Συνέντευξη με τον εικαστικό Κωνσταντίνο Πάτσιο που παρουσιάζει τη νέα του ατομική έκθεση στην The Blender Gallery.
Με κεντρικό ήρωα τον Πινόκιο του Κάρλο Κολόντι, ο εικαστικός Κωνσταντίνος Πάτσιος παρουσιάζει μέχρι και τις 24 Μαΐου τη νέα του ατομική έκθεση με τίτλο ‘My father had a big nose’, Objects and toys from an aggressive childhood στην The Blender Gallery στη Γλυφάδα (Ζησιμοπούλου 4). Ο εικαστικός από την Αθήνα διαμορφώνει ένα πραγματικό Gesamtkunstwerk, ένα συνολικό έργο τέχνης που περιλαμβάνει επιτοίχια έργα, γλυπτά, video και NFTs, εμπλουτίζοντας τη ζωγραφική διαδικασία με τις τεχνικές του κολάζ και του ντεκολάζ.
Με λιγότερες από δύο βδομάδες μέχρι να ολοκληρωθεί η επιτυχημένη και άκρως ενδιαφέρουσα – και συγκινητική σε κάποια σημεία - έκθεση του Κωνσταντίνου Πάτσιου, ο εικαστικός μίλησε στο Platform. Προλαβαίνετε να επισκεφτείτε την έκθεση ‘My father had a big nose’, Objects and toys from an aggressive childhood. Μην χάσετε την ευκαιρία να δείτε τα έργα από κοντά, έτσι όπως πρέπει να βιώνονται.
-Η νέα σου έκθεση παρουσιάζεται εδώ και κάποιες βδομάδες στην The Blender Gallery. Από την προετοιμασία της μέχρι το opening και τις μέρες που ακολούθησαν, πώς την έχεις βιώσει;
Την έχω βιώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έχω άριστη συνεργασία με το team της Blender Gallery και την επιμελήτρια της έκθεσης Χριστίνα Ντουγεροπούλου.
Είμαι επίσης ικανοποιημένος απο την όλη εγκατάσταση της έκθεσης και την παρουσίαση των NFTs στον χώρο της gallery. Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζω NFTs και είχα μια μικρή αγωνία τόσο για την τελική εικόνα, όσο για τη διάδραση με τον κόσμο. Στην έκθεση επίσης παρουσιάζω ένα βίντεο που καταγράφει την καλλιτεχνική μου πρακτική στο εργαστήριό μου.
-Είναι σημαντικό το feedback του κόσμου;
Η έκθεση ενός εικαστικού είναι μια μορφή επικοινωνίας με το φιλότεχνο και μη κοινό. Κατά τον Nicolas Calas «η τέχνη είναι ένα δώρο προς την κοινωνία». Έτσι, το feedback είναι πολύ σημαντικό, είτε ως επισκεψιμότητα είτε αφορά οικονομικούς όρους. Η δουλειά μου ολοκληρώνεται μέσα από την επαφή με τον θεατή . Στην ελληνική πραγματικότητα ωστόσο, τα εικαστικά έχουν περιορισμένο κοινό. Δεν είναι στην κουλτούρα του Έλληνα και στην καθημερινότητά του η επίσκεψη σε χώρους τέχνης.
-Τι βλέπεις στο πρόσωπο του Πινόκιο και από που πήρες την έμπνευση να είναι ο πρωταγωνιστής στο μεγαλύτερο μέρος της έκθεσης;
Η νέα σειρά έργων με θέμα τον Πινόκιο προέκυψε μέσα από τα ταξίδια μου στον ιταλικό βορρά και την Εmilia Romagna. Το αφήγημα του Κολόντι είναι ιδιαίτερα ευρηματικό και νομίζω ότι εκφράζει εκ βαθέων την ανθρώπινη κατάσταση. Ο Πινόκιο ξεκινά το ταξίδι του ως ένα ακατέργαστο κομμάτι ξύλου. Για να γίνει αληθινό αγόρι θα πρέπει να μεταμορφωθεί, να υποστεί μια εσωτερική - σχεδόν αλχημιστική - διαδικασία και να μάθει να ακούει τη συνείδησή του. Η μετάβαση από το παιδί στον ενήλικα, όμως, δεν είναι αναίμακτη. Η δική μου αφήγηση δεν είναι τόσο γραμμική, βρίθει ωστόσο συμβολισμών. Μέσα στο έργο μου, ο Πινόκιο μετατοπίζεται σε ένα νέο πλαίσιο και συνομιλεί με τους χαρακτήρες της δικής μου κοσμογονίας. Στον χαρακτήρα του Πινόκιο βλέπω τον σύγχρονο άνθρωπο, που παλινδρομεί αενάως ανάμεσα στον παιδικό και τον ενήλικα εαυτό.
