Η ζωή 9 στις 10 φορές δεν είναι ποτέ αυτή που προβάλλεται στα social media, βρίσκεται κάπου πολύ μακριά από εκεί
Ο καθένας μας τα χρησιμοποιεί για εντελώς προσωπικούς λόγους που πάντα συμπίπτουν με αυτούς των άλλων χρηστών. Τα Social media είναι εύχρηστα εργαλεία για δουλειά μέχρι για να ζήσεις το απόλυτο dating. Δεν θα κάνουμε ιστορική αναδρομή του πώς ήταν η σχέση μας αρχικά με αυτά όταν ξεκίνησαν να μπαίνουν ή σωστότερα να τους δίνουμε εμείς τη προεδρική θέση στη ζωή μας, ούτε θα περιοριστούμε στο πώς έχει διαμορφωθεί το προφίλ μας σήμερα. Όλοι μας ξοδεύουμε τουλάχιστον μιάμιση ώρα στο twitter, δυόμιση στο Facebook και πάνω από τρείς στο Instagram. Όχι, αυτές οι εκτιμήσεις δεν βασίζονται σε στατιστικές αλλά είναι προσωπική εκτίμηση, καθαρά εκ πείρας. Στη καραντίνα δε, είχαμε όλο τον χρόνο (εφόσον πλέον δουλεύαμε όλοι από το σπίτι, οι καρτέλες δεν έκλειναν ποτέ) ώστε να μη χάσουμε τίποτα από τις αρχικές. Εδώ δεν θα αναρτήσουμε ούτε χρονοδιάγραμμα με το πόσες ώρες περνάει κάποιος στα social ανάλογα με τον τύπο προφίλ του, ούτε για το πόσο ελάττωσε το κάπνισμα μέσα στη καραντίνα.
Το Instagram ήταν σχεδόν δαιμονοποιημένο από τους περισσότερους ψυχολόγους (αρκεί να κάνεις μία σύντομη έρευνα και θα βρεις πάνω από 4-5 μελέτες που το κατατάσσουν πρώτο σε σειρά στα πιο επιβλαβή social media). Αλήθεια, περιμένουμε μελετητές, κοινωνιολόγους και ειδικούς σε θέματα ψυχικής υγείας; Δεν μπορούμε να πονηρευτούμε από μόνοι μας, με βάση τα όσα βλέπουμε, για να καταλάβουμε ότι κάτι δεν πάει καλά; Προτού καν ξεκινήσει όλη αυτή η ιστορία με τον εγκλεισμό, ο οποίος σαφέστατα πυροδότησε την ανάγκη μας για περισσότερα Stories και κοινοποιήσεις, το κακό είχε βγάλει ρίζες καιρό πριν. Τα τελευταία 3 χρόνια ο χώρος που δίνουμε όλοι εμείς οι απλοί καθημερινοί τύποι, μαζί με όσους συναγωνίζονται τον θρόνο του πιο υψηλόβαθμου influencer, θα λέγαμε ότι είναι ο ορισμός «ξέφραγο αμπέλι» Το Instagram με τις επιλογές που σου δίνει, είναι σαν να σε κατευθύνει να ζεις ό,τι συμβαίνει μπροστά σου εκείνη τη στιγμή μέσα από τα φίλτρα του. Από μία συναυλία μέχρι μία εγκυμοσύνη.
Το πρόβλημα δεν είναι ακριβώς στο πώς επιλέγει κανείς να χρησιμοποιήσει την εφαρμογή αλλά στο πού αποσκοπεί και στο πόσο συνειδητοποιημένος είναι για τις επιδράσεις της χρήσης του. Όταν την ίδια στιγμή που γυναίκες γεννούν μέσα σε πλαστικές βάρκες στο Αιγαίο, άλλες πάλι βιώνουν ολομόναχες αυτή τη περίοδο, άλλες παρέα με κακοποιητικούς συντρόφους, άλλες αντιμετωπίζοντας με τεράστια δυσκολία το πώς θα ανταπεξέλθουν οικονομικά στη σειρά των εξετάσεων που επιβάλλει μία τέτοια κατάσταση, influencers προμοτάρουν ασταμάτητα όλη τη μέρα τις πανευτυχείς ημέρες της εγκυμοσύνης, τις κούτες με τα δώρα που καταφθάνουν στα σπίτια τους από εταιρίες, τις ιδανικές τροφές, τις καλύτερες κρέμες για να διατηρήσεις το σώμα σου σε άψογη κατάσταση. Τότε αυτό δεν μπορεί παρά να μοιάζει προκλητικό για όλες τις υπόλοιπες.
Η προκλητικότητα δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο, αυτό της εμπορευματοποίησης το οποίο τόσο χαριτωμένα και γλυκά παρουσιάζεται, όμως στη πραγματικότητα σε κάνει να αισθάνεσαι μόνο ένα πράγμα, εσύ που το παρακολουθείς απέξω: μείον. Η προκλητικότητα αφορά και κάτι άλλο, την ευθύνη που παίρνουν τόσοι και τόσοι με επιρροή στο Instagram να προβάλλουν συγκεκριμένους τύπους διατροφής, άσκησης και γενικότερα στάσεις ζωής αγνοώντας για το αν όλα αυτά ταιριάζουν στις ανάγκες των 45.6k ακόλουθων πρώτον και δεύτερον για το αν όλοι αυτοί μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά και ψυχικά σε όλα αυτά.
Μπορεί στο Instagram να παρουσιάζονται όλα εξιδανικευμένα, εύκολα, αβίαστα χωρίς ίχνος προσωπικών περιορισμών. Να σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το πώς είναι δυνατόν σε μία υποτίθεται τόσο δύσκολη συνθήκη, όπως αυτή που βιώνει όλη η ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή (άλλη πτυχή προκλητικότητας), να συνεχίζουν τόσο ανέμελα τη καθημερινότητά τους τόσοι πολλοί, κι εσύ όχι. Όμως στο υπολανθάνον θα βρίσκονται πάντα οι απαντήσεις για τις απορίες που τόσο εύλογα θέτεις στον εαυτό σου. Μαζί με μία άλλη απάντηση. Η ζωή 9 στις 10 φορές δεν είναι ποτέ αυτή που προβάλλεται στα social media, βρίσκεται κάπου πολύ μακριά από εκεί.
Βρίσκεται σε όλα όσα δεν έγιναν ποτέ φανταχτερά από φίλτρα stories, είναι εκεί έξω, είναι αυτό που εσύ έχεις μάθει να ορίζεις ως ζωή και που όταν έρχονται αντιμέτωποι με αυτή τη πραγματικότητα όσοι πιστεύουν ότι την ζουν (κατασκευασμένα τουλάχιστον) στο φαντεζί εικονίδιο του Ιnstagram, τότε τους τρομοκρατεί η ζωή γυμνή. Χωρίς φίλτρα, χορηγούς και καρδούλες. Αληθινά βλέμματα, ουσιαστικές συζητήσεις σώμα με σώμα (και όχι μέσω μονολόγων-live streaming), με πίκρες εξίσου αληθινές και δυνατές όπως οι χαρές που μόνο το σώμα μας μπορεί να μας δώσει, καμία όμως εφαρμογή.
