Για εκείνον τα έργα του είναι παρακαταθήκη για ένα καλύτερο κόσμο για τα παιδιά
Για τη πλειοψηφία των παιδιών στον πλανήτη το καθημερινό φαγητό, η εκπάιδευση ,η πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, οι δραστηριότητες, τα οικογενειακά ταξίδια και τα video games είναι πράγματα απολύτως δεδομένα. Θα λέγαμε ότι στον δυτικό κόσμο κανένα παιδί δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτά που θεωρούνται εντελώς απαραίτητα και από τους γονείς αλλά και από τα ίδια.
Η φτώχεια, η μετανάστευση, η πείνα, η παιδική εργασία και το εμπόριο παιδιών από την άλλη, αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος μίας και δεν έζησαν και δεν ζουν όλα τα παιδιά το κεφάλαιο ''παιδική ηλικία'' σε όλα τα μήκη της γης. Αυτή τη πτυχή της παιδικής πραγματικότητας αποφάσισε να φωτίσει ο Uğur Gallenkuş μέσα από την δημιουργία κολλάζ, ο οποίος ζει στη Κωνσταντινούπολη και δραστηριοποιείται ως φωτογράφος.
Το ερώτημα από το οποίο υποκινήθηκε (ως γονέας) για να αρχίσει αυτό το πρότζεκτ και που απευθύνεται και σε όσους είναι γονείς, είναι το εξής: ''Και τέλος πάντων, τι κληρονομιά θα αφήσουμε στα παιδιά αυτού του κόσμου;''.
Το εγχείρημά του είναι πραγματικά τροφή για σκέψη, έχει ήδη πάρει έκταση στα social media και ίσως αν το καλοσκεφτούμε όλοι να είναι περισσότερο σημαντικό αυτή τη στιγμή από το TikTok και ό,τι άλλο βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά από τα αληθινά σημαντικά αυτής της ζωής. Όπως λέει ο ίδιος ο Uğur, είναι ένα πρότζεκτ- κάλεσμα για δράση.
Τα συναισθήματα που σου προκαλούν τα κολλάζ του είναι αν μη τι άλλο αντιφατικά όταν βλέπεις να συνδέονται οι εντελώς διαφορετικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν παιδιά τα οποία μοιράζονται κάτι κοινό, την παιδική τους ηλικία, όμως με εντελώς διαφορετικές αναφορές. Κι αν δεν είναι αρκετή η εικόνα ενός αγοριού που βλέπει το τανκς σαν τραμπάλα για να σου φέρει δάκρυα, τότε ποιά είναι; Αν δεν σου προκαλεί ετεροντροπή η εικόνα των φλας πάνω σε μία influencer αγκαλιά με το παιδί της βαδίζοντας σε κόκκινο χαλί εν αντιθέσει με μία μητέρα που διασχίζει τη θάλασσα επειδή κατάφερε να φτάσει ζωντανή με φουσκωτή βάρκα στην στεριά με το μωρό της, τότε τι άλλο;
Δράσεις, σαν αυτές του Uğur, είναι απαραίτητες ώστε πρόσωπα εξουσίας αλλά και περαστικοί μας που συχνά επικαλούνται τις συμφορές ανθρώπων -που δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε στο ελάχιστο- για να δικαιολογήσουν τις δικές τους μισαλλόδοξες απόψεις, χρειάζονται τέτοιες κλειδαρότρυπες για να αναπτύξουν ή να ξαναβρούν την χαμένη τους ενσυναίσθηση απέναντι σε ανθρώπους που δεν επέλεξαν την καθημερινή αναμέτρηση με τον θάνατο. Να κοιτούν και να μαθαίνουν πώς είναι να γίνεσαι viral επειδή μαθαίνεις στη κόρη σου να γελά όταν πέφτουν βόμβες έξω από το σπίτι σου, να αγωνιάς για το αν θα καταφέρεις να φτάσεις στη στεριά διανύοντας ωκεανούς μέσα σε φουσκωτές βάρκες και όχι να ζεις με φοβερές αγωνίες όπως το να γλιστρήσει το καινούριο σου tablet στο νερό...
https://www.facebook.com/TheIndependentOnline/videos/193095861750067/
