Όταν οι κινηματογραφιστές νοσταλγούν το χθες!
Μερικές φορές, ακόμη και οι μεγαλύτεροι σκηνοθέτες του Χόλιγουντ κουράζονται με τις τεχνικές της εποχής τους, και αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια ταινία με πιο παλιομοδίτικη αισθητική: Η κατασκευή ενός φιλμ που μοιάζει να γυρίστηκε σε άλλη περίοδο είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες κινηματογραφικές ασκήσεις, και υπάρχουν κάποιοι σκηνοθέτες που έχουν αφιερώσει ολόκληρη την καριέρα τους σε τέτοιου είδους απόπειρες. Παρακάτω λοιπόν, απαριθμούμε μερικά από τα φιλμ που επιχειρούν να μας ταξιδέψουν στον παλιό, καλό κινηματογράφο!
Starsky & Hutch (2004)
Το πολυσυζητημένο «Τζόκερ» του 2019 δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Todd Philips προσπάθησε να μας ταξιδέψει στη δεκαετία του '70: Το 2004, ο τετραπέρατος σκηνοθέτης δημιούργησε μια νέα εκδοχή της κλασσικής αστυνομικής σειράς «Starsky & Hutch», υιοθετώντας το ύφος του «Bullit» και του «French Connection» -και παρ' όλο που διαφημίστηκε ως ξέφρενη φαρσοκωμωδία, το «Starsky & Hutch» του Phillips αποτελεί ένα τρυφερό και καλαίσθητα αυτοσαρκαστικό homage, που σε μερικές σκηνές καταφέρνει να ξεγελάσει ακόμη και το πιο έμπειρο κινηματογραφικό μάτι.
The Rocketeer (1991)
Τη δεκαετία του '90, όταν οι απανταχού κινηματογραφιστές προσπαθούσαν να αναπαράγουν την επιτυχία του τιμπαρτονικού «Batman», κάθε λογής ήρωες από την παλπ κουλτούρα του '30 επέστρεψαν δυναμικά στο προσκήνιο: Dick Tracy, The Phantom, The Shadow και άλλοι ήρωες των αρχών του αιώνα απέκτησαν τις δικές τους κινηματογραφικές ταινίες, δίνοντας έτσι στους σκηνοθέτες την ευκαιρία να αναμείξουν δημιουργικά το χθες με το σήμερα. Και μπορεί ο «Rocketeer» του Dave Stevens να μην δημιουργήθηκε το '30 (ο χαρακτήρας αποτελεί σύγχρονο φόρο τιμής στη Χρυσή Εποχή των κόμικς), ο Joe Johnston ωστόσο κατάφερε να δημιουργήσει ένα ακαταμάχητο αναχρονιστικό pastiche, όπου το στιλιζάρισμα και τα tropes του 1930 συναντούν τις τεχνικές και το κουλ της δεκαετίας του '90.
Raiders of the Lost Ark (1981)
Απογοητευμένος από την αδυναμία του να αναλάβει μια ταινία με τον James Bond, αλλά αποφασισμένος να γυρίσει μια παραδοσιακή, κοσμοπολίτικη περιπέτεