Το ντοκιμαντέρ της Mary McCartney για τα θρυλικά στούντιο που άλλαξαν την ιστορία μουσικής μπορεί να είναι fun-to-watch, αλλά δεν είναι επαρκές.
Το ντοκιμαντέρ της Mary McCartney για τα θρυλικά στούντιο που άλλαξαν την ιστορία μουσικής μπορεί να είναι fun-to-watch, αλλά δεν είναι επαρκές. Της Ναταλίας Πετρίτη.
The Piper at the Gates of Dawn των Pink Floyd, Blue Lines των Massive Attack, The Bends των Radiohead, The Odessey and Oracle των Zombies, Let it Come Down των Spiritualized και τα soundtracks των Lord Of The Rings, Harry Potter και Star Wars franchises είναι μόλις ένα μικρό κλάσμα των δίσκων που ηχογραφήθηκαν στις εγκαταστάσεις τους. Τι θα εξιστορούσαν άραγε οι τοίχοι των Abbey Road Studios αν μπορούσαν να τραγουδήσουν; Σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει η θυγατέρα του Paul και της Linda McCartney, Mary McCartney, η οποία αναλαμβάνει για πρώτη φορά στην καριέρα της τη σκηνοθεσία του μουσικού ντοκιμαντέρ If These Walls Could Sing, το οποίο και καταγράφει την ιστορία ενός από τα σημαντικότερα στούντιο της ιστορίας του μουσικού πενταγράμμου, αλλά και ενός εμβληματικού τοπόσημου ολόκληρης της ποπ κουλτούρας. Ή τουλάχιστον επιχειρεί να καταγράψει – μιας και μάλλον αποτυγχάνει – η κατά τα άλλα συμπαθής McCartney, που φαίνεται να εγκλωβίζεται μοιραία στην οικογενειακή και αυτόματα προσωπική της σύνδεση με τα στούντιο, στη μοκέτα των οποίων μπουσουλούσε όταν η ίδια ήταν ακόμη βρέφος. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Με τη βοήθεια προσωπικών συνεντεύξεων και αρχειακού υλικού, η McCartney ξεκινά στην ταινία να ξεναγεί τους θεατές στα περισσότερα από 90 χρόνια μουσικής ιστορίας που ηχογραφήθηκαν στο πιο διάσημο και μακροβιότερο στούντιο στον κόσμο, αρχής γενομένης μέσα από τις πρώτες ημέρες των Beatles εντός αυτού. Βασικότατος συνοδοιπόρος στο εγχείρημά της δεν είναι άλλος από τον πατέρα της, Paul, αλλά και το έτερο εν ζωή Σκαθάρι, Ringo Starr, που μεσουρανούν στο ντοκιμαντέρ μέσα από την αφήγηση των αναμνήσεών τους στον αριθμό 3 της θρυλικής οδού, υλικό που εύλογα καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του ντοκιμαντέρ.
McCartney, Starr και επιπλέον υλικό που φιγουράρει στην οθόνη παρουσιάζει στο κοινό το ξεκίνημα του στούντιο, φέρνοντας στο προσκήνιο τη σχέση αυτού με τον δισκογραφικό κολοσσό της ΕΜΙ, όπως και τον state of the art εξοπλισμό του για την εποχή (αλλά και τις μέρες μας), γεγονός που τα έκανε τόσο σημαντικά ως προς τη συμβολή τους στην ανάπτυξη του ήχου των Beatles, αλλά και των χιλιάδων ακόμη μουσικών acts που πέρασαν από τις πύλες τους για τις ηχογραφήσεις τους.
Το σημαντικό πρόβλημα στο If These Walls Could Sing είναι, ωστόσο, στο ότι στο σημείο όπου ο McCartney ξεκινά να γίνεται πιο προσωπικός, εμβαθύνοντας περισσότερο στο στίγμα των Abbey Road Studios στο συγκρότημά του αλλά και στον ίδιο ως προσωπικότητα, η Mary McCartney επιλέγει να κόψει βιαίως την τροπή αυτή στο ντοκιμαντέρ, έχοντας σαν στόχο μια πιο αντικειμενική και πλήρη παρουσίαση της ιστορίας του χώρου μέσα από τα λόγια και άλλων μουσικών προσωπικοτήτων. Όταν όμως οι Elton John, Roger Waters, Liam και Noel Gallagher (όχι μαζί φυσικά), John Williams, Celeste, Sheku Kanneh-Mason και άλλοι συνεχίζουν με τις δικές τους αφηγήσεις, το Beatle-related (και άκρως συναρπαστικό βεβαίως) υλικό που έχει προηγηθεί στην οθόνη είναι ήδη δυσανάλογα περισσότερο, με αποτέλεσμα οι στιγμές-κλειδί για το στούντιο και η συμβολή του σε γεγονότα όπως για παράδειγμα το «άνοιγμα» του Fela Kuti στη Δύση ή η γένεση της Brit Pop να περνούν «στα ψιλά» και να καλύπτονται με ελλιπέστατους όρους. Με άλλα λόγια, η συμβατική αυτή τροπή ως προς την αφήγηση του ντοκιμαντέρ αποτελεί και την «ταφόπλακα» της όποιας προσπάθειας αυτό να αφήσει ένα κάποιο στίγμα ως κινηματογραφικό έργο, αφού στην πραγματικότητα ούτε καταφέρνει να γίνει η «ερωτική επιστολή» των εναπομεινάντων Σκαθαριών στο στούντιο όπου ηχογράφησαν τη θρυλική μουσική τους, ούτε όμως και να γνωρίσει σε ένα λιγότερο εξοικειωμένο με το θέμα κοινό τον ρόλο των Abbey Road Studios σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως pop και rock μουσική.
Στη μιάμιση περίπου ώρα που το If These Walls Could Sing διαρκεί προλαβαίνουμε τουλάχιστον να μάθουμε ενδιαφέροντα trivia σχετικά με μερικές από τις larger than life μπάντες που πέρασαν από το μοναδικό λονδρέζικο στούντιο, όπως το πώς γράφτηκε το μοναδικό "A Day in the Life" του Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band των Beatles, αλλά και το πώς οι Oasis κατάφεραν να φύγουν κλωτσηδόν πριν καν ολοκληρώσουν την πρώτη τους ηχογράφηση, αποτέλεσμα ενός καμένου ενισχυτή έπειτα από την ακρόαση ολόκληρης της δισκογραφίας των προαναφερθέντων σε πλήρη συσκότιση. Σίγουρα fun, όχι όμως επαρκές για όλα όσα θα μπορούσε να έχει κάνει η Mary McCartney με το σχεδόν ανεξάντλητο υλικό που η ίδια έχει στη διάθεσή της.
Το trailer του ντοκιμαντέρ:
Το If These Walls Could Sing έκανε πρεμιέρα την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου και είναι διαθέσιμο στο Disney+.
