Αδυναμία χιλιάδων νοικοκυριών να στηρίξουν τις σπουδές των παιδιών τους

Για το εισόδημα διαφόρων κοινωνικών κατηγοριών η αντιμετώπιση του κόστους ενός φοιτητή που σπουδάζει εκτός τόπου καταγωγής συνεπάγεται μείωση των οικογενειακών εισοδημάτων που «ρίχνει» το νοικοκυριό κάτω από το όριο φτώχειας

Όσοι πιστεύουν ότι το ακριβοπληρωμένο στο βωμό της παραπαιδείας «εισιτήριο» εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ και η επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού τελειώνει με την είσοδο των υποψηφίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γελιούνται.

Αν «κρυφάκουγε» κανείς τις συζητήσεις που ανοίγονται στις οικογένειες που έχουν παιδιά τα οποία συμμετέχουν ως υποψήφιοι στις πανελλαδικές εξετάσεις θα διαπίστωνε ότι όλες οι κουβέντες εστιάζουν στους τρόπους κάλυψης του κόστους της φοιτητικής ιδιότητας του γόνου τους.

Η ταυτότητα των συζητήσεων μαζί με την έκταση και την ένταση που τις χαρακτηρίζουν σταδιοδρομούν, βεβαίως, στην «πίστα» της οικονομικής αδυναμίας των οικογενειών και στις απαράδεκτα χαμηλές κρατικές δαπάνες για την φοιτητική μέριμνα που κάνουν απαγορευτική την αντιμετώπιση του αυξημένου κόστους ζωής των φοιτητών, ιδιαίτερα εκείνων που σπουδάζουν εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας.

ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ

Η δημόσια υποχρηματοδότηση έχει συνέπειες στη φοιτητική μέριμνα, σε όλα εκείνα τα στοιχεία της φοιτητικής ζωής (στέγαση, σίτιση, περίθαλψη, βιβλία, υποτροφίες κλπ) τα οποία σχετίζονται με την ουσία της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Έτσι το κόστος της φοιτητικής ιδιότητας μετακυλίεται όλο και περισσότερο στους «ώμους» των οικογενειακών προϋπολογισμών κάνοντας  ακριβό… το «δημόσιο και δωρεάν» πανεπιστήμιο.

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ

Σύμφωνα με αποκαλυπτικά στοιχεία του Πανεπιστημίου Πατρών που δημοσίευσε στις 13 Οκτωβρίου η εφημερίδα "Πελοπόννησος"  με τίτλο «"Χρυσωρυχείο" της Πάτρας οι 30.000 φοιτητές» το Πανεπιστήμιο χαρακτηρίστηκε ως η βαριά  βιομηχανία της πόλης καθώς τα έσοδα από τους 30.000 φοιτητές, που νοικιάζουν σπίτια, σιτίζονται, ψυχαγωγούνται κλπ ανέρχονται ετησίως σε 300 εκατομμύρια. 

Το Πανεπιστήμιο Πατρών αποτελεί τον βασικό της αιμοδότη μέσω της ενοικίασης των ακινήτων, της εστίασης και αναψυχής, του εμπορίου, των μέσων μαζικής μεταφοράς κ.ά.

Πόσο σας στοιχίζει μηνιαίως η φοίτησή σας στο Πανεπιστήμιο; Αυτή η ερώτηση απευθύνθηκε από τον Ιανουάριο του 2022 έως τον Ιούνιο του 2022 σε 385 φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, του ΕΜΠ, του Οικονομικού Πανεπιστημίου, του Πανεπιστημίου Πειραιά, του Παντείου, του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του Πανεπιστημίου Πατρών και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας που σπούδαζαν εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας.  Η απάντηση; Οι φοιτητές που διέμεναν στις φοιτητικές εστίες δήλωσαν ότι κόστιζαν στους οικογενειακούς τους προϋπολογισμούς από 4.500 έως 5.500 € ετησίως.  Οι «μετανάστες» φοιτητές οι οποίοι δεν είχαν βρει θέση στις φοιτητικές εστίες κόστιζαν ετησίως κατά μέσο όρο περίπου 8.000 - 8.500 €.

Πιο αναλυτικά για τους φοιτητές που σπουδάζουν εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας  και συντηρούν το λεγόμενο φοιτητικό νοικοκυριό το κόστος ανέρχεται κατά μέσο όρο στα 825 € το μήνα εκ των οποίων τα 505 αφορούν το κόστος διαβίωσης (συμπλήρωμα σίτισης καθώς η φοιτητική λέσχη έχει «κενά», μετακινήσεις επικοινωνία, βιβλία κλπ) και τα 320 € το κόστος ενοικίασης και συντήρησης του σπιτιού.

Το συνολικό κόστος των σπουδών για τον μετανάστη φοιτητή με μέση χρονική διάρκεια τέσσερα έως πέντε χρόνια, το κόστος του πτυχίου δηλαδή, ανέρχεται σε 30 – 40.000 € περίπου κατά μέσο όρο.

Αν επιχειρήσουμε τώρα να δούμε τι σημαίνει, σήμερα, για το εισόδημα διαφόρων κοινωνικών κατηγοριών η αντιμετώπιση του κόστους ενός φοιτητή που σπουδάζει εκτός τόπου καταγωγής θα διαπιστώσουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις συνεπάγεται μείωση των οικογενειακών εισοδημάτων που «ρίχνει» το νοικοκυριό κάτω από το όριο φτώχειας, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αδύνατη η συντήρηση του φοιτητή.

Η κατάσταση αυτή σχετίζεται ευθέως με την επιλογή χιλιάδων υποψηφίων να στοχεύσουν αποκλειστικά σχολές κοντά στη μόνιμη κατοικίας τους. Δεν είναι έτσι καθόλου τυχαία η καταγραφή  ενός μεγάλου τμήματος υποψηφίων, φέτος μεγαλύτερου από άλλες φορές, που είναι αποφασισμένοι να κάνουν ένα «ρεαλιστικό» υπολογισμό και να στραφούν  σε σχολές της περιοχής τους ακόμη κι αν αυτές δεν είναι της πρώτης επιλογής τους. Ουσιαστικά 1 στους 2 υποψήφιους δηλώνει ότι το κριτήριο με το οποίο θα επιλέξει σχολή στο μηχανογραφικό του δελτίο θα είναι η έδρα της σχολής. Στη στροφή αυτή δεν βαραίνουν μόνο τα οικονομικά προβλήματα των οικογενειών αλλά και μια άλλη πλευρά της κρίσης η οποία δεν «επιτρέπει» να υπάρχουν πολλές προσδοκίες όσον αφορά στην επένδυση στις σπουδές.

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ Η ΑΜΦΙΒΟΛΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ ΛΙΠΑΙΝΟΥΝ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ-ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Η τραγική αυτή κατάσταση λιπαίνει, βεβαίως και το έδαφος της καθυστέρησης αλλά και της εγκατάλειψης των σπουδών. Η αδυναμία αντιμετώπισης του αυξημένου κόστους σπουδών  σε συνδυασμό με την ανεύρεση εργασίας για την στοιχειώδη κάλυψη κάποιων εξόδων,  παράλληλα με την εσωτερίκευση των αμφίβολων επαγγελματικών προοπτικών, εκκολάπτουν την καθυστέρηση ή την εγκατάλειψη των σπουδών για εκείνο το μέρος του φοιτητικού πληθυσμού για το οποίο αφενός οι παρατεταμένες σπουδές κοστίζουν ακριβά, αφετέρου η είσοδος στην παραγωγή και η πρόωρη επαγγελματοποίηση μετατρέπεται σε αναπόφευκτη στρατηγική επιβίωσης ανατρέποντας έτσι την προοπτική ολοκλήρωσης των σπουδών.

Όσο σίγουρο είναι ότι, οι παραπάνω όροι, δεν μπορούν να μονοπωλήσουν την καθυστέρηση ή την εγκατάλειψη των σπουδών, άλλο τόσο είναι φανερό ότι, η φτώχεια που καλπάζει δεν σταματάει την δράση της μπροστά στην είσοδο του πανεπιστημίου.

Πηγή: AlfaVita