Ο 12ος Πίθηκος είναι ιδιόμορφη περίπτωση καλλιτέχνη, σωστό φαινόμενο για τα μέτρα και σταθμά της ταλαιπωρημένης ελληνικής hip hop σκηνής. Ξεπετάχτηκε ένα ωραίο πρωινό, ανατρέποντας τα συναυλιακά και δισκογραφικά δεδομένα με sold-out συναυλίες ανά την Ελλάδα, πωλήσεις επί πωλήσεων για το τελευταίο άλμπουμ του 100% Style αλλά και σχεδόν 2 εκατομμύρια views για το βιντεοκλίπ του “Υπήρχαν Πράγματα”. Ενόψει λοιπόν του μεγάλου του σόου που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη την Τετάρτη 25 Οκτωβρίου (στο Block33) αλλά κι ενός επερχόμενου νέου δίσκου, συναντηθήκαμε Κυριακή με λιακάδα στην πλατεία Ναβαρίνου και τα είπαμε με συντροφιά μπύρες και καφέδες...
Με αφορμή το σημερινό live του 12ου Πίθηκου στο BLOCK 33 στη Θεσσαλονίκη (μαζί με τον DJ THE BOY, HATEMOST, FULLFACE, PELINA κ.α.) αναδημοσιεύουμε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε στο Avopolis.gr πριν μερικές μέρες (όπου Avopolis, βλέπε 'ο μεγάλος ξάδελφος' του Platform...).
Συνέντευξη: Αλέξανδρος Σαλαμές
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Νεοφώτιστος
{youtubejw width="469"}KtJZAJEtfmk{/youtubejw}
{youtubejw width="469"}OEoHMBmWMkM{/youtubejw}
{youtubejw width="469"}odN9fRKGGHM{/youtubejw}
Να υποθέσω ότι ζεις το όνειρο σου Άκη;
Πραγματικά ζω το όνειρο μου. Και ξέρεις ποιο είναι το θέμα; Ότι πολύ λίγοι άνθρωποι σε αυτήν τη ζωή καταφέρνουν τελικά να ζήσουν έστω κι ένα από όσα όνειρα έχουν. Εγώ πάλι δεν είχα και πολλά... Από πιτσιρικάς ήθελα να γράφω μουσική και να μπορώ να ζω από αυτήν. Δεν έχω καμία διάθεση να γίνω πλούσιος, αλλά τουλάχιστον να ζω αξιοπρεπώς –κι από εκεί και πέρα να μπορώ να μιλήσω στον κόσμο κι αυτός να με ακούει. Κι αυτό μπορώ και το κάνω και μάλιστα χωρίς να έχω κάποιον που με προώθησε ή βγαίνοντας στην τηλεόραση. Απλά ο κόσμος ένιωσε.
Θα είχες ανάλογη πιθανότητα, δέκα χρόνια πριν και χωρίς τα μέσα που υπάρχουν σήμερα, να γνωστοποιήσεις το έργο σου στο ευρύ κοινό;
Νομίζω πως όχι... Δέκα χρόνια πριν καταρχήν δεν υπήρχε το ίντερνετ. Τώρα πλέον μπορείς να βρεις τα πάντα και πανεύκολα. Στην εποχή της κασέτας και του CD έπρεπε να ψαχτείς πολύ για να βρεις κάτι καλό να ακούσεις. Είμαι σίγουρος λοιπόν ότι αν ήμουν δέκα χρόνια πριν στη φάση που βρίσκομαι τώρα, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Τότε, καλώς ή κακώς, μόνο όσοι ψαχνόντουσαν πολύ έβγαζαν μία στοιχειώδη άκρη.
Εν μέσω ΔΝΤ, πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις αυτό το όνειρο ζωντανό;
Όπως σου ξαναείπα, δεν κυνήγησα ποτέ να βγάλω πολλά χρήματα. Και όσον αφορά στο αντίτιμο που ζητάω από τον κόσμο –είτε για το CD μου, είτε για τη συναυλία μου– θεωρώ ότι αυτός που ξέρει γιατί έρχεται δεν θα υπολογίσει τα δέκα ευρώ, αν είναι να νιώσει η ψυχή του καλύτερα και να εκφράσει μέσα από εμένα την οργή και τη χαρά του.
Εσύ τη φοβάσαι την οικονομική κρίση;
Όχι, δεν τη φοβάμαι την οικονομική κρίση. Πολύ απλά γιατί τη ζούσα πάντα. Είναι λίγο χειρότερα τα πράγματα τώρα, αλλά το βασικό πρόβλημα θεωρώ ότι θα το έχουν όσοι είχαν πάντα πολλά. Αυτός που είχε λίγα και πάλι λίγα θα έχει, οπότε δεν αλλάζει κάτι.
Το κοινό που ξέρει τα τραγούδια σου απέξω στις συναυλίες είναι ευθύνη για σένα;
Φυσικά και είναι ευθύνη... Αυτή τη στιγμή, θέλοντας και μη, έχω ένα είδος δύναμης με την οποία μπορώ να επηρεάζω κόσμο και συνειδήσεις. Μαζί με αυτήν τη δύναμη, όμως, έρχεται και η ευθύνη: πρέπει να προσέχεις τι λες στον κόσμο, χωρίς όμως ταυτόχρονα να αυτοπεριορίζεσαι –γιατί αν δεν πεις αυτά που θέλεις σημαίνει ότι δεν κάνεις και τη μουσική σου σωστά. Επειδή το φετινό καλοκαίρι ήταν λίγο περίεργο κι έζησα ιδιαίτερες καταστάσεις, κατάλαβα ότι τουλάχιστον για τους πιτσιρικάδες που επηρεάζονται πάρα πολύ από αυτό το πράγμα, θέλω να κάνω κάτι καλό.
