Η τέχνη του να λες «Όχι»… είναι καιρός να την εξασκήσεις!

Πολλοί από εμάς με το πού ξυπνάμε το πρωί και ανοίγουμε τα μάτια –συνήθως ταυτόχρονα με το κινητό μας–, αρχίζουν να καταφτάνουν η μία μετά την άλλη οι υπενθυμίσεις για τις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις που έχουμε να πάμε ή τα επαγγελματικά ραντεβού.

Για πολλούς από εμάς επίσης το σπίτι δεν είναι ίσως παρά ο χώρος που αλλάζουμε ρούχα κι ετοιμαζόμαστε για να πάμε από τη μία κοινωνική υποχρέωση στην άλλη. Αλλά το σπίτι δεν είναι μια προέκταση της γκαρνταρόμπας μας ούτε ένας χώρος bed and breakfast.

Αυτή τη στιγμή η υπεύθυνη στάση που πρέπει όλοι να επιδείξουμε προκειμένου να αναχαιτίσουμε την πανδημία του κορονοϊού απαιτεί να κόψουμε όχι μόνο τις άσκοπες κοινωνικές συνευρέσεις, τα επαγγελματικά ταξίδια, ή τα ποτά μετά τη δουλειά και τις διάφορες καλλιτεχνικές συναθροίσεις, αλλά να μείνουμε –χωρίς περιστροφές– στο σπίτι μας.

Αυτή η νέα κατάσταση ίσως να μας βγάλει έξω από τα νερά μας – ίσως πάλι κάποιους να μας βγάλει και εκτός εαυτού… Ωστόσο είναι μια καλή ευκαιρία να χαλαρώσουμε και να σταματήσουμε να τρέχουμε…

Η ζωή δεν είναι ένα ατελείωτο κυνηγητό ή ένα ασταμάτητο τρέξιμο. Και το σπίτι δεν είναι ένας σταθμός – μια απλή στάση, αλλά ο προσωπικός και κύριος ζωτικός μας χώρος.

Ευκαιρία λοιπόν να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας και να χτίσουμε από την αρχή τη σχέση μας με το σπίτι.

Αν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να χαίρεται από μέσα σου κάθε φορά που σκάει μήνυμα με την ακύρωση ενός event. Αν χαμογελάς στην είδηση ότι αναβλήθηκε μια επαγγελματική κοινωνική υποχρέωση. Αν ακούς με ανακούφιση ότι δεν θα χρειαστεί μετά τη δουλειά να πας για ποτά και brainstorming με τους συναδέλφους το βράδυ. Αν ακόμα και τελευταία στιγμή σε ενημερώνει η οικογένειά σου ότι το κυριακάτικο γεύμα δεν θα γίνει λόγω κακοκαιρίας και πανηγυρίζεις που δεν θα χρειαστεί να βγάλεις τις πιτζάμες σου. Ίσως τελικά να διαπιστώσεις ότι δεν είσαι και τόσο κοινωνικός τύπος, απλώς έχεις μπει στην πρίζα και έχεις συνηθίσει έναν τρόπο ζωής που ενδεχομένως να μην είναι η πρώτη σου επιλογή ή η φυσική σου κατάσταση.

Αντί να καταρρεύσεις λοιπόν στην προοπτική ενός αναγκαστικού pause, εκμεταλλεύσου τον χρόνο για να δεις σε ποια φάση της ζωής σου βρίσκεσαι.

Κοίταξε προσεκτικά ένα τυπικό καθημερινό σου πρόγραμμα κι εξέτασε πόσες επιλογές από τις κοινωνικές σου δραστηριότητες, πράγματι σε γεμίζουν και σου δίνουν ευχαρίστηση.

Σημείωσέ τες και όταν με το καλό έρθει η ώρα να επιστρέψεις στη ρουτίνα σου, θυμήσου να βγάλεις και να αφαιρέσεις όσες δεν σε ικανοποιούν και δεν σου προσφέρουν κάτι ουσιαστικό.

Δεν χρειάζεται να φτάσουμε στο σημείο μιας επιβαλλόμενης απραξίας και κοινωνικής αποχής για να αναλογιστούμε τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες μας, αλλά αφού ζούμε αυτή την κατάσταση, ας το δούμε ως ευκαιρία για να δούμε ποια «ναι» θα κρατήσουμε και ποια «όχι» θα αρχίσουμε να λέμε όταν κληθούμε εκ νέου να αποφασίσουμε.

Ας κάνουμε ένα restart που θα βάλει την κοινωνική μας ζωή σε πιο υγιή βάση – που θα δίνει έμφαση σε επαφές και σχέσεις που δεν θα γίνονται από συνήθεια ή από ανάγκη, αλλά που πλέον θα επιλέγουμε ουσιαστικά πού, πότε, πώς και με ποιους θα βρισκόμαστε.

Στο μεταξύ, ας χρησιμοποιήσουμε αυτό το διάστημα για να θυμηθούμε ή να ανακαλύψουμε τι πραγματικά μας αρέσει και να μάθουμε να ζούμε και να χαιρόμαστε το σπίτι μας, αλλά και να συνυπάρχουμε με τον εαυτό μας, απολαμβάνοντας τη στιγμή και το τώρα.