Τώρα ξέρεις τι δεν πρέπει να ξαναπείς ποτέ, ακόμη κι αν η πρόθεσή σου είναι η καλύτερη
Υπάρχουν ορισμένες φράσεις που όλοι και όλες μας έχουμε χρησιμοποιήσει και χρησιμοποιούμε ακόμη στην καθημερινή μας ζωή, που ακόμη κι αν χρησιμοποιούνται με τις καλύτερες προθέσεις, δεν παύουν να χαρακτηρίζονται από εσωτερικευμένη χονδροφοβία ή – για να χρησιμοποιήσουμε τους διεθνείς όρους - fatphobia και fat shaming. Το γεγονός αυτό δεν είναι απορίας άξιο, μιας που οι κοινωνικοί κώδικες των τελευταίων αιώνων μοιάζουν να έχουν θεμελιωθεί πάνω στα συγκεκριμένα πλαίσια, που αντιμετωπίζουν το πάχος με δυσμενείς όρους, θέτοντας μεγάλη μερίδα του πληθυσμού στο περιθώριο και καθιστώντας πολλούς ανθρώπους σε θύματα ρατσισμού για την εμφάνισή τους. Για να αποβάλουμε συλλογικά λοιπόν τα εν λόγω κατάλοιπα προς μια κοινωνία συμπερίληψης, να τι πρέπει να αποφεύγουμε να λέμε σε κάθε περίσταση.
«Αδυνάτισες!»
Το να τονίζεται σε μια φράση η απώλειά βάρους ενός ανθρώπου έχοντας πρόθεση να εκφραστεί θαυμασμός για το τωρινό αποτέλεσμα, εκλαμβάνεται από εκείνον/-η ως ένα αρνητικό σχόλιο για την πρότερη εμφάνισή του, σαν να θεωρείται το πάχος συνώνυμο της άσχημης εμφάνισης. Το να σχολιάζουμε το βάρος ενός ατόμου κρίνεται λοιπόν μεγάλο φάουλ, πόσο μάλλον το να συμπληρώνουμε ότι είναι «πιο όμορφος» μετά από κάποια απώλεια.
«Είσαι γεματούλης/-α, αλλά σου πάει»
Υπάρχουν άραγε άνθρωποι που «τους πάει» ή όχι το βάρος από ένα νοητό όριο και πάνω; Όχι φυσικά. Γιατί δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός ως προς το βάρος και την ομορφιά. Γι’ αυτό μην χρησιμοποιείς ποτέ αυτή τη φράση.
«Η αρρώστια σε ταλαιπώρησε, αλλά δες πώς αδυνάτησες!»
Το μόνο που θέλει να ακούσει κάποιος/-α που αρρώστησε, είναι η λέξη «περαστικά» και κανένα σχόλιο ως προς το πρότερο ή μεταγενέστερο βάρος του. Το να επικροτούμε μάλιστα μια απώλεια κιλών που ήρθε μετά από ασθένεια είναι λάθος οn so many levels…
«Προσπάθησε να τρως πιο πλούσια μόνο στο cheat day σου»
Αφενός δεν ορίζουμε εμείς το πώς θα τρέφεται ένας άνθρωπος, ακόμη κι αν το λέμε με γνώμονα την καλύτερη υγεία, αφετέρου οι περιορισμοί αυτοί υπάγονται σε μια κουλτούρα δίαιτας που είναι εξαιρετικά προβληματική και οδηγεί πολύ συχνά σε διαταραχές στη διατροφή, χαμηλή αυτοπεποίθηση και τόσα άλλα.
«Μήπως θα χαλάσει η δίαιτά σου αν το φας αυτό;»
Ομοίως με παραπάνω, δεν ορίζουμε εμείς το πώς θα τρέφονται οι άνθρωποι γύρω μας, οι οποίοι επιλέγουν από μόνοι τους τι θα φάνε και τι όχι. Το αν κάποιος/-α θέλει να περιορίσει ή όχι τις θερμίδες που καταναλώνει είναι εντελώς προσωπικό ζήτημα και δεν έχουμε καμία θέση να κάνουμε τέτοιου είδους ερωτήσεις που δημιουργούν εντυπώσεις «αστυνόμευσης» της διατροφής ενός ατόμου.
