Συνέντευξη με τον ηθοποιό που πρωταγωνιστεί στην επίκαιρη πολιτικοκοινωνική παράσταση «Ο Χρυσός Δράκος» στο Θέατρο Χώρος.
«Ο Χρυσός Δράκος είναι ένα έργο βαθιά πολιτικό και ταυτόχρονα κοινωνικό. Σκιαγραφεί με πολύ γλαφυρό τρόπο ζητήματα που συμβαίνουν δίπλα μας και πολλές φορές ηθελημένα κλείνουμε τα μάτια μας. Το έργο αφορά την εκμετάλλευση του αδύναμου, τις αδιέξοδες σχέσεις, το trafficking, την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου απέναντι στις ανεκπλήρωτες επιθυμίες.
Είναι θέματα που η Δυτική κοινωνία έχει δημιουργήσει με τις εκάστοτε πολιτικές που ακολουθεί αλλά και με την αυτό απομόνωση που επικρατεί θεσμικά και ατομικά. Είναι δυστυχώς πολύ δύσκολο να βγούμε από την ασφάλεια μας και να σκύψουμε πάνω από τον άλλον και να μπούμε στον κόπο του. Πιστεύω πως αυτό το έργο λειτουργεί ως ένας βαθύς προβληματισμός αλλά και μια αφύπνιση της χαμένης ανθρωπιάς μας. Και αυτό είναι που εισπράττουμε από το κοινό που έρχεται στην παράσταση».
Κάπως έτσι μας εισάγει ο πρωταγωνιστής Δημήτρης Μηλιώτης στον κόσμο του «Χρυσού Δράκου» του Roland Schimmelpfennig σε σκηνοθεσία Γιώργου Ματζιάρη. Μαζί με άξιους συμπρωταγωνιστές (ο ίδιος ο Γιώργος Ματζιάρης, Θάλεια Σταματέλου, Αρετή Τίλη, Στρατής Χατζησταματίου), «Ο Χρυσός Δράκος» είναι μία παράσταση που «μιλάει» στο σήμερα, ένα ευαίσθητο πολιτικοκοινωνικό έργο που σχολιάζει τις παθογένειες του «Ευρωπαϊκού Ονείρου» και του Δυτικού Κόσμου, τις ανθρώπινες σχέσεις, τη βία, τη μετανάστευση, το trafficking, την ανάγκη για επιβίωση, χωρίς να λείπει το χιούμορ.
Γνωστός μέσα από τις θεατρικές παραστάσεις «Αγαμέμνων», «Ερωτόκριτος» και «Το τέλος της μικρής μας πόλης», ο Δημήτρης Μηλιώτης μίλησε στο Platform για τον «Χρυσό Δράκο» που συνεχίζεται με επιτυχία – κάθε Παρασκευή και Σάββατο - στο Θέατρο Χώρος.
-Πώς νιώθεις σαν το νέο μέλος της ανανεωμένης ομάδας του «Χρυσού Δράκου»;
Η συνθήκη που δημιουργήθηκε από όλους τους συντελεστές και ηθοποιούς ήταν πραγματικά υπέροχη. Νιώθω πολύ τυχερός που συνεργάστηκα μαζί τους ως ηθοποιός αλλά και ως παραγωγός της παράστασης. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να βρίσκομαι με άτομα τα οποία διέπονται από ομαδικό πνεύμα και υπηρετούν την συνθήκη της παράστασης καταθέτοντας ο καθένας την προσωπική του σφραγίδα. Είναι ίσως από τις καλύτερες συνεργασίες που είχα ως τώρα.
-Στην ουσία, ανανεώθηκε όλη η ομάδα από την παράσταση που είχαμε δει πριν από ένα χρόνο. Νέα ομάδα που ο κάθε ένας από εσάς ίσως φέρει νέα πράγματα στην παράσταση;
Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι συντελεστές παρέμειναν οι ίδιοι καθώς και ο Στρατής Χατζησταματίου από τους ηθοποιούς που έπαιζαν πέρσι. Επίσης η παράσταση ακολούθησε την σκηνοθετική γραμμή που είχε με μικρές διαφοροποιήσεις. Οι υπόλοιποι νέοι ηθοποιοί συνέβαλαν ο καθένας με τον τρόπο του στο να δημιουργηθεί ένα ομοιογενές σύνολο ακολουθώντας τον καταιγιστικό ρυθμό της παράστασης. Σίγουρα κάθε νέα προσθήκη φέρει και μία διαφορετική ενέργεια αλλά το στοίχημα σε αυτό το έργο είναι να μπορέσουν όλοι να γίνουν ένα σώμα και μια φωνή για να μπορέσει να αναδειχθεί η ιστορία του έργου. Πιστεύω πως όλοι μπήκαν πολύ ενεργά σε αυτό και δημιουργήθηκαν ξεχωριστές σχέσεις και ατμόσφαιρες που εξέλιξαν την παράσταση.
-Την εποχή των social media και τη συνεχή μας «σύνδεση» στο διαδίκτυο, βρίσκουμε χρόνο να ακούσουμε τον διπλανό μας;
Πιστεύω πως τα social media έχουν συμβάλλει πολύ στην ενίσχυση της κατάθλιψης και της αυτό απομόνωσης. Δυστυχώς αυτό που προβάλλουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας φαντασιωτικός εαυτός που είναι αυτό που θα θέλαμε να είμαστε. Αυτό έχει ως συνέπεια να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος ανατροφοδότησης του ψεύτικου εαυτού που δημιουργεί άγχος και κλείσιμο σε ένα ναρκισσιστικό εγώ. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη ο άλλος γίνεται αντικείμενο επιβεβαίωσης όπου χάνει την πραγματική του υπόσταση και χάνεται κάθε είδους πραγματικής επικοινωνίας. Νομίζω ότι χρειάζεται μια αντίσταση σε αυτή την τάση για να μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό που πραγματικά είμαστε και έτσι να μπορέσουμε να δούμε και τον άλλον μέσα στην αλήθεια του.
-Πώς είναι η συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη Γιώργο Ματζιάρη, που μάλιστα πρωταγωνιστεί και στο έργο;
Η συνεργασία μου με τον Γιώργο Ματζιάρη είναι εξαιρετική. Τον εκτιμώ βαθιά και ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Πιστεύω πως έχει μια ευαισθησία που την βγάζει στη δουλειά του και δημιουργεί κόσμους που είναι πολύ συγκινητικοί. Στην παράσταση οι οδηγίες του ήταν πολύ καθαρές και βοηθητικές στο να μπορέσουμε να αναδείξουμε τα βαθιά νοήματα του έργου.
-Ποιες στιγμές από τη μέχρι τώρα καριέρα σου κρατάς πιο έντονα;
Μπορώ να ξεχωρίσω δύο στιγμές που πραγματικά θυμάμαι με πολύ έντονα συναισθήματα. Η πρώτη είναι η παράσταση στην Επίδαυρο στο έργο «Αγαμέμνων» σε σκηνοθεσία Cezari Grauzini . Και η δεύτερη είναι η παράσταση του «Οιδίποδα Τυράννου» στο θέατρο Βαχτανγκοφ στη Μόσχα σε σκηνοθεσία Ρίμας Τουμίνας και Θοδωρή Αμπαζή
Η παράσταση «Ο Χρυσός Δράκος» του Roland Schimmelpfennig σε σκηνοθεσία Γιώργου Ματζιάρη, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 στο Θέατρο Χώρος (Ορφέως & Πραβίου 6-8 , Βοτανικός). Εισιτήρια ΕΔΩ.
