Γνωστή και μέσα από την stand-up κωμωδία, η Κύνθια Βουκουβαλίδου σε μία διαφορετική θεατρική παράσταση στο Θέατρο 104.


Δέκα χρόνια από την τελευταία τους συνεργασία στην παράσταση «Μήδειας Πατούσες», η γνωστή και μέσα από τη σκηνή της stand-up κωμωδίας, ηθοποιός Κύνθια Βουκουβαλίδου, συναντιέται ξανά με τον βραβευμένο θεατρικό συγγραφέα Ανδρέα Φλουράκη, ενσαρκώνοντας την «Αντιγόνη μου».

Η Αντιγόνη του παρελθόντος χρίστηκε ηρωίδα. 
Η «Αντιγόνη μου» ζει στο σήμερα. 

Οι ήρωες χρειάζονται μια εποχή που ν’ αντιλαμβάνεται τον ηρωισμό των πράξεων τους, αλλιώς γίνονται παρίες. Θα καταφέρει η «Αντιγόνη μου» να δικαιωθεί; Να βρει την στήριξη που της αξίζει;

Η παράσταση «Αντιγόνη μου» παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή του Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου στις 21:15 στο Black Box του Θεάτρου 104 (Ευπολπιδών 41, Γκάζι). Η Κύνθια Βουκουβαλίδου μιλάει στο Platform για τη νέα παράσταση και τη διαφορά ανάμεσα σε ένα θεατρικό μονόλογο και μίας stand-up comedy παράστασης. 


 
-Τι ήρθε πρώτο σε εσένα, η υποκριτική ή η stand-up κωμωδία; 

Πρώτο ήρθε το θέατρο. Εντυπωσιακά πρώτο αν σκεφτεί κανείς ότι πήγαινα σε παραστάσεις ενηλίκων από βρέφος και από 2,5 χρονών ήθελα να γίνω ηθοποιός. Μετά μπήκε η μουσική στη ζωή μου, ξεκίνησα βιολί στο ωδείο και πήγα στο Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο της Παλλήνης, συνέχισα με σπουδές στο θέατρο και την performance και τελευταίο ήρθε το σταντ απ. 

Σε πρώτη φάση το γνώρισα κάπου στην εφηβεία μου βλέποντας αραιά και που κάποιους ξένους σταντ απ κωμικούς. Θεωρώ ότι το σταντ απ ήταν για πολλά χρόνια άγνωστο στην ελληνική σκηνή όποτε ούτε που μπορούσα να το σκεφτώ σαν πιθανότητα για εμένα. Κάποια στιγμή έρχεται η Κατερίνα Βρανά από την Αγγλία και παίζει στο 104, το θέατρο που παίζω κι εγώ τώρα την Αντιγόνη μου, και κάνει και ένα φεστιβάλ κωμωδίας. Η Κατερίνα, χωρίς να το ξέρει, είναι η πρώτη που το έκανε πιθανό.

Αργότερα σε ένα πάρτι μιλάμε με τον Τζερόμ Καλουτά, που μου λέει «έχεις πολύ χιούμορ εσύ, θα ήσουν πολύ καλή στο σταντ απ! Θέλω να παίξεις στην παράσταση μου». Αρχίζω να γράφω να σβήνω και βγαίνω χωρίς καν να έχει ανακοινωθεί σταντ απ στη συναυλία του να παίξω ένα μισάωρο στο διάλειμμα. Και μόνο που το σκέφτομαι γελάω, μιλάμε για συνταγή καταστροφής. Και 30’ πάνω.. 30’ έφτασα να παίζω πια μετά από 5 χρόνια που ασχολούμαι με το σταντ απ και γράφοντας και διορθώνοντας πεντάλεπτο πεντάλεπτο το υλικό. 

-Ποιες είναι οι θεμελιώδεις διαφορές από την παρουσία σου στη σκηνή σαν Αντιγόνη από μία stand-up comedy παράσταση; 

Το βασικότερο για μένα είναι ότι δεν έχω γράψει εγώ το κείμενο. Δεν είναι ο μόνος σκοπός το γέλιο σαν feedback απτό κοινό αν και είναι πάντα ευπρόσδεκτο. Έχω ένα πολύ δυνατό επιτελείο συνεργατών για το οποίο είμαι ευγνώμων: συνεργάτη στη σκηνοθεσία, φωτιστή, σκηνογράφο/ενδυματολόγο, ήχο. Αυτοί οι άνθρωποι φέρνουν κάτι δικό τους πάνω στη σκηνή κι ας μην τους βλέπετε. Απ’ την άλλη, πάλι μόνη μου είμαι στη σκηνή. Πλάκα πλάκα επειδή κι ο μονόλογος είναι κάτι που με τρομάζει, δεν ξέρω αν θα το τόλμαγα αν δεν είχα την εμπειρία του σταντ απ.

