Έφυγε στις 23 Ιουλίου του 2011, αλλά είναι πάντα εδώ με την καθαρή φωνή της μουσικής της
Ιδιαίτερη περσόνακαι εντελώς η έννοια του όρου icon, που δεν άφηναν την Amy Winehouse να περάσει απαρατήρητη, με φωνή που ήταν σαν να βγαίνει από ένα άλλο πλάσμα και που όταν την άκουγες σε έκανε να ονειρεύεσαι αλλά και να θες να ζήσεις τη ζωή ως το μεδούλι.
Η ίδια ήθελε να βλέπει τη ζωή σαν μια μεγάλη γιορτή, τραγουδώντας «It's my party and I'll cry if I want to».
Γεννημένη στις 14 Σεπτεμβρίου του 1983 στο Σάουθγκέιτ του Βόρειου Λονδίνου, όπου και μεγάλωσε σε οικογένεια Εβραίων, με ρώσικη καταγωγή από την πλευρά της μαμάς της από την οποία κληρονόμησε την κλίση προς την τζαζ αν και ο μπαμπάς της ήταν εκείνος που ενδεχομένως να την επηρέασε περισσότερο στην αγάπη της για τη μουσική.
Το ντεμπούτο άλμπουμ της,Frank, απέσπασε θετικές κριτικές στοΗνωμένο Βασίλειοκαι προτάθηκε για βραβείοMercury. To επόμενο και τελευταίο της άλμπουμ τοBack To Black, κυκλοφόρησε το2006.
https://www.instagram.com/p/CCjFW5VJTiA/
Με μια σύντομη αλλά με πολλά ρεκόρ μουσική καριέρα και με μια ζωή που απασχολούσε τακτικά τους θαυμαστές της με πικάντικα κουτσομπολιά και δράματα που είτε αφορούσαν τις ατυχείς ερωτικές της σχέσεις ή τις ατυχείς της προσπάθειες να ελέγξει το αλκοόλ και τις καταχρήσεις, ή τη βουλιμία της.
Έχουν γραφτεί άπειρες σελίδες για τα 27 μόλις χρόνια της ζωής της, αφού η Amy Winehouse βρέθηκε νεκρή στις 23 Ιουλίου του 2011 στο σπίτι της στο Λονδίνο, αιτία του θανάτου σύμφωνα με τους ιατροδικαστές ήταν υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μετά από περίοδο αποτοξίνωσης. Ο αδερφός της έδωσε τη δική του εκδοχή ωστόσο για τον θάνατό της: «Υπέφερε από υπερβολική βουλιμία. Αυτό δεν αποτελεί αποκάλυψη - το καταλάβαινες απλά κοιτώντας την. Θα πέθαινε ούτως ή άλλως, εξαιτίας αυτής της πάθησής της, αλλά αυτό που την σκότωσε πραγματικά ήταν η βουλιμία. Νομίζω ότι την έκανε πιο αδύναμη και πιο ευαίσθητη. Εάν δεν είχε διατροφικές διαταραχές, το ανοσοποιητικό της σύστημα θα ήταν πιο ισχυρό».
https://www.instagram.com/p/CADUbJZpG2g/
Το τίμημα της επιτυχίας
Πολλές φορές ωστόσο αυτό που σημαδεύει κάποιους χαρισμαστικούς ανθρώπους που έχουν αυτό που λέγεται «άστρο» είναι ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν την επιτυχία τους. Κι η Amy είχε καταφέρει πάρα πολλά κι είχε κερδίσει με το ταλέντο της αρκετές σημαντικές διακρίσεις, που πολλοί ομότεχνοί της θα ζήλευαν…
Είναι η μοναδική Βρετανίδα καλλιτέχνιδα, η οποία κέρδισε πέντεΒραβεία Γκράμισε μία χρονιά, σύμφωνα με την έγκριση του Guinness World Records.
Ήταν η δέκατη πιο πλούσια μουσικός κάτω των τριάντα ετών για το2008, σύμφωνα με την εφημερίδαSunday Times.
Εισήχθη για το άλμπουμ τηςFrankστο βιβλίο τουRobert Dimeryμε τίτλο1001 Άλμπουμ Που Πρέπει Να Ακούσεις Πριν Πεθάνεις(1001 Albums You Must Hear Before You Die) το2006.
Το άλμπουμBack To Blackκατέλαβε την ένατη θέση στη λίστα του περιοδικούEntertainment Weeklyμε τα εκατό καλύτερα άλμπουμ των τελευταίων εικοσιπέντε ετών.
