Μέσα στην όλη τραγωδία των Τεμπών, η αυταπάρνηση και η αλληλεγγύη ενός νέου παιδιού έσωσε ζωές
Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει από το βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου, όταν οι πρώτες πληροφορίες για τη σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών στα Τέμπη άρχισαν να κυκλοφορούν στα μέσα ενημέρωσης. Δύο ημέρες μετά, με το πανελλήνιο να θρηνεί τον χαμό τουλάχιστον 43 για την ώρα νέων κατά πλειοψηφία ανθρώπων και τις αρχές να αναζητούν μέχρι και τώρα αγνοούμενους, το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αναδείξουμε τις ιστορίες των ανθρώπων που βίωσαν την τραγωδία, όμως κατάφεραν να είναι σήμερα δίπλα μας.
Για περισσότερους από δέκα ανθρώπους που βρέθηκαν στο μοιραίο συρμό του τρένου, ο 20χρονος Ανδρέας Αλικανιώτης αποτέλεσε τον σωτήρα τους, με τον ίδιο να βουτά μέσα σε ένα φλεγόμενο βαγόνι και να βοηθά στον απεγκλωβισμό τους.
Την ώρα που το «πάμε κι όπου βγει» ηχεί διαρκώς στα αυτιά μας και κοστίζει ζωές, ένας νέος άνθρωπος έδειξε αυταπάρνηση και αλληλεγγύη που σαν αποτέλεσμα είχε να περιοριστεί λίγο ο θρήνος σε μια από τις δυσκολότερες ημέρες για την ελληνική κοινωνία.
Ο 20χρονος πρώην κολυμβητής ήταν και ο ίδιος ένας από τους επιβάτες του τρένου και κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης βρισκόταν στο δεύτερο βαγόνι, το οποίο πήρε φωτιά. Κατά τύχη εκείνος δεν τραυματίστηκε πολύ, όμως αντί να εγκαταλείψει το βαγόνι, έσπασε το τζάμι προκειμένου να βοηθήσει και τους υπόλοιπους συνεπιβάτες του. Οι περισσότεροι ήταν παιδιά 20-21 ετών.
Η ιστορία του νέου έγινε γνωστή μέσα από ανάρτηση που έκανε γιατρός του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας στα social media:
«Είναι ένας ήρωας γιατί με κίνδυνο της ζωής του, με την τεράστια φωτιά δίπλα του, δεν εγκατέλειψε το βαγόνι αλλά κατάφερε και έσπασε μόνος του το τζάμι και έσωσε τουλάχιστον δέκα ακόμη παιδιά, αγόρια και κορίτσια»
https://www.facebook.com/eirini.tziastoydi/posts/pfbid035mQiW2Jm3pD71wRCHB3iBYmuD27UwpndvQU6SKhngiVN1jSPxEvwWxHMgfeSAwwcl
Ο ίδιος διηγήθηκε όσα συνέβησαν και σε ενημερωτική εκπομπή:
Να είναι καλά και ας επουλωθούν οι πληγές του ίδιου και των συνανθρώπων του το συντομότερο δυνατόν, με τη σκέψη μας σε όσους και όσες χάθηκαν, αλλά και σε εκείνους που μένουν πίσω να θρηνούν.