Τι σημαίνει για σένα το «κάνω κάτι καλό»;
Ότι όλα αυτά που εμένα δεν μου τα είπε κανένας, πέρα από τους γονείς μου, και τα είδα μόνος μου στον δρόμο, οφείλω να τους τα πω μπας και νιώσουν κι εκείνοι και μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν. Γι’ αυτό κι ενώ μου αρέσει που με ακούν και εκφράζονται μέσα από εμένα, δεν θέλω να είμαι εγώ το πρότυπό τους. Είναι λάθος, ακόμη κι αν όλοι όταν ήμασταν μικροί ψάχναμε για ένα πρότυπο. Πιο πολύ με ενδιαφέρει να τους περάσω ότι δεν θέλω να γίνουν σαν εμένα, αλλά να καταλάβουν τι θέλω να τους πω.
Έχεις μπει στη διαδικασία να λογοκρίνεις έναν στίχο σου, φοβούμενος τον αντίκτυπο;
Όχι. Ένας πολύ καλός μου φίλος, ο Άσαρκος από τους ΒΠεις, μου είπε κάποτε μία ατάκα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ όσο ζω: «Ο λόγος μου είναι κάθετος». Κανείς δεν μπορεί να με σταματήσει από αυτά που θέλω να πω. Ούτε ολόκληρος στρατός.
Τι πραγματικά σημαίνει τελικά «εκπροσωπώ» στον κώδικα του hip hop;
Καταρχήν το ρήμα «εκπροσωπώ» δεν υπάρχει μόνο στο hip hop, αλλά και στη ζωή: ποιες αρχές διαλέγει ο καθένας να εκπροσωπήσει. Από εκεί και πέρα, στη μουσική, ο καθένας μπορεί να εκπροσωπεί ό,τι θέλει. Προσωπικά, όταν χρησιμοποιώ τη λέξη αυτή, έχω κατά νου τις αξίες μου και τον τρόπο ζωής μου. Τους φίλους μου, τη μουσική μου και όλους τους ανθρώπους που είναι ο εαυτός τους.
Σε πλησίασαν γραφεία management και δισκογραφικές για να σε πάρουν κατ’ αποκλειστικότητα;
Έγινε κάποια στιγμή κι αυτό...
Ποια η στάση σου;
Καλώς ή κακώς, αυτοί είναι το σύστημα. Δεν το αρνούμαι. Απλά όταν σε προσεγγίζουν τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να έχεις τον νου σου. Γιατί αυτοί είναι η showbiz και στη showbiz κυκλοφορούν αρπαχτικά: αν πέσεις στα νύχια τους έχεις τελειώσει σε χρόνο dt, όσο ταλέντο και να έχεις και θα βρεθείς πιο κάτω από εκεί που ξεκίνησες. Από εκεί και πέρα, δεν απορρίπτω τίποτα. Ακούω όλες τις προτάσεις αλλά, εφόσον δεν με καλύπτουν σε αυτά που θέλω να κάνω, απλά τους κρατάω μακριά μου. Από την άλλη είναι πολύ δύσκολο να τρέχεις τα πάντα μόνος σου. Τον τελευταίο δίσκο μου 100% Style έφτυσα αίμα για να τον βγάλω. Τον πλήρωσα όλον από την τσέπη μου και σε μία περίοδο μάλιστα που μόλις είχα απολυθεί από τον στρατό και δεν είχα δουλειά. Όσα χρήματα μάζευα από κάτι σκόρπια live, τα έδινα στο στούντιο κι εγώ πολλές φορές δεν είχα όχι να περάσω τη βδομάδα μου, αλλά ούτε να φάω. Αυτό το πράγμα δεν γίνεται όλη την ώρα. Να ξεκαθαρίσω, ότι δεν πιστεύω πως όποιος βγάζει δίσκο από εταιρεία είναι ξεπουλημένος. Αυτά είναι βλακείες. Τόσα χρόνια στο εξωτερικό, όλοι οι τραγουδιστές και οι καλλιτέχνες με δισκογραφικές δουλεύουν. Απλά εδώ έχει παρεξηγηθεί το θέμα. Εμένα δεν με απασχολεί κάτι τέτοιο. Εφόσον με αφήσουν να κάνω όσα θέλω, ακριβώς με τον τρόπο που τα θέλω, τότε μπορούμε να συνεργαστούμε. Αυτό ακριβώς είπα και σε όσους μου πρότειναν συνεργασία, ότι «Αν θέλετε εμένα, θα έχετε και όλο το πακέτο μαζί και όλους τους συνεργάτες μου».
Πότε θα πεις σταματάω;
Ο χειρότερος μου εφιάλτης, τον οποίο έζησα πρόσφατα, είναι να μην μπορώ να γράψω αυτό που νιώθω. Όλη μου τη ζωή αυτό το πράγμα κάνω. Όλα μου τα συναισθήματα τα βγάζω εκεί. Και μετά ηρεμώ. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσω να γράφω. Θα πω όμως «σταματάω», όταν σταματήσει να με νιώθει και ο κόσμος. Αν δω ότι δεν τραβάει άλλο, δεν σκοπεύω να ξεφτιλιστώ, μπας και αρπάξω ότι προλαβαίνω.
Πιστεύεις ότι θα το αντιληφθείς αυτό; Γιατί βλέπουμε και μεγάλους καλλιτέχνες να έχουν παρασυρθεί και να μην έχουν αίσθηση...
Δεν θέλω να πω μεγάλες κουβέντες. Δεν ξέρεις τι θα σου φέρει το αύριο... Από εκεί και πέρα μακάρι να το καταλάβω και να σταματήσω όταν πρέπει. Θα ήθελα απλά αν φτάσω πολύ ψηλά να σταματήσω την κατάλληλη στιγμή και έτσι να με θυμούνται όλοι, για αυτό που πραγματικά είμαι. Δεν θα μου άρεσε να συνεχίζω την ίδια ώρα που ξεπέφτω και να με θυμάται ο κόσμος έτσι.