Το βρετανικό μουσικό περιοδικόNMEτοποθέτησε το άλμπουμBack To Blackστην εικοστή έβδομη θέση της λίστας με ταΕκατό Καλύτερα Άλμπουμ Της Δεκαετίαςτο2009.
https://www.instagram.com/p/CC-92pDAE5r/
https://www.instagram.com/p/B_mWuoeJsBl/
Η ερμηνεία της Έιμι στα βραβείαΓκράμιτο2008προτάθηκε ωςη πιο σημαντική δημιουργική στιγμή καριέρας του Ηνωμένου Βασίλείου του 2008.
Το σόουGreatest Britonsτίμησε την Έιμι Γουάινχαουζ με το βραβείοΜουσικό Κατόρθωμα(Musical Achievement Award) το2007.
To άλμπουμΒack To Black, κατόρθωσε να παραμείνει 119 εβδομάδες στο επίσημο δισκογραφικό τσαρτ τηςΕλβετίαςκαι έτσι είναι το πέμπτο άλμπουμ σε πωλήσεις στο ίντερνετ όλων των εποχών στηνΕλβετία.
Το άλμπουμBack To Blackείναι στη 10η θέση της λίστας με τα δέκα καλύτερα άλμπουμ (από το 1981), σύμφωνα με τοMTV.
Ως έναν μικρό φόρο τιμής στο μεγάλο μουσικό της ταλέντο αλλά και στην εκρηκτική της προσωπικότητα θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές της φράσεις:
«Θα έλεγα ότι η τζαζ είναι η δική μου γλώσσα.
«Γράφω τραγούδια για πράγματα που δεν μπορώ να ξεπεράσω προσωπικά - και μετά γράφω ένα τραγούδι γι' αυτό και νιώθω καλύτερα».
«Δεν νομίζω ότι η ικανότητά σου να πολεμάς έχει καμία σχέση με το πόσο μεγάλος είσαι. Έχει να κάνει με το πόσο θυμό έχεις μέσα σου».
«Άρχισα να γράφω μουσική για να προκαλέσω τον εαυτό μου, για να δω τι θα μπορούσα να γράψω».
«Από τα 16 μου, ένιωσα ένα μαύρο σύννεφο να κρέμεται από πάνω μου. Από τότε, παίρνω χάπια για κατάθλιψη».
«Είδα μια εικόνα του εαυτού μου όταν βγήκα από το νοσοκομείο. Και δεν με αναγνώρισα».
«Ναι, είμαι ανοιχτό βιβλίο».
«Οι γονείς μου είχαν καταλάβει ότι θα έκανα ό,τι ήθελα, και αυτό έκανα».
«Αν άκουγα κάποιον άλλον να τραγουδά σαν κι εμένα, θα τον αγόραζα χωρίς δεύτερη σκέψη».
«Δεν έχει νόημα να λες τίποτα εκτός από την αλήθεια».
«Υποφέρω από κατάθλιψη, υποθέτω. Που δεν είναι τόσο ασυνήθιστο. Ξέρεις, πολλοί άνθρωποι είναι σε αυτή την κατάσταση».
«Δεν μετανιώνω για τίποτα».
«Όλα τα τραγούδια που γράφω αφορούν την ανθρώπινη δυναμική, είτε πρόκειται για φιλίες, για σχέσεις ή την οικογένεια».
«Δεν θα έλεγα ότι είμαι φεμινίστρια, αλλά δεν μου αρέσουν τα κορίτσια που προσποιούνται ότι είναι ανόητα γιατί είναι πιο εύκολο».
«Η ζωή είναι σύντομη. Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί, και συνήθως συμβαίνει, οπότε δεν έχει νόημα να καθόμαστε και να σκεφτόμαστε όλα τα “αν”, “τα ίσως” και “τα αλλά”».
«Δεν έχω συναισθηματικές ανάγκες, μόνο φυσικές».
«Είμαι ένα μικρό παιδί στην καρδιά».
«Όταν βρίσκεστε κοντά στα παιδιά, μπορείτε να είστε ένα μικρό παιδί μόνοι σας και να προσποιηθείτε ότι η ζωή είναι μαγική και δεν χρειάζεται να είστε ένας από αυτούς τους ιδρωμένους ανθρώπους που πηγαινοέρχονται καθημερινά στη δουλειά».
«Δεν νομίζω ότι είμαι τόσο εκπληκτικό άτομο για το οποίο αξίζει κάποιος να γράψει».
«Ερωτεύομαι κάθε μέρα. Όχι με ανθρώπους αλλά με καταστάσεις».
«Δεν φοβάμαι να φαίνομαι ευάλωτη».
«Πάντα έγραφα ποίηση και παρόμοια πράγματα, οπότε η δημιουργία τραγουδιών δεν μου φάνηκε κάτι τόσο ξεχωριστό».
«Με θεωρώ άσχημη».
«Δεν είμαι καθόλου φιλόδοξη».
«Αν πέθαινα αύριο, θα πέθαινα ευτυχισμένη».
