Η Shamsia Hassani ζωγραφίζει το ρόλο των γυναικών σε μια κοινωνία φτιαγμένη από και για άνδρες
Η Shamsia Hassani γεννήθηκε το 1988 στο Ιράν από Αφγανούς γονείς. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής της βίωσε απίστευτες δυσκολίες, μιας που το ιρανικό νομικό σύστημα δεν επέτρεπε στην ίδια και στην οικογένειά της να αναγνωριστούν ως Ιρανοί πολίτες, ούτε και να εργαστούν στη χώρα νόμιμα. Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την επιστροφή τους στο Αφγανιστάν.
Λίγα χρόνια μετά, το 2010, η Shamsia συμμετείχε σε ένα graffiti workshop στην Καμπούλ, όπου η CHU, μια graffiti artist από τη Βρετανία μύησε την ίδια και τις 9 ακόμη συμμετέχουσες στις εικαστικές τέχνες του δρόμου. «Οι διαλέξεις της CHU συνδύαζαν θεωρία, πρακτική, αλλά και παρουσιάσεις της δουλειάς καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο», αναφέρει η Shamsia σε συνέντευξή της στο Bored Panda. «Εκεί μάθαμε την τέχνη του graffiti για πρώτη φορά, ενώ μάθαμε διάφορες τεχνικές ως προς τη χρήση του σπρέι, αλλά και πως να σχεδιάζουμε σε μεγάλη κλίμακα σε τοίχους της πόλης», πρόσθεσε η ίδια.
Μπορεί οι υπόλοιπες 9 συμμετέχουσες του workshop να μην συνέχισαν την ενασχόλησή τους με το graffiti, η Shamsia όμως κόλλησε. «Πίστευα ότι το graffiti μπορεί να γίνει ένα εργαλείο μέσω του οποίου θα μπορούσα να αποκαταστήσω τους κατεστραμμένους από τον πόλεμο τοίχους της πόλης μου, ζωγραφίζοντας πολύχρωμα έργα. Τα χρώματα θα έκρυβαν τις ιστορίες του πολέμου και θα κάλυπταν τις σφαίρες που είναι καρφωμένες σε όλες τις επιφάνειες».
Η ενασχόληση όμως της Shamsia με το graffiti συνέπεσε με μία περίοδο που η χώρα της γινόταν όλο και πιο επικίνδυνη και ήταν όλο και πιο δύσκολο για την ίδια να βγαίνει έξω και να ζωγραφίζει με τα σπρέι της. Το γεγονός μάλιστα ότι η ίδια ήταν γυναίκα σε μια χώρα γνωστή για τα μισογυνικά της κατάλοιπα και τις πολιτικές της κατέστησε το έργο της σχεδόν απαγορευτικό.
«Όταν ζωγράφιζα σε δημόσιους χώρους, αισθανόμουν ότι απειλούμαι μετά από περίπου 15 λεπτά, οπότε έφευγα από το σημείο όπου ασκούσα την τέχνη μου. Αν είχα την ευκαιρία να μείνω για περίπου 2-3 ώρες, τα έργα μου θα ήταν καλύτερα, όμως σε 15 λεπτά το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν είτε να ζωγραφίσω κάτι πολύ απλό είτε να αφήσω το έργο ημιτελές».
Για τη Shamsia, μετά την πτώση των Ταλιμπάν το 2001 και παρά τον συνεχιζόμενο πόλεμο και διάφορα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, η κατάσταση για τις γυναίκες βελτιώθηκε πραγματικά - εισήλθαν σταδιακά στην κοινωνία και τους δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσουν και να εξελιχθούν. «Κατά τη διάρκεια αυτών των είκοσι ετών, πολλές γυναίκες εξελίχθηκαν σε διάφορους τομείς όπως η εκπαίδευση, το εμπόριο, ο πολιτισμός, η ιατρική κλπ. Η πρόοδος ήταν αργή αλλά πολλά υποσχόμενη».
Η επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία αποτελεί φυσικά πραγματική τραγωδία για τον Αφγανικό λαό και κυριότερα για τις γυναίκες, που θα δουν τα δικαιώματα που με κόπο απέκτησαν τα τελευταία χρόνια να εξαφανίζονται.
Ευτυχώς, η Hassani είναι σήμερα ασφαλής, αλλά προς απογοήτευση και θλίψη της, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα της.
Δείτε εδώ 10 από τα καλύτερα έργα της Shamsia Hassani:
Πηγή: www.boredpanda.com