Αναφέρεις συχνά στα τραγούδια σου για τις κλίκες στο hip hop. Τελικά τι γίνεται με αυτήν την ιστορία;
Ότι γινόταν πάντα... Πολύ κόντρα, πολύ μίσος, πολύ βλακεία, πολύ δήθεν. Δεν λέω ότι είναι κακό να έχεις μία παρέα στην οποία ο ένας στηρίζει τον άλλο, όταν όμως αυτό μεταφέρεται στη μουσική είναι πάρα πολύ κακό. Και εγώ αυτού του είδους την κλίκα την έζησα πάρα πολύ. Ενώ βρίσκομαι στη φάση του hip hop από πολύ μικρή ηλικία –πίστεψε με– έφαγα πάρα πολλές πόρτες στα μούτρα από άτομα που δεν περίμενα. Όταν για παράδειγμα σε κάποια φάση ήμουν μόνος μου και ο Krase, που έχει το στούντιο, έλειπε στην Αμερική κι έψαχνα ένα πάτημα για να βγω και να πω όσα ήθελα, έφαγα και πάλι πόρτα γιατί ο καθένας ήθελε να στηρίξει την κλίκα του. Γι’ αυτό μου τη σπάει αυτή η κατάσταση: γιατί ο καθένας κοιτάζει τον κώλο του. Και καλώς ή κακώς εγώ θέλω να κάνω κάτι περισσότερο από αυτό.
Αν το hip hop ήταν άνθρωπος από ποιες αρρώστιες θα υπέφερε;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είχε πυρετό όλη την ώρα! Γιατί αυτή η μουσική σε κάνει και βράζεις κανονικά (γέλια)! Επίσης μεταδίδεται τόσο έντονα από άνθρωπο σε άνθρωπο, ώστε θα μπορούσε να είναι πανούκλα.
Σε βλέπουμε να συνεργάζεσαι συχνά με τον Άσαρκο, μιας που τον ανέφερες και πριν. Είναι περισσότερο συνεργασία ή φιλία;
Είναι πάνω από όλα φιλία. Πρώτα από όλα ο Χρήστος –γιατί Χρήστο μου αρέσει να τον λέω– είναι, στιχουργικά τουλάχιστον, το μεγαλύτερο ταλέντο στην Ελλάδα. Δεν έχω συναντήσει στη ζωή μου άνθρωπο με τόσο δυνατό λόγο. Το θέμα είναι όμως ότι γνωριστήκαμε πριν μάθει καν ότι κάνω ραπ. Με φιλοξένησε σπίτι του και πριν από όλα ξεκίνησε μία φιλία. Και είναι πολύ σημαντικό, γιατί με σεβάστηκαν σαν άνθρωπο και μου έδωσαν πολύ μεγάλη βοήθεια. Πραγματικά, ειδικά για τον Ασαρκο, όσα χιλιόμετρα και να μας χωρίζουν, θα βρεθώ δίπλα του.
Πάντως έχουν κατηγορηθεί και οι BΠεις για εσωστρέφεια...
Ο καθένας έχει τον χαρακτήρα του... Για να γίνουν οι ΒΠεις έτσι όπως είναι σήμερα, κάποιος λόγος θα υπάρχει. Κάποια πράγματα θα συνέβησαν, θα είδαν κάποιες συμπεριφορές από ανθρώπους και διάλεξαν αυτόν τον δρόμο. Τουλάχιστον τον κρατάνε ίδιο, ποτέ δεν παρέκκλιναν. Διάλεξαν μια πορεία και είπαν: «Αυτοί είναι οι ΒήταΠεις, αυτή η ιδεολογία μας και αυτός ο δρόμος μας». Από εκεί και πέρα πάντα θα υπάρχει κόσμος που θα σε κατηγορεί για κάτι...
Τιγρέ Σποράκια: κάνατε tour μαζί. Εμπειρία;
Είναι από τα πιο ωραία tour που έχω κάνει! Μιλάμε για χαρούμενους ανθρώπους, χαβαλετζίδες. Γυρίσαμε όλη την Ελλάδα και διασκεδάσαμε πάρα πολύ. Υπήρχε πολύ θετική ενέργεια και μεγάλη αγάπη. Ειδικά για τον Τάκη και τον Λιάκο, που τους γνωρίζω λίγο καλύτερα από τα υπόλοιπα παιδιά, έχω να δώσω πολύ respect. Γιατί είναι αληθινοί. Από εκεί και πέρα και καλλιτεχνικά αυτό που έκαναν είναι πολύ μπροστά.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ξένος MC, Άκη;
Οι αγαπημένοι –με διαφορά!– είναι οι Method Man και Redman. Γαμάνε πραγματικά και καλλιτεχνικά αλλά και σε επίπεδο σκηνικής παρουσίας. Τους έχω ξεχωρίσει και τους λατρεύω.
Ο πιο υπερτιμημένος;
Ο Lil Wayne... Ο τύπος δεν μου αρέσει καθόλου. Ούτε αυτό που προβάλλει, με τα χρυσά δόντια και τις βλακείες. Κάθεται και βγάζει δισεκατομμύρια χωρίς λόγο.
Και ο πιο υποτιμημένος;
Ο Blitz the Ambassador, τον οποίο ανακάλυψα πρόσφατα ψάχνοντας τυχαία στο YouTube. Ο άνθρωπος έχει κάνει το απίστευτο, έχει πάρει μία ολόκληρη ορχήστρα και την έχει βάλει στο στούντιο να τραγουδήσει live. Πραγματικά έπαθα σοκ όταν το άκουσα. 
