Στην τελευταία του ανάρτηση στα Red Hand Files, ο Cave μιλά για το πώς αντιμετωπίζει στη ζωή το αίσθημα της χαράς και της αισιοδοξίας
Στην τελευταία του ανάρτηση στα Red Hand Files, ο Cave μιλά για το πώς αντιμετωπίζει στη ζωή το αίσθημα της χαράς και της αισιοδοξίας
Την κοσμοθεωρία του ως προς την αντιμετώπιση του αισθήματος της χαράς και της αισιοδοξίας μοιράστηκε ο Nick Cave στην τελευταία του ανάρτηση στα Red Hand Files, απαντώντας σε σχετική ερώτηση θαυμαστών του.
«Τι είναι η χαρά; Πού βρίσκεται; Πού είναι η αγάπη σε αυτόν τον κόσμο που είναι ένα μπάχαλο; Είσαι αισιόδοξος;», ρώτησε πιο συγκεκριμένα θαυμαστής του τραγουδοποιού.
Απαντώντας στην ερώτηση, ο Cave ανέφερε: «Αν δεν συμμετέχουμε στη δουλειά του να φέρνουμε ανακούφιση στον κόσμο, τι κάνουμε στην πραγματικότητα;».
«Αν δεν αναζητούμε τη χαρά, ψάχνοντας για αυτήν, σκάβοντας βαθιά για αυτήν, τι λέμε ακριβώς για τον κόσμο; Λέμε ότι η χαιρεκακία είναι πάγια στη ρουτίνα της ζωής, ότι η καταπίεση και η διαφθορά και ο υποβιβασμός είναι ο σκοπός του κόσμου; Ότι ξεκινάμε κάθε μέρα με καχυποψία, πίκρα και περιφρόνηση; Μου φαίνεται ότι το να βάζουμε το ότι υποφέρουμε στο επίκεντρο της προσοχής μας, το να είμαστε μάρτυρες μόνο της καχυποψίας στον κόσμο, είναι σαν να εξυπηρετούμε το ίδιο το κακό».
Το alternative rock icon σχολίασε επίσης στη συνέχεια τη διαπίστωση θαυμαστών του ότι «ο κόσμος οδεύει στην καταστροφή». «Φαντάζομαι πως ναι. Μας το υπενθυμίζουν συνεχώς και χωρίς έλεος. Είμαι αισιόδοξος για το μέλλον; Λοιπόν, ναι, είμαι».
Ο Cave συνέχισε λέγοντας ότι επιλέγει να είναι οπτιμιστής ως ανάγκη. «Από την εμπειρία μου, ο πεσιμισμός είναι μια διαβρωτική και καταστροφική στάση για να έχει κανείς – μια στάση που ρίχνει μια σκιά πάνω από όλα τα πράγματα, οδηγώντας σε μια κάποια κοινωνική αρρώστια, μια μόλυνση που τελικά οξύνει και μεγαλοποιεί τα προβλήματα».
Ο ίδιος δήλωσε στη συνέχεια ότι το να επιλέγεις τη χαρά έχει γίνει «ένα καλέσμα και μια πρακτική» για τον ίδιο.
«Συνεχίζω με τη διαπίστωση ότι η χαρά υπάρχει τόσο στα χειρότερα όσο και στα καλύτερα στον κόσμο και ότι η χαρά συχνά βρίσκει την πραγματική της φωνή μέσα από το αντίθετό της».
«Η χαρά τραγουδά μικρά, φωτεινά τραγούδια μέσα στο σκοτάδι – αυτές οι στιγμές, τόσο εύκολα υποτιμημένες, είναι οι λαμπερές στιγμές στο φως πως που διαπερνούν τη μιζέρια και δίνουν νόημα στη ζωή. Έτσι μπαίνει το φως, μας λέει ο Leonard Cohen, όσο απελευθερώνει την ιδιοφυία του και την απόλαυση στον κόσμο».
Ο ίδιος κατέληξε στο να διαβεβαιώσει τη θαυμάστριά του, Maja, ότι «η χαρά υπάρχει ως ένας λαμπερός, επίμονος σπασμός αντίστασης μέσα στο σκοτάδι του κόσμου», καλώντας την ίδια και τους υπόλοιπους αναγνώστες να την αναζητήσουν.