-Είναι ο Πινόκιο ένας καταραμένος χαρακτήρας;
Ένα συγγραφικό εύρημα είναι, ώστε μέσα από την αλληγορία να περιγράψει - ενίοτε και με λίγο διδακτισμό - την κωμικοτραγική εκδοχή κάθε ανθρώπινου χαρακτήρα. Αυτή είναι και η επιτυχία του συγγραφέα, ο λόγος που η αφήγησή του έχει τέτοια διαχρονικότητα. Αρχική πρόθεση του Κολόντι ήταν η συγγραφή ενός μυθιστορήματος για ενήλικες με κοινωνικοπολιτικά και ηθοπλαστικά στοιχεία. Ο Πινόκιο και οι συμβολισμοί που μεταφέρει αποτυπώνουν την ανθρώπινη κατάσταση, τα ηθικά διλήμματα και τις δυσκολίες της ενηλικίωσης . Του χαρίζεται το δώρο της ζωής, μαζί με όλες τις δυσκολίες και τους θριάμβους που συνεπάγεται το να είσαι ζωντανός και εν κινήσει.
-Πώς ορίζεις την Αγία Οικογένεια; Την ζούμε πιο έντονα στη Μεσόγειο;
Η οικογένεια έχει αγιότητα όταν είναι καταφύγιο στοργής, ασφάλειας, αποδοχής, μοιράσματος και αλληλοϋποστήριξης. Είναι άπειροι οι λόγοι για τους οποίους καθίσταται ενίοτε ένας περίκλειστος και ασφυκτικός χώρος βασανιστικής συνύπαρξης. Ο Τολστόι γράφει πως «όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια, όμως, είναι δυστυχισμένη με το δικό της τρόπο». Οι Μεσόγειοι έχουμε όντως το δικό μας, μοναδικό στυλ στο να καταπιέζουμε και να δημιουργούμε οικογενειακές εξαρτήσεις. Στις μέρες μας όμως υπάρχουν άπειρα εργαλεία , από την ψυχανάλυση ως το Δίκαιο ώστε να τοποθετούμε σε ένα πιο λειτουργικό πλαίσιο αυτές τις καταστάσεις.
-Στο βιογραφικό σου, διαβάζω για υποτροφία στο Rhode Island School of Design στο Providence των ΗΠΑ όπου έχουν αποφοιτήσει πολλοί διάσημοι - και όχι μόνο - μαθητές. Πώς ήταν τα πράγματα εκεί;
Το Rhode Island ήταν μια καθοριστική εμπειρία για μένα. Η επαφή μου με την αμερικανική πραγματικότητα, σε ένα πανεπιστήμιο με ταλαντούχους φοιτητές από όλο τον κόσμο, ήταν μια μοναδική στιγμή . Η Αμερική και τα ιδρύματά της έχουν παράδοση στο να προσελκύουν διεθνώς καλλιτέχνες και επιστήμονες και να τους παρέχουν τις συνθήκες ώστε να ευοδωθεί το έργο τους. Η προσωπική μου εμπειρία ήταν πολύ δημιουργική, μιας και βρέθηκα σε ένα εργαστήριο με ανθρώπους εντελώς διαφορετικού πολιτισμικού υποβάθρου , που μας ένωνε η γλώσσα και η ιστορία της τέχνης, συνθήκη ικανή ώστε να αναπτυχθεί ουσιαστική εγγύτητα.
-Πώς από τα οικονομικά μεταπήδησες στις τέχνες; Σου έχουν διδάξει πράγματα οι σπουδές στα οικονομικά που βρίσκουν εφαρμογή και στις τέχνες;
Δεν μεταπήδησα ακριβώς, ολοκλήρωσα τις οικονομικές μου σπουδές ενώ παράλληλα δούλευα συστηματικά με τη ζωγραφική και έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις για την σχολή Καλών Τεχνών. Τα οικονομικά, η κοινωνιολογία και η ψυχολογία είναι αντικείμενα που πάντα θα με ενδιαφέρουν, προκειμένου να αντιλαμβάνομαι καλύτερα τον εαυτό μου μέσα στον κόσμο. Μια στοιχειώδης οικονομική παιδεία είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο, όχι μόνο στη διαχείριση του εαυτού, αλλά και όσον αφορά την αντίληψη των δυναμικών στην αγορά της τέχνης.
Ο Κωνσταντίνος Πάτσιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά και στη Grande École de Commerce de Poitiers στη Γαλλία. Έλαβε υποτροφία για το Rhode Island School of Design (RISD) Providence, U.S.A. Στη συνέχεια σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με τους Γ. Ψυχοπαίδη και Μ. Σπηλιόπουλο, και Γλυπτική με τον Ν. Τρανό. Έχει πραγματοποιήσει δεκαεπτά ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων.
Η έκθεση «‘My father had a big nose’ , Objects and toys from an aggressive childhood” του Κωνσταντίνου Πάτσιου παρουσιάζεται μέχρι τις 24 Μαΐου στην The Blender Gallery (Ζησιμοπούλου 4, Γλυφάδα).