Κάποιοι λένε ότι η Θεσσαλονίκη κακογερνάει. Εσύ, σαν γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός, τι πιστεύεις;
Δεν συμφωνώ. Προσωπικά δεν θα ήθελα να ζήσω πουθενά αλλού εκτός της Θεσσαλονίκης. Όχι επειδή γεννήθηκα και μεγάλωσα εδώ, αλλά επειδή πιστεύω ότι αυτή η πόλη είναι πραγματικά όμορφη. Δεν είναι ακόμα ούτε πολύ πυκνοκατοικημένη, ούτε κουβαλάει τη βρωμιά που κουβαλάνε άλλες πόλεις. Οι άνθρωποι είναι επίσης ακόμα άνθρωποι. Θα πεις μια καλημέρα στον περιπτερά και θα σου πει δυο κουβέντες. Στην Αθήνα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Οι άνθρωποι έχουν γίνει ρομπότ.
Γιάννης Μπουτάρης;
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν τα πάω καλά με κανέναν πολιτικό. Από εκεί και πέρα, παραδέχομαι ότι ο Μπουτάρης έχει κάποιες πρωτοποριακές ιδέες και μακάρι να κάνει πράγματα για αυτήν την πόλη, αλλά δεν το πιστεύω. Όπως δεν μπορώ να πιστέψω κανέναν από δαύτους. Αν όντως δω πράγματα μπορεί και να εκφέρω και καλύτερη άποψη. Αλλά μέχρι τότε δεν μπορώ να σου πω τίποτα.
Μουσικά απωθημένα έχεις;
Να βγάλω έναν δίσκο με live όργανα, στο ίδιο ύφος με σήμερα. Είναι άλλη ενέργεια όταν βγάζεις μουσικούς πάνω στο stage.
Μίλησε μου για το live σου στις 25 Οκτωβρίου στο Block33...
Πρόκειται να στήσω ένα πραγματικό σόου. Θεωρώ, ότι δεν έχουμε δει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα, ούτε από τους υποτιθέμενους μεγάλους καλλιτέχνες, με το πολύ budget. Γιατί κι αυτοί τσιγκουνεύονται τα λεφτά, δείχνοντας έτσι ότι δεν αγαπάνε τον κόσμο τους, για να του δώσουν κάτι παραπάνω. Όταν κάνεις ένα live στο Block33 κι αυτό γεμίζει, δεν μπορείς την επόμενη φορά να του δώσεις το ίδιο πράγμα. Αυτό το σόου λοιπόν θα περιλαμβάνει σόου με Bboys και όλος ο χώρος θα είναι διακοσμημένος από τη γκράφιτι ομάδα μου, τους Yakuza.
Επόμενος δίσκος;
Έχω στα σκαριά ένα CD που λέγεται Γιατί Έτσι Γουστάρω, το οποίο ήταν να βγει πριν από το 100% Style. Αλλά επειδή ακριβώς κάνω... ό,τι γουστάρω και δεν χρωστάω σε κανέναν θα το κυκλοφορήσω τώρα! (γέλια) Αυτός ο δίσκος, επειδή δουλεύεται πολύ καιρό και στο μεταξύ έχω μεγαλώσει και έχω ωριμάσει προσωπικά και καλλιτεχνικά, θεωρώ ότι θα είναι 5 level πάνω από τον προηγούμενο.
Για το κλείσιμο, θα χαρίσεις ένα ακυκλοφόρητο κουπλέ στους fans σου;
Με λένε Άκη και γράφω με μεράκι,
έχω καρδιά γίγαντα, δεν είμαι ανθρωπάκι.
Για αυτό πρόσεχε λιγάκι το πώς θα μου φερθείς,
γιατί αν με πληγώσεις, σίγουρα θα πληγωθείς.
Εκτός αν είσαι ειλικρινής
και πίσω από το δάχτυλο σου δεν ψάχνεις να κρυφτείς.
Τι ρε;
Αν έχεις κάτι να μου πεις,
κοίτα με στα μάτια και πες το μου να χαρείς.
Και αν με πονέσεις να μην στεναχωρεθείς,
Άλλο να λες αλήθεια και άλλο να ‘σαι ασεβής.
Η αλήθεια πονάει, χτυπά βαθιά και θα το δεις,
αν είσαι εντάξει με τον εαυτό σου θα την δεχτείς.
Αν έχεις μάθει μες στο ψέμα σου να ζεις,
λυπάμαι γιατί κάποια μέρα θα με θυμηθείς.
Και θα είναι αργά και δεν θα ξες που να κρυφτείς,
τα δύσκολα βράδια που δεν μπορείς να κοιμηθείς.
Γιατί άπλωσα το χέρι μου για ότι χρειαστείς
και εσύ το δάγκωσες αχάριστο σκυλί.
Και από τότε κουβαλάω την πληγή,
Για να θυμάμαι απλά τι είμαι εγώ
και τι σκατά είσαι εσύ.
Για αυτό η γεύση στα χείλη μου είναι πικρή,
για αυτό με πιάνεις να ξεσπάω στο χαρτί.
Για αυτό η καρδιά μου είναι βρώμικη και αγνή,
τον δρόμο της πάντα μόνη της ψάχνει να βρει.
Καθένας για την πάρτη του και για τον εαυτό του,
καθένας για τον κώλο τον δικό του.
Πέρα από τον κώλο και το όμορφο πρόσωπο σου,
κοίταξε λίγο και το όμορφο μυαλό σου.
Μη χαραμίζεις την ψυχή σου, σαν το γατί σου,
που το χαρίζεις για απλή ευχαρίστηση σου.
Και εσύ αδερφέ μην σκέφτεσαι με το πουλί σου,
αυτό που κουβαλάς στο παντελόνι είναι η τιμή σου.