-Πώς είναι να συναντιέσαι ξανά σε μία νέα δουλειά με τον Ανδρέα Φλουράκη; 

Είμαι πολύ τυχερή. Είναι μια πρόκληση, μεγάλη πρόκληση αλλά αυτό είναι και το ωραίο. Αγαπώ τις ηρωίδες του Ανδρέα, και την Μήδεια και την Αντιγόνη, νιώθω ότι βλέπει το δίκιο τους και τον δυναμισμό τους. Επίσης ο Ανδρέας δουλεύει και επανέρχεται στα υπάρχοντα έργα του οπότε έχει πολύ ενδιαφέρον ότι άλλη ήταν η Αντιγόνη που μου είχε πρωτοδώσει και άλλο το τελικό κείμενο, με αποτέλεσμα να αλλάξει και η σχέση μου μαζί της και η σκηνοθεσία της. 

-Σου πρότεινε το κείμενο ο Ανδρέας Φλουράκης ή ήταν δική σου ιδέα; Πώς φτιάχτηκε η παράσταση;

Μου πρότεινε το κείμενο ο Ανδρέας πριν καιρό. Και αυτό για μένα είναι μεγάλο άγχος και τιμή. Δεν ξέρω αν εγώ θα είχα την αυτοπεποίθηση να του ζήταγα το έργο όσο κι αν μου άρεσε.  Η παράσταση φτιάχτηκε με παρά πολύ trial & error, έρευνα, δοκιμές, αλλαγές, αναζήτηση, αναζήτησή ακόμα και σε φόρμες και είδη θέατρου.  Ξεκίνησε από μια πολύ πιο αυστηρή δομή για να φτάσει σε κάτι πιο κοντά σε performance.

-Ποια είναι η δική σου Αντιγόνη; Έχει σχέση με την Αντιγόνη της αρχαίας τραγωδίας; 

Η δίκη μου Αντιγόνη είναι μια φανταστική συνέχεια της αρχαίας Αντιγόνης στο σήμερα. Είναι ένα πλάσμα με αυτοσαρκασμό, θάρρος, ειλικρίνεια, ρομαντισμό, τόλμη και κάποια αυτοκαταστροφή. Και είναι πολύ μόνη, κάπου εκεί έφτασε να μονολογεί.

-Τι θα έβλεπε και θα βίωνε η Αντιγόνη αν ζούσε στην Ελλάδα του σήμερα;

Η Αντιγόνη μου ζει στο σήμερα, οπότε βλέπει όλον τον καταναλωτισμό, την κατάχρηση και τη βία της εξουσίας, τον καπιταλισμό. Έχει τρομάξει με τις αξίες και την αγριότητα του κόσμου.

-Δύσκολο, λοιπόν, να είσαι μόνη στη σκηνή με το κοινό απέναντι;

Ναι! Είναι ωραίο να έχεις συμπαίκτες, έπαιζα πάντα ομαδικά σπορ. Ευτυχώς είμαι μοναχοπαίδι οπότε δεν φοβάμαι την μοναξιά. Βέβαια, επιθυμώ πάντα να καταφέρω να μην έχω το κοινό «απέναντι» αλλά μαζί μου, συνταξιδιώτες μου. Αυτός είναι πάντα ο σκοπός μου. Με έναν ιδιαίτερο τρόπο υπάρχει ένας ανοιχτός διάλογος με το κοινό πάνω στη σκηνή κι ας μη μιλάει κυριολεκτικά, κι αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου, του σταντ απ και όλων των ζωντανών θεαμάτων. Το κοινό δίνει feedback, συνομιλεί με αυτό που φτιάχνεται μπροστά του.

-Πέρα από την «Αντιγόνη μου», πού αλλού θα σε δούμε φέτος;

Το ταξίδι της stand up performance «Όλα χωράμε θα συνεχιστεί» σε διάφορους χώρους τις επόμενες βδομάδες. Έρχεται και η μεγάλη στιγμή, για εμένα όχι για εσάς,  που θα τολμήσω το πρώτο μου solo στο stand up τον Δεκέμβριο-Ιανουάριο στο TAF – The Art Foundation.

Καλώς εχόντων των πραγμάτων με τη νέα χρονιά θα επιστρέψει μία παράσταση για την Ελληνίδα μάνα που είχα κάνει και παιζόταν το 2016-2019 στην Αθήνα.