Ένα σχόλιο για την πιο δυνατή από τις παράλληλες ιστορίες που διαδραματίζονται στη δεύτερη σεζόν της σειράς του HBO.
Ένα σχόλιο για την πιο δυνατή από τις παράλληλες ιστορίες που διαδραματίζονται στη δεύτερη σεζόν της σειράς του HBO. Χωρίς spoiler. Από την Εύη Χουρσανίδη.
Η Harper κατεβαίνει στη βεράντα του ξενοδοχείου για πρωινό. Πώς σκατά βρέθηκε σε αυτό το δήθεν, πολυτελές θέρετρο για ξιπασμένους πλουσίους και γιατί -γιατί!- ο Ethan την αναγκάζει να κάνει παρέα -τι παρέα, διακοπές!- με αυτούς τους ανθρώπους. Η Σικελία είναι κούκλα, ο άντρας της μόλις πούλησε την εταιρεία του, οπότε λεφτά υπάρχουν, έχει άδεια από τη δουλειά της, δεν έχει παιδιά, δεν έχει έγνοιες, κανονικά το κεφάλι της θα ‘πρεπε να είναι ανέμελο και το χαμόγελό της φωτεινό. Αντ’αυτού, οι μύες του προσώπου της δεν λένε να χαλαρώσουν, το βλέμμα της είναι μονίμως επικριτικό, τα χείλη της σφιγγμένα. Δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο πέρα από το πόσο σιχαίνεται αυτούς τους ηλίθιους, ανίδεους, προνομιούχους, υποκριτές, χαζοχαρούμενους τύπους με τους οποίους μοιράζεται το τραπέζι.
Αυτή είναι η πρώτη εντύπωση που δίνει ο ρόλος που ενσαρκώνει η εξαιρετική Αμερικανίδα ηθοποιός και γνωστή από το Parks and Recreation Aubrey Plaza στο πολυσυζητημένο White Lotus, τη σειρά του HBO, που έγινε hit μέσα στην πανδημία και επέστρεψε με δεύτερη σεζόν στα τέλη Οκτωβρίου για να ολοκληρωθεί μόλις την περασμένη Κυριακή. Μία μέρα αργότερα τόσο η ίδια η σειρά καθώς και ο Murray Abraham, η Jennifer Coolidge (μοναδικό πρόσωπο του cast που πρωταγωνιστούσε και στην 1η σεζόν) αλλά και η Aubrey Plaza, βρέθηκαν προτεινόμενοι για Χρυσή Σφαίρα, σε τέλειο συγχρονισμό με το momentum που είχαν ήδη προκαλέσει οι διθυραμβικές κριτικές που γράφτηκαν στα διεθνή μέσα για το φινάλε.
Δικαίως. Το μονίμως ελαφρώς ξινισμένο πρόσωπο της Harper, καθ’όλη τη διάρκεια του δεύτερου αυτού κύκλου καταφέρνει να κλέβει την παράσταση, και μιλάμε για ένα σενάριο το οποίο περιλαμβάνει από συνοδούς πολυτελείας, παρτούζες και πάρτυ σε κότερο με κόκα για όλους, μέχρι δολοφονίες και gay σεξ. Η αλήθεια είναι όμως ότι το ΗΒΟ μας έχει συνηθίσει, χρόνια τώρα, σε «προκλητικό» περιεχόμενο και το τηλεοπτικό φορμάτ «κοινωνικό δράμα / κοινωνική σάτιρα με στοιχεία αστυνομικού θρίλερ» είναι trend τα τελευταία χρόνια (βρίσκοντας εφαρμογή σε δεκάδες σειρές, από το Big Little Lies μέχρι το Maestro του Παπακαλιάτη). Αυτό που πραγματικά κάνει τον 2ο κύκλο του White Lotus άξιο λόγου και που δικαιολογεί απολύτως το hype είναι αυτή η τετράδα που εμπλέκεται σε μία μόνο από τις παράλληλες ιστορίες της σεζόν: η Harper και ο Ethan, η Daphne και ο Cameron, δύο παντρεμένα ζευγάρια υψηλού κοινωνικού status -όμορφα πρόσωπα, ακριβά ρούχα, κομψά κοσμήματα, αψεγάδιαστα μαλλιά, κοιλιακοί «φέτες»- με όμως εντελώς διαφορετικούς κώδικες συντροφικής συμπεριφοράς, εντελώς διαφορετικό body language, και τελικά, εντελώς διαφορετική αντίληψη του τι σημαίνει «είμαι καλά στη σχέση μου».