Ο 12ος Πίθηκος είναι ιδιόμορφη περίπτωση καλλιτέχνη, σωστό φαινόμενο για τα μέτρα και σταθμά της ταλαιπωρημένης ελληνικής hip hop σκηνής. Ξεπετάχτηκε ένα ωραίο πρωινό, ανατρέποντας τα συναυλιακά και δισκογραφικά δεδομένα με sold-out συναυλίες ανά την Ελλάδα, πωλήσεις επί πωλήσεων για το τελευταίο άλμπουμ του 100% Style αλλά και σχεδόν 2 εκατομμύρια views για το βιντεοκλίπ του “Υπήρχαν Πράγματα”. Ενόψει λοιπόν του μεγάλου του σόου που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη την Τετάρτη 25 Οκτωβρίου (στο Block33) αλλά κι ενός επερχόμενου νέου δίσκου, συναντηθήκαμε Κυριακή με λιακάδα στην πλατεία Ναβαρίνου και τα είπαμε με συντροφιά μπύρες και καφέδες...
Με αφορμή το σημερινό live του 12ου Πίθηκου στο BLOCK 33 στη Θεσσαλονίκη (μαζί με τον DJ THE BOY, HATEMOST, FULLFACE, PELINA κ.α.) αναδημοσιεύουμε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε στο Avopolis.gr πριν μερικές μέρες (όπου Avopolis, βλέπε 'ο μεγάλος ξάδελφος' του Platform...).
Συνέντευξη: Αλέξανδρος Σαλαμές
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Νεοφώτιστος
{youtubejw width="469"}KtJZAJEtfmk{/youtubejw}
{youtubejw width="469"}OEoHMBmWMkM{/youtubejw}
{youtubejw width="469"}odN9fRKGGHM{/youtubejw}
Να υποθέσω ότι ζεις το όνειρο σου Άκη;
Πραγματικά ζω το όνειρο μου. Και ξέρεις ποιο είναι το θέμα; Ότι πολύ λίγοι άνθρωποι σε αυτήν τη ζωή καταφέρνουν τελικά να ζήσουν έστω κι ένα από όσα όνειρα έχουν. Εγώ πάλι δεν είχα και πολλά... Από πιτσιρικάς ήθελα να γράφω μουσική και να μπορώ να ζω από αυτήν. Δεν έχω καμία διάθεση να γίνω πλούσιος, αλλά τουλάχιστον να ζω αξιοπρεπώς –κι από εκεί και πέρα να μπορώ να μιλήσω στον κόσμο κι αυτός να με ακούει. Κι αυτό μπορώ και το κάνω και μάλιστα χωρίς να έχω κάποιον που με προώθησε ή βγαίνοντας στην τηλεόραση. Απλά ο κόσμος ένιωσε.
Θα είχες ανάλογη πιθανότητα, δέκα χρόνια πριν και χωρίς τα μέσα που υπάρχουν σήμερα, να γνωστοποιήσεις το έργο σου στο ευρύ κοινό;
Νομίζω πως όχι... Δέκα χρόνια πριν καταρχήν δεν υπήρχε το ίντερνετ. Τώρα πλέον μπορείς να βρεις τα πάντα και πανεύκολα. Στην εποχή της κασέτας και του CD έπρεπε να ψαχτείς πολύ για να βρεις κάτι καλό να ακούσεις. Είμαι σίγουρος λοιπόν ότι αν ήμουν δέκα χρόνια πριν στη φάση που βρίσκομαι τώρα, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Τότε, καλώς ή κακώς, μόνο όσοι ψαχνόντουσαν πολύ έβγαζαν μία στοιχειώδη άκρη.
Εν μέσω ΔΝΤ, πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις αυτό το όνειρο ζωντανό;
Όπως σου ξαναείπα, δεν κυνήγησα ποτέ να βγάλω πολλά χρήματα. Και όσον αφορά στο αντίτιμο που ζητάω από τον κόσμο –είτε για το CD μου, είτε για τη συναυλία μου– θεωρώ ότι αυτός που ξέρει γιατί έρχεται δεν θα υπολογίσει τα δέκα ευρώ, αν είναι να νιώσει η ψυχή του καλύτερα και να εκφράσει μέσα από εμένα την οργή και τη χαρά του.
Εσύ τη φοβάσαι την οικονομική κρίση;
Όχι, δεν τη φοβάμαι την οικονομική κρίση. Πολύ απλά γιατί τη ζούσα πάντα. Είναι λίγο χειρότερα τα πράγματα τώρα, αλλά το βασικό πρόβλημα θεωρώ ότι θα το έχουν όσοι είχαν πάντα πολλά. Αυτός που είχε λίγα και πάλι λίγα θα έχει, οπότε δεν αλλάζει κάτι.
Το κοινό που ξέρει τα τραγούδια σου απέξω στις συναυλίες είναι ευθύνη για σένα;
Φυσικά και είναι ευθύνη... Αυτή τη στιγμή, θέλοντας και μη, έχω ένα είδος δύναμης με την οποία μπορώ να επηρεάζω κόσμο και συνειδήσεις. Μαζί με αυτήν τη δύναμη, όμως, έρχεται και η ευθύνη: πρέπει να προσέχεις τι λες στον κόσμο, χωρίς όμως ταυτόχρονα να αυτοπεριορίζεσαι –γιατί αν δεν πεις αυτά που θέλεις σημαίνει ότι δεν κάνεις και τη μουσική σου σωστά. Επειδή το φετινό καλοκαίρι ήταν λίγο περίεργο κι έζησα ιδιαίτερες καταστάσεις, κατάλαβα ότι τουλάχιστον για τους πιτσιρικάδες που επηρεάζονται πάρα πολύ από αυτό το πράγμα, θέλω να κάνω κάτι καλό.
Τι σημαίνει για σένα το «κάνω κάτι καλό»;
Ότι όλα αυτά που εμένα δεν μου τα είπε κανένας, πέρα από τους γονείς μου, και τα είδα μόνος μου στον δρόμο, οφείλω να τους τα πω μπας και νιώσουν κι εκείνοι και μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν. Γι’ αυτό κι ενώ μου αρέσει που με ακούν και εκφράζονται μέσα από εμένα, δεν θέλω να είμαι εγώ το πρότυπό τους. Είναι λάθος, ακόμη κι αν όλοι όταν ήμασταν μικροί ψάχναμε για ένα πρότυπο. Πιο πολύ με ενδιαφέρει να τους περάσω ότι δεν θέλω να γίνουν σαν εμένα, αλλά να καταλάβουν τι θέλω να τους πω.
Έχεις μπει στη διαδικασία να λογοκρίνεις έναν στίχο σου, φοβούμενος τον αντίκτυπο;
Όχι. Ένας πολύ καλός μου φίλος, ο Άσαρκος από τους ΒΠεις, μου είπε κάποτε μία ατάκα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ όσο ζω: «Ο λόγος μου είναι κάθετος». Κανείς δεν μπορεί να με σταματήσει από αυτά που θέλω να πω. Ούτε ολόκληρος στρατός.
Τι πραγματικά σημαίνει τελικά «εκπροσωπώ» στον κώδικα του hip hop;
Καταρχήν το ρήμα «εκπροσωπώ» δεν υπάρχει μόνο στο hip hop, αλλά και στη ζωή: ποιες αρχές διαλέγει ο καθένας να εκπροσωπήσει. Από εκεί και πέρα, στη μουσική, ο καθένας μπορεί να εκπροσωπεί ό,τι θέλει. Προσωπικά, όταν χρησιμοποιώ τη λέξη αυτή, έχω κατά νου τις αξίες μου και τον τρόπο ζωής μου. Τους φίλους μου, τη μουσική μου και όλους τους ανθρώπους που είναι ο εαυτός τους.
Σε πλησίασαν γραφεία management και δισκογραφικές για να σε πάρουν κατ’ αποκλειστικότητα;
Έγινε κάποια στιγμή κι αυτό...
Ποια η στάση σου;
Καλώς ή κακώς, αυτοί είναι το σύστημα. Δεν το αρνούμαι. Απλά όταν σε προσεγγίζουν τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να έχεις τον νου σου. Γιατί αυτοί είναι η showbiz και στη showbiz κυκλοφορούν αρπαχτικά: αν πέσεις στα νύχια τους έχεις τελειώσει σε χρόνο dt, όσο ταλέντο και να έχεις και θα βρεθείς πιο κάτω από εκεί που ξεκίνησες. Από εκεί και πέρα, δεν απορρίπτω τίποτα. Ακούω όλες τις προτάσεις αλλά, εφόσον δεν με καλύπτουν σε αυτά που θέλω να κάνω, απλά τους κρατάω μακριά μου. Από την άλλη είναι πολύ δύσκολο να τρέχεις τα πάντα μόνος σου. Τον τελευταίο δίσκο μου 100% Style έφτυσα αίμα για να τον βγάλω. Τον πλήρωσα όλον από την τσέπη μου και σε μία περίοδο μάλιστα που μόλις είχα απολυθεί από τον στρατό και δεν είχα δουλειά. Όσα χρήματα μάζευα από κάτι σκόρπια live, τα έδινα στο στούντιο κι εγώ πολλές φορές δεν είχα όχι να περάσω τη βδομάδα μου, αλλά ούτε να φάω. Αυτό το πράγμα δεν γίνεται όλη την ώρα. Να ξεκαθαρίσω, ότι δεν πιστεύω πως όποιος βγάζει δίσκο από εταιρεία είναι ξεπουλημένος. Αυτά είναι βλακείες. Τόσα χρόνια στο εξωτερικό, όλοι οι τραγουδιστές και οι καλλιτέχνες με δισκογραφικές δουλεύουν. Απλά εδώ έχει παρεξηγηθεί το θέμα. Εμένα δεν με απασχολεί κάτι τέτοιο. Εφόσον με αφήσουν να κάνω όσα θέλω, ακριβώς με τον τρόπο που τα θέλω, τότε μπορούμε να συνεργαστούμε. Αυτό ακριβώς είπα και σε όσους μου πρότειναν συνεργασία, ότι «Αν θέλετε εμένα, θα έχετε και όλο το πακέτο μαζί και όλους τους συνεργάτες μου».
Πότε θα πεις σταματάω;
Ο χειρότερος μου εφιάλτης, τον οποίο έζησα πρόσφατα, είναι να μην μπορώ να γράψω αυτό που νιώθω. Όλη μου τη ζωή αυτό το πράγμα κάνω. Όλα μου τα συναισθήματα τα βγάζω εκεί. Και μετά ηρεμώ. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσω να γράφω. Θα πω όμως «σταματάω», όταν σταματήσει να με νιώθει και ο κόσμος. Αν δω ότι δεν τραβάει άλλο, δεν σκοπεύω να ξεφτιλιστώ, μπας και αρπάξω ότι προλαβαίνω.
Πιστεύεις ότι θα το αντιληφθείς αυτό; Γιατί βλέπουμε και μεγάλους καλλιτέχνες να έχουν παρασυρθεί και να μην έχουν αίσθηση...
Δεν θέλω να πω μεγάλες κουβέντες. Δεν ξέρεις τι θα σου φέρει το αύριο... Από εκεί και πέρα μακάρι να το καταλάβω και να σταματήσω όταν πρέπει. Θα ήθελα απλά αν φτάσω πολύ ψηλά να σταματήσω την κατάλληλη στιγμή και έτσι να με θυμούνται όλοι, για αυτό που πραγματικά είμαι. Δεν θα μου άρεσε να συνεχίζω την ίδια ώρα που ξεπέφτω και να με θυμάται ο κόσμος έτσι.
Αναφέρεις συχνά στα τραγούδια σου για τις κλίκες στο hip hop. Τελικά τι γίνεται με αυτήν την ιστορία;
Ότι γινόταν πάντα... Πολύ κόντρα, πολύ μίσος, πολύ βλακεία, πολύ δήθεν. Δεν λέω ότι είναι κακό να έχεις μία παρέα στην οποία ο ένας στηρίζει τον άλλο, όταν όμως αυτό μεταφέρεται στη μουσική είναι πάρα πολύ κακό. Και εγώ αυτού του είδους την κλίκα την έζησα πάρα πολύ. Ενώ βρίσκομαι στη φάση του hip hop από πολύ μικρή ηλικία –πίστεψε με– έφαγα πάρα πολλές πόρτες στα μούτρα από άτομα που δεν περίμενα. Όταν για παράδειγμα σε κάποια φάση ήμουν μόνος μου και ο Krase, που έχει το στούντιο, έλειπε στην Αμερική κι έψαχνα ένα πάτημα για να βγω και να πω όσα ήθελα, έφαγα και πάλι πόρτα γιατί ο καθένας ήθελε να στηρίξει την κλίκα του. Γι’ αυτό μου τη σπάει αυτή η κατάσταση: γιατί ο καθένας κοιτάζει τον κώλο του. Και καλώς ή κακώς εγώ θέλω να κάνω κάτι περισσότερο από αυτό.
Αν το hip hop ήταν άνθρωπος από ποιες αρρώστιες θα υπέφερε;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είχε πυρετό όλη την ώρα! Γιατί αυτή η μουσική σε κάνει και βράζεις κανονικά (γέλια)! Επίσης μεταδίδεται τόσο έντονα από άνθρωπο σε άνθρωπο, ώστε θα μπορούσε να είναι πανούκλα.
Σε βλέπουμε να συνεργάζεσαι συχνά με τον Άσαρκο, μιας που τον ανέφερες και πριν. Είναι περισσότερο συνεργασία ή φιλία;
Είναι πάνω από όλα φιλία. Πρώτα από όλα ο Χρήστος –γιατί Χρήστο μου αρέσει να τον λέω– είναι, στιχουργικά τουλάχιστον, το μεγαλύτερο ταλέντο στην Ελλάδα. Δεν έχω συναντήσει στη ζωή μου άνθρωπο με τόσο δυνατό λόγο. Το θέμα είναι όμως ότι γνωριστήκαμε πριν μάθει καν ότι κάνω ραπ. Με φιλοξένησε σπίτι του και πριν από όλα ξεκίνησε μία φιλία. Και είναι πολύ σημαντικό, γιατί με σεβάστηκαν σαν άνθρωπο και μου έδωσαν πολύ μεγάλη βοήθεια. Πραγματικά, ειδικά για τον Ασαρκο, όσα χιλιόμετρα και να μας χωρίζουν, θα βρεθώ δίπλα του.
Πάντως έχουν κατηγορηθεί και οι BΠεις για εσωστρέφεια...
Ο καθένας έχει τον χαρακτήρα του... Για να γίνουν οι ΒΠεις έτσι όπως είναι σήμερα, κάποιος λόγος θα υπάρχει. Κάποια πράγματα θα συνέβησαν, θα είδαν κάποιες συμπεριφορές από ανθρώπους και διάλεξαν αυτόν τον δρόμο. Τουλάχιστον τον κρατάνε ίδιο, ποτέ δεν παρέκκλιναν. Διάλεξαν μια πορεία και είπαν: «Αυτοί είναι οι ΒήταΠεις, αυτή η ιδεολογία μας και αυτός ο δρόμος μας». Από εκεί και πέρα πάντα θα υπάρχει κόσμος που θα σε κατηγορεί για κάτι...
Τιγρέ Σποράκια: κάνατε tour μαζί. Εμπειρία;
Είναι από τα πιο ωραία tour που έχω κάνει! Μιλάμε για χαρούμενους ανθρώπους, χαβαλετζίδες. Γυρίσαμε όλη την Ελλάδα και διασκεδάσαμε πάρα πολύ. Υπήρχε πολύ θετική ενέργεια και μεγάλη αγάπη. Ειδικά για τον Τάκη και τον Λιάκο, που τους γνωρίζω λίγο καλύτερα από τα υπόλοιπα παιδιά, έχω να δώσω πολύ respect. Γιατί είναι αληθινοί. Από εκεί και πέρα και καλλιτεχνικά αυτό που έκαναν είναι πολύ μπροστά.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ξένος MC, Άκη;
Οι αγαπημένοι –με διαφορά!– είναι οι Method Man και Redman. Γαμάνε πραγματικά και καλλιτεχνικά αλλά και σε επίπεδο σκηνικής παρουσίας. Τους έχω ξεχωρίσει και τους λατρεύω.
Ο πιο υπερτιμημένος;
Ο Lil Wayne... Ο τύπος δεν μου αρέσει καθόλου. Ούτε αυτό που προβάλλει, με τα χρυσά δόντια και τις βλακείες. Κάθεται και βγάζει δισεκατομμύρια χωρίς λόγο.
Και ο πιο υποτιμημένος;
Ο Blitz the Ambassador, τον οποίο ανακάλυψα πρόσφατα ψάχνοντας τυχαία στο YouTube. Ο άνθρωπος έχει κάνει το απίστευτο, έχει πάρει μία ολόκληρη ορχήστρα και την έχει βάλει στο στούντιο να τραγουδήσει live. Πραγματικά έπαθα σοκ όταν το άκουσα.
Κάποιοι λένε ότι η Θεσσαλονίκη κακογερνάει. Εσύ, σαν γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός, τι πιστεύεις;
Δεν συμφωνώ. Προσωπικά δεν θα ήθελα να ζήσω πουθενά αλλού εκτός της Θεσσαλονίκης. Όχι επειδή γεννήθηκα και μεγάλωσα εδώ, αλλά επειδή πιστεύω ότι αυτή η πόλη είναι πραγματικά όμορφη. Δεν είναι ακόμα ούτε πολύ πυκνοκατοικημένη, ούτε κουβαλάει τη βρωμιά που κουβαλάνε άλλες πόλεις. Οι άνθρωποι είναι επίσης ακόμα άνθρωποι. Θα πεις μια καλημέρα στον περιπτερά και θα σου πει δυο κουβέντες. Στην Αθήνα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Οι άνθρωποι έχουν γίνει ρομπότ.
Γιάννης Μπουτάρης;
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν τα πάω καλά με κανέναν πολιτικό. Από εκεί και πέρα, παραδέχομαι ότι ο Μπουτάρης έχει κάποιες πρωτοποριακές ιδέες και μακάρι να κάνει πράγματα για αυτήν την πόλη, αλλά δεν το πιστεύω. Όπως δεν μπορώ να πιστέψω κανέναν από δαύτους. Αν όντως δω πράγματα μπορεί και να εκφέρω και καλύτερη άποψη. Αλλά μέχρι τότε δεν μπορώ να σου πω τίποτα.
Μουσικά απωθημένα έχεις;
Να βγάλω έναν δίσκο με live όργανα, στο ίδιο ύφος με σήμερα. Είναι άλλη ενέργεια όταν βγάζεις μουσικούς πάνω στο stage.
Μίλησε μου για το live σου στις 25 Οκτωβρίου στο Block33...
Πρόκειται να στήσω ένα πραγματικό σόου. Θεωρώ, ότι δεν έχουμε δει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα, ούτε από τους υποτιθέμενους μεγάλους καλλιτέχνες, με το πολύ budget. Γιατί κι αυτοί τσιγκουνεύονται τα λεφτά, δείχνοντας έτσι ότι δεν αγαπάνε τον κόσμο τους, για να του δώσουν κάτι παραπάνω. Όταν κάνεις ένα live στο Block33 κι αυτό γεμίζει, δεν μπορείς την επόμενη φορά να του δώσεις το ίδιο πράγμα. Αυτό το σόου λοιπόν θα περιλαμβάνει σόου με Bboys και όλος ο χώρος θα είναι διακοσμημένος από τη γκράφιτι ομάδα μου, τους Yakuza.
Επόμενος δίσκος;
Έχω στα σκαριά ένα CD που λέγεται Γιατί Έτσι Γουστάρω, το οποίο ήταν να βγει πριν από το 100% Style. Αλλά επειδή ακριβώς κάνω... ό,τι γουστάρω και δεν χρωστάω σε κανέναν θα το κυκλοφορήσω τώρα! (γέλια) Αυτός ο δίσκος, επειδή δουλεύεται πολύ καιρό και στο μεταξύ έχω μεγαλώσει και έχω ωριμάσει προσωπικά και καλλιτεχνικά, θεωρώ ότι θα είναι 5 level πάνω από τον προηγούμενο.
Για το κλείσιμο, θα χαρίσεις ένα ακυκλοφόρητο κουπλέ στους fans σου;
Με λένε Άκη και γράφω με μεράκι,
έχω καρδιά γίγαντα, δεν είμαι ανθρωπάκι.
Για αυτό πρόσεχε λιγάκι το πώς θα μου φερθείς,
γιατί αν με πληγώσεις, σίγουρα θα πληγωθείς.
Εκτός αν είσαι ειλικρινής
και πίσω από το δάχτυλο σου δεν ψάχνεις να κρυφτείς.
Τι ρε;
Αν έχεις κάτι να μου πεις,
κοίτα με στα μάτια και πες το μου να χαρείς.
Και αν με πονέσεις να μην στεναχωρεθείς,
Άλλο να λες αλήθεια και άλλο να ‘σαι ασεβής.
Η αλήθεια πονάει, χτυπά βαθιά και θα το δεις,
αν είσαι εντάξει με τον εαυτό σου θα την δεχτείς.
Αν έχεις μάθει μες στο ψέμα σου να ζεις,
λυπάμαι γιατί κάποια μέρα θα με θυμηθείς.
Και θα είναι αργά και δεν θα ξες που να κρυφτείς,
τα δύσκολα βράδια που δεν μπορείς να κοιμηθείς.
Γιατί άπλωσα το χέρι μου για ότι χρειαστείς
και εσύ το δάγκωσες αχάριστο σκυλί.
Και από τότε κουβαλάω την πληγή,
Για να θυμάμαι απλά τι είμαι εγώ
και τι σκατά είσαι εσύ.
Για αυτό η γεύση στα χείλη μου είναι πικρή,
για αυτό με πιάνεις να ξεσπάω στο χαρτί.
Για αυτό η καρδιά μου είναι βρώμικη και αγνή,
τον δρόμο της πάντα μόνη της ψάχνει να βρει.
Καθένας για την πάρτη του και για τον εαυτό του,
καθένας για τον κώλο τον δικό του.
Πέρα από τον κώλο και το όμορφο πρόσωπο σου,
κοίταξε λίγο και το όμορφο μυαλό σου.
Μη χαραμίζεις την ψυχή σου, σαν το γατί σου,
που το χαρίζεις για απλή ευχαρίστηση σου.
Και εσύ αδερφέ μην σκέφτεσαι με το πουλί σου,
αυτό που κουβαλάς στο παντελόνι είναι η τιμή σου.
