Θέλουμε σε αυτή την νέα εποχή οικονομίας και κοινωνίας που δημιουργείται,να διαδραματίσουμε σημαίνοντα ρόλο.
Η Feelbit ιδρύθηκε το 2015 από τους συναδέλφους και φίλους Κωνσταντίνο Μπιτσάκο και Παναγιώτη Φιλντίση. Απόφοιτοι της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, όντας άρτια καταρτισμένοι και έχοντας συμμετάσχει σε διάφορα projects, αποφάσισαν να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα, ιδρύοντας τη δική τους εταιρεία. Για την Feelbit μιλήσαμε με τον Κωνσταντίνο Μπιτσάκο. Διαβάστε τα όσα ενδιαφέροντα είπε στον Παναγιώτη Λουκά σε μια πιο χαλαρή συνέντευξη.
Το ερέθισμα για την ίδρυση της feelbit, ήταν κυρίως αποτέλεσμα φόβου. Βλέπουμε ότι η κατάσταση στην Ελλάδα σε οδηγεί στο να κυνηγήσεις την τύχη σου στο εξωτερικό, οπότε ψάξαμε να κάνουμε κάτι που θα μπορούσε να μας κρατήσει Ελλάδα και να βιοποριζόμαστε από αυτό. Κάτι δικό μας, χωρίς ανθρώπους πάνω από το κεφάλι μας. Έτσι μαζευτήκαμε φίλοι και συμφοιτητές που καλύπταμε ένα ευρύ φάσμα γνώσεων, ώστε να μπορούμε να σταθούμε στο χώρο του softare development και είπαμε να φτιάξουμε μια startup κατασκευής λογισμικού. Συνέπεσε με την ευτυχή συγκυρία πως τότε είχαμε κερδίσει και έναν διαγωνισμό που σαν έπαθλο είχε τη συμμετοχή σε 6μηνο πρόγραμμα εκκόλαψης start-ups στο ekkinisi-lab οπότε ήρθε κι έδεσε το γλυκό.
Δουλεύουμε τόσο τα δικά μας project όσο και για άλλους. Από τη μία φτιάχνουμε το γνωστό σε όλους μας Miyagi, που θα είναι ένα καθαρά δικό μας Project. Ένα social network για skill-trading. Δηλαδή θα μπαίνεις μέσα εσύ που ξέρεις κιθάρα και θες να διδαχθείς Αγγλικά, θα έχεις το προφίλ σου, με το βιογραφικό και τις φωτογραφίες σου και θα σε κάνει match η πλατφόρμα με την Αναστασία πχ, που μπορεί να σου μάθει Αγγλικά, αν της μάθεις κιθάρα. Peer to peer δωρεάν και ανταλλακτικά.
Από την άλλη μέχρι να στήσουμε το Miyagi σαν feelbit βιοποριζόμαστε αναλαμβάνοντας δουλειές κατασκευής λογισμικού για άλλους. Φτιάχνουμε δηλαδή, λογισμικά για εταιρίες, web-sites, applications για ιδιώτες και εταιρίες, λογισμικά για εταιρίες, καθώς και συστήματα βάσεων δεδομένων, ενώ αναλαμβάνουμε και τη συντήρηση.
Ό,τι τραβάει η όρεξή σου και η φαντασία σου και μπορεί να υλοποιηθεί χοντρικά. Μπαίνοντας στο site μας, feelbit.com μπορείτε να δείτε τις γνώσεις μας, τις εμπειρίες μας, καθώς και δουλειές μας.
Ο στόχος μας σε ατομικό επίπεδο είναι να κάνουμε ελεύθεροι αυτό που αγαπάμε και να βιοποριζόμαστε από αυτό. Σε οικουμενικό και κοινωνικό επίπεδο, στόχος μας είναι να φτιάχνουμε Projects με κοινωνικό αντίκρισμα, όπως λόγου χάρη το Miyagi. Θέλουμε σε αυτή την νέα εποχή οικονομίας και κοινωνίας που δημιουργείται, μέσω του διαμοιρασμού της πληροφορίας, της γνώσης και γιατί όχι σιγά σιγά του ελέγχου από το internet, να διαδραματίσουμε σημαίνοντα ρόλο. Ας μη γελιόμαστε, η κοινωνία ρέει προς το ποτάμι της αυτοδιαχείρισης, βήμα βήμα, log in το log in (γέλια). Θέλουμε να φροντίσουμε να τραβάμε πρώτη θέση κουπί σε αυτή τη βάρκα.
Δεν έχουμε ιδέα πώς ήταν η δουλειά στο παρελθόν καθώς στην ουσιά το feelbit είναι η πρώτη μας δουλειά. Στη διάρκεια της συνεργασίας μας είχαμε αρκετή τριβή με εργασίες και Projects που αναλαμβάναμε κυρίως σαν ομάδες. Οι ίδιοι άνθρωποι που συνεργαζόμαστε σήμερα στη feelbit. Μέσα από εξαιρετικά απαιτητικές εργασίες, προσωπικές συγκρούσεις, εσωτερικές μοχλεύσεις (τσακωμούς πολλές φορές δηλαδή) βρήκαμε όλοι σιγά σιγά ισορροπίες και ρόλους στην ομάδα. Δηλαδή έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που ο καθένας ξέρει το ρόλο του και θα αποδώσει και θα συνεργαστεί, είτε βρίσκεται δίπλα σου, είτε στην Αγγλία και επικοινωνείτε μέσω pc. Καλοδουλεμένη ομάδα, οι Golden State Warrios, σε έκδοση computer nerds δηλαδή (γέλια)
Γενικά ως τώρα έχουμε βρει αρκετά πρόσφορο έδαφος ως προς την ίδρυση της εταιρείας και τα άλλα γραφειοκρατικά θέματα που προκύπτουν. Γίνεται πολύ καλή δουλειά στο κομμάτι της νεανικής επιχειρηματικότητας και των start-ups. Ίσως βέβαια παίζει ρόλο και το ότι ασχολούμαστε με software οπότε οι πόρτες ανοίγουν πιο εύκολα και οι συνεργασίες και οι βοήθειες παρουσιάζονται πιο συχνά. Ίσως πάλι το ότι είμαστε και πολύ ωραίοι να παίζει το ρόλο του (γέλια).
Σίγουρα το να μην αλλοτριωθείς σε έναν χώρο που μέχρι πρότινος κυριαρχούσαν wanna-be γιάπηδες είναι απο τις μεγαλύτερες προκλήσεις για μια επιχείρηση. Να κρατήσεις την ταυτότητά σου. Να καταλάβεις ότι επιχείρηση, σημαίνει ευθύνη προς την κοινωνία, τους εργαζόμενους, τον εαυτό σου και κυρίως του συνεργάτες σου. Όπως επίσης το να μάθεις να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες. Να είσαι έτοιμος να ρισκάρεις στην προσπάθειά σου να γίνεις αυτόνομος. Είναι ξέρετε μια παγίδα, γενικά στη ζωή. Έχουμε συνηθίσει σε αυτό το γελοίο καθεστώς γαλακτισμού στην Ελλάδα, σε κάθε δυσκολία, να τρέχουμε να γυρίσουμε σε μια κατάσταση που κάποιος θα φροντίσει για εμάς. Σε κάθε δύσκολη συγκυρία, ψάχνουμε κάποιον να μας κηδεμονοποιήσει, να πάρει την ευθύνη από τα χέρια μας, στερώντας μας όμως και ελευθερίες και δικαιώματα.
Θολώνουμε και εκεί που παλιά τρέχαμε στους γονείς και τους φροντιστές-καθηγητές μας να πάρουν την ευθύνη μας πάνω τους, τώρα τρέχουμε να “σκύψουμε” σε αφεντικά για να νιώσουμε κάποια ασφάλεια. Ε, εδώ θέλει δύναμη και πίστη στον εαυτό σου, να παλέψεις και να επιτύχεις ή να αποτύχεις μόνος σου.
Ο χρόνος της εταιρίας είναι βραχύς, κοντά στους 4 μήνες, οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι μετανιώνουμε και για πολλά. Ίσως λίγο σε κάποιες μεταξύ μας συνεννοήσεις. 5 χρόνια μετά, ελπίζουμε κυρίως να ‘μαστέ ζωντανοί και έχουμε πιάσει κουπί στη βάρκα που σας αναφέραμε παραπάνω. Να μην τα χουμε παρατήσει δηλαδή, να μην έχουμε βάλει νερό στο κρασί μας, να πετύχουμε κάτι, μικρό ή μεγάλο που θα οδηγήσει και άλλους στο να προσπαθήσουν για τις τύχες τους, εδώ στην Ελλάδα βασιζόμενοι στις δυνάμεις τους.
Πρέπει να προσέχουμε λίγο με τις λέξεις. Το η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες, έχει μια δεύτερη ανάγνωση. Σημαίνει ότι η κρίση δημιούργησε νέες ανάγκες. Δηλαδή το Miyagi προφανώς, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας τώρα που ο κόσμος δεν έχει χρήματα και θα επιλέξει να διδαχθεί δωρεάν κάτι. Αυτό από μια άποψη είναι σίγουρα μια ευκαιρία για εμάς. Η ανάγκη όμως που τη δημιούργησε είναι η φτώχια, οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι μας χαροποιεί αυτό ή να το δούμε με καλό μάτι.Από την κρίση δεν αγκαλιάζουμε λοιπόν τις ευκαιρίες της, γιατί κρύβουν από πίσω επιζήμιες ανάγκες και παθογένειες. Αγκαλιάζουμε όμως τη στροφή της κοινωνίας, προς το ποιοτικό. Πριν κάποια χρόνια πχ κάποιος μπορεί να μη χρησιμοποιούσε το Miyagi γιατί αυτό θα ήταν μπασκλάς, μπορεί να του χαλούσε το Image στον περίγυρό του, να του κολλούσε την ταμπέλα του τζαμπατζή, του φτωχού. Ε αυτά τώρα τελειώσανε. Παράλληλα νιώθουμε ότι σαν μέσος όρος έχει αυξηθεί η κοινωνική συνείδηση των μελών της κοινωνίας, ο κόσμος έχει πλέον μέσα του πιο δυνατό το αίσθημα της προσφοράς, ένας άλλος λόγος για τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει το Miyagi. Οπότε ναι η σημερινή κατάσταση είναι γόνιμη για εταιρίες όπως η feelbit, μη σας πω ότι ουσιαστικά τη δημιούργησε. Σε κάποιον νέο που βγαίνει τώρα στην αγορά εργασίας, θα του λέγαμε να μας στείλει βιογραφικό (γέλια).
www.feelbit.com