Δες την, όλη την ώρα γελάει! Γιατί γελάει; Τόσα χρόνια δεν είναι μαζί; Κι εκείνος γιατί σαλιαρίζει σαν έφηβος μαζί της; Σίγουρα προσποιούνται. Αποκλείεται να μην προσποιούνται. Τους σιχαίνομαι! Τι εννοούν «δεν βλέπουμε ειδήσεις, γιατί παραείναι καταθλιπτικές;» Το εννοούν; Πόσο ανίδεοι, πώς γίνεται να επιλέγεις να μην ξέρεις τι συμβαίνει στον πλανήτη; Την κερατώνει, αποκλείεται να μην την κερατώνει. Κι εκείνη μοιάζει να το ξέρει. Και να μην την νοιάζει. Πώς γίνεται να επιλέγεις να μην σε νοιάζει; Δες τους, πάλι γελάνε. Πάλι φιλιούνται. Γιατί κάνουν έτσι; Εμείς γιατί δεν είμαστε έτσι; Ethan, εμείς γιατί δεν είμαστε έτσι;
Θα έπρεπε να είμαστε έτσι;
Αυτό που ξεκινά ως κρίση αυτοκριτικής και αυτοαμφισβήτησης, εξελίσσεται σε ένα συναρπαστικό ψυχογράφημα χαρακτήρων και couples swinging -αρχικά εγκεφαλικό και στην πορεία ελαφρώς ή εντελώς σεξουαλικό (αναλόγως τι επιλέγει να πιστέψει για τα συμβάντα ο θεατής)- που επαναδιατυπώνει όλα τα διαχρονικά ερωτήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωπα τα ζευγάρια που βρίσκονται σε μακροχρόνια σχέση:
Συγχωρείται το ψέμα; Συγχωρείται η απιστία; Τι θα πει «καταπιέζεται»; Πρέπει να λέμε τα πάντα μεταξύ μας; Πόσο συχνά θα ‘πρεπε να κάνουμε σεξ; Καλύτερα να ξέρω ή να ζω στην άγνοια; Είναι φυσιολογικό που θέλω να απατήσω κι εγώ για να πάρω το αίμα μου πίσω; Γιατί να σε θέλω περισσότερο μόνο όταν νιώθω ότι σε χάνω;
Ο δημιουργός της σειράς Mike White εξελίσσει τους τέσσερις αυτούς χαρακτήρες και την μεταξύ τους δυναμική χτίζοντας σασπένς που επισκιάζει εκείνο του κεντρικού γρίφου της σεζόν («Σε ποιον ανήκει το πτώμα που βλέπουμε στο πρώτο επεισόδιο;») και στρέφοντας την προσοχή του θεατή στα δύο ζευγάρια και τη χημεία που αναπτύσσεται ανάμεσα σε όλες τις πιθανές δυάδες, με κορύφωση το επεισόδιο στο οποίο οι δύο γυναίκες περνάνε τη νύχτα αλλού και οι δύο άντρες ξεμένουν μόνοι στο ξενοδοχείο να πάρουν md και να παρτάρουν ανενόχλητοι. Ποιο από όλα τα δίδυμα θα επιβιώσει;
Λίγο πριν το κλιμακωτό φινάλε, η Daphne (ρεσιτάλ ερμηνείας από την Meghann Fahy) ενημερώνεται (και όχι για πρώτη φορά) για τις ατασθαλίες του Cameron. Συνοφρυώνεται μόνο για δευτερόλεπτα και μετά τα βάζει κάτω, τα ζυγίζει, ανασηκώνει τους ώμους της και απλά επιλέγει να συνεχίσει να αισθάνεται ευτυχής.
«Απλά κάνε ό,τι μπορείς για να μην νιώθεις θύμα, σ’αυτή τη ζωή».
H δεύτερη σεζόν του White Lotus είναι διαθέσιμη και στην Ελλάδα μέσω Vodafone TV.
