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού (άντε ενάμιση..).

- Θα μπορούσα να διαφωνήσω ονομάζοντάς σου δεκάδες σπουδαίους Έλληνες παραγωγούς, αλλά προφανώς η ερώτηση απευθύνεται σε αυτούς εντός της Ελλάδος, οπότε σίγουρα έχεις δίκιο και μάλιστα κρατάω το πρώτο χέρι μόνο :Ρ. Καταρχήν θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως αυτοί οι μετρημένοι στο ένα χέρι δεν ανήκουν στην Dub σκηνή, αλλά είναι ονόματα της Techno, House, Minimal κτλ. Δυστυχώς στην σκηνή μας δεν υπάρχουν παραγωγοί, αλλά ερασιτέχνες «και καλά» dj’s που ξαφνικά έγιναν παραγωγοί κατεβάζοντας δωρεάν το Fruity Loops ver.150. Εμπνευσμένοι από αυτό που έχουν μάθει πως είναι Dubstep, γιατί συγνώμη αλλά στην Ελλάδα ελάχιστοι ξέρουν τη έννοια της λέξης και του είδους, και ναι είμαι υπέρ των διαχωρισμών των ειδών, διότι ξεχωρίζει την μετριότητα από το σπουδαίο. Γιατί για παράδειγμα στην dance σκηνή υπάρχουν πάνω από 20 υποείδη; Απλά φανταστείτε να βρισκόταν ο David Guetta στο ίδιο καζάνι με τον Stefan Bodzin, πραγματικά πιστεύω πως δεν θα άκουγα Bodzin μόνο κ μόνο για αυτό, όσο «κακό» και αν αυτό με κάνει. Δεν μπορώ λοιπόν να δεχτώ πως Dubstep είναι ο Kode9, ο Τhe Bug, οι Digital Mystikz, οι Kryptic Minds και όλοι οι υπόλοιποι του κύκλου τους, είπα ονομαστικά μερικά από τα πιο εμπορικά ονόματα για να σας διευκολύνω στην αναζήτηση, είναι στο ίδιο καζάνι με τους, συγνώμη αλλά δεν θέλω να πω ούτε τα ονόματά τους, «παραγωγούς» του «Τσίρκου», όποιος κατάλαβε…
- Όπως και να έχει τον μέγιστο σεβασμό μου παίρνουν οι  Έλληνες : UNCO, Circo Inverso, Duckem, Pixels On Space, Kernel.



Πες μας σχετικά με την split κυκλοφορία ‘Sushi Beats’ με τον Circo Inverso.

Γενικότερα πολλά πάρε δώσε ανάμεσα σε μένα και τον Χρήστο, κατά κόρον «Circo Inverso” ξεκίνησαν τελευταία, καθώς διαπιστώνω πως είναι από τους πιο σωστούς σκεπτικιστές και από τους λίγους που κυνηγάει τον κυνηγό και όχι το θήραμα. Το Sushi Beats λοιπόν είναι η αρχή μιας σειράς συνεργασιών μεταξύ μας, που θα εκδίδονται από την Ιαπωνέζικη δισκογραφική “Moziq Recordings”, που έχει ως έδρα την πόλη Νάρα. ¨Ένα μουσικό κομμάτι από τον καθένα, θα γεμίζει την κάθε συλλογή, προσφέροντας στον ακροατή ένα μικρό ταξιδάκι, κάπου στο βάθος… Το πρώτο μέρος με τα κομμάτια «Kuro Karasu” και “Cookies n’ Cream” θα κυκλοφορήσει στις 8 Αυγούστου και ευελπιστούμε να εισακουστεί αξιοπρεπέστατα ? 

Τι να περιμένουμε από εσένα και την Undersky Collective για το υπόλοιπο του 2011;

Το θέμα είναι να περιμένετε και όχι τι χαχαχα...διότι θα αργήσουμε λίγο ακόμα, καθώς ετοιμάζουμε ένα official site, και την πρώτη δωρεάν κυκλοφορία του αναμενόμενου label, μας για τον Οκτώβριο, όπου θα γίνει και ένα αντίστοιχο event που θα γιορτάζουμε τον έναν χρόνο μας και την αρχή του label, με πολλά δελεαστικά ονόματα, κυρίως του εξωτερικού… Όσο για εμένα, προσπαθώ να κρατάω αποστάσεις από την Ελληνική σκηνή, καθώς δεν θέλω να καταλήξω ως άλλος ένας γνωστός του γνωστού «dj” που παίζει από μπαράκι σε μπαράκι, χωρίς παρεξήγηση πάντα. Έχω τον Σεπτέμβριο μία πιθανή εμφάνιση στο Tel Aviv μαζί με τους Jazzsteppa, και τον Νοέμβριο στο Roxy Club της Πράγας. Επίσης αναμένονται μερικές κυκλοφορίες όπως το Deep Rooted από την Paradise Lost Recordings, το οποίο θα περιέχει το “Underneath The Water” με την Gia Mellish. Μας έχουν κάνει επίσης πρόταση από την 7even Recordings για ένα άλμπουμ, κάτι που πιστεύω πως θα τραβήξει λίγο καιρό, και άλλες συνεργασίες με ονόματα όπως Sun Of Selah, UNCO, Fumiko Kawa και άλλους.