«Θέλω να ευχαριστήσω όλες αυτές τις “φυσιολογικές” οικογένειες που με τίμησαν και με στήριξαν. Κι εγώ παιδί  ''φυσιολογικής'' οικογένειας είμαι».


Κι ενώ οι μέρες ''το ζητούν'' (επιτέλους) το να αισθανθούμε πιο ελεύθεροι και να μιλήσουμε, να μιλήσουμε για όλα και να καταστήσουμε με τη στάση μας σαφές πως ένοχοι θα πρέπει να είναι και να αισθάνονται μόνο όσοι βιαιοπραγούν με κάθε τρόπο πάνω μας και όχι όσοι δεχτήκαμε τέτοιες συμπεριφορές, δυστυχώς επαληθεύεται κάτι που είχε διατυπώσει ο Μπρεχτ: Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό.

Η ομοφοβία δυστυχώς αποτελεί ένα ''κρυμμένο άσσο'' στα μανίκια πολλών συμπολιτών μας, μεταξύ των οποίων και ανθρώπων που έχουν θέσεις κύρους και εξουσίας και που τη χρησιμοποιούν πολύ συχνά για να ταΐσουν την αλαζονεία της συντηρητικής μας κοινωνίας για διάφορους σκοπούς. Αυτό που σίγουρα δεν περιμέναμε, καθώς νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα, είναι να τίθεται στο στόχαστρο η  ομοφυλοφιλική σεξουαλική ταυτότητα κάποιου προκειμένου να χτιστεί με τόση σκευωρία έναντι ''των άλλων'' μία ετυμηγορία υπέρ ενός κατά γενική ομολογία κατά συρροή παιδεραστή.

Η επιστολή που έστειλε το μεσημέρι της Δευτέρας ο ποινικολόγος Αλέξης Κούγιας στα μέσα ενημέρωσης με αναφορά στον σκηνοθέτη και ηθοποιό κύριο Γιώργο Καπουτζίδη:

«Ιδιαίτερα για τον Καπουτζίδη, αυτό το νέο πρότυπο της κοινωνίας, που στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου «Στην Υγειά μας» επί 3 ώρες, ανέλυε –παρουσίαζε τον έρωτά του με το σύντροφό του, ο οποίος του αφιέρωνε και του τραγουδούσε τραγούδια, ενώπιον των φυσιολογικών οικογενειών μας και των φυσιολογικών παιδιών μας και ενώπιον εκατομμυρίων τηλεθεατών και ο οποίος τόλμησε, για να προσβάλει τη τιμή και την υπόληψή μου και να θίξει τον φυσιολογικό τρόπο δημιουργίας οικογενείας, και ανήρτησε μια φωτογραφία μου μετά από επίθεση από μπράβο, για την οποία εκκρεμεί ποινική δικογραφία, του επιφυλάσσω ιδιαίτερη μεταχείριση στα δικαστήρια».

Ο Γιώργος Καπουτζίδης στην ΕΡΤ:

«Εμείς οι ομοφυλόφιλοι πολίτες τα έχουμε συνηθίσει αυτά, τα ζούμε από πολύ μικροί. Δεν μπήκε ποτέ κανένα παιδάκι στα 9 ή στα 10 στην τάξη του δημοτικού σχολείου με μια σημαία μπροστά. Μπαίνει χαρούμενο να κάνει το μάθημά του και ξαφνικά αυτό το οποίο γίνεται, κάποια άλλα παιδιά το δείχνουν με το δάχτυλο. Κι εκεί ξεκινάει μια πολύ συγκεκριμένη διαδικασία, που πρέπει να αρχίσει να κρύβεται, να φοβάται, να νιώθει ότι απειλείται, καμιά φορά να αλλάζει δρόμο για το πως θα πάει στο σχολείο και είμαι ένας άνθρωπος που την έχω περάσει αυτή τη διαδικασία και πάρα πολλοί άνθρωποι την έχουν περάσει αυτή τη διαδικασία. Έχω βγει δυνατός από τη διαδικασία αυτή και αισθάνομαι καλά, δεν κρύβομαι, δεν φοβάμαι και είμαι ευτυχισμένος. Ο  κύριος λόγος που αντέδρασα ήταν γιατί αμφισβήτησε και τη δική μου ευτυχία».

«Θέλω να ευχαριστήσω όλες αυτές τις “φυσιολογικές” οικογένειες που με τίμησαν και με στήριξαν. Κι εγώ είμαι παιδί ''φυσιολογικής'' οικογένειας είμαι».

 «Δεν μπήκα στη νομική επειδή είπα ότι είμαι γκέι, έκατσα και διάβασα. Δημιούργησα εγώ ο ίδιος την ευκαιρία για τον εαυτό μου. Αλλά για κάποιους ανθρώπους, όσο και αν δουλέψεις, όσο κι αν μελετήσεις, όσο και αν προσπαθήσεις, όσο κι αν παλέψεις στη ζωή σου θα είσαι πάντοτε ένας πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Άρα δεν είμαι εγώ αυτός που κάνει σημαία την ιδιαιτερότητά του, είναι κάποιοι άλλοι που την ιδιαιτερότητά μου, ή αυτό που είμαι το θεωρούν βαρίδι, το θεωρούν ντροπή, το θεωρούν μαύρη σημαία και εγώ είμαι εδώ για να πω ότι δεν είναι τίποτα από όλα αυτά» .

«Είμαι έτοιμος να πάω στα δικαστήρια με τον Κούγια. Είμαι πάρα πολύ προετοιμασμένος για αυτό, έχω μιλήσει και εγώ με δικηγόρο και είμαι έτοιμος και αν χρειαστεί να πάμε στα δικαστήρια, ας πάμε στα δικαστήρια».

«Σήμερα ο μπαμπάς μου γίνεται 90 χρόνων, είναι τα γενέθλιά του. Θέλω να του στείλω όλη μου την αγάπη, γιατί ο μπαμπάς μου είναι πολύ περήφανος για μένα. Τώρα έχω φτάσει στο σημείο να βλέπω την περηφάνια στα μάτια του. Ήρθα εδώ, γιατί δεν είμαι πρότυπο, ο πατέρας μου όμως είναι. Μακάρι κάποιος πατέρας να κοιτάξει το γκέι γιό του ή τη γκέι κόρη του όπως κοιτάει ο πατέρας μου εμένα, με περηφάνια».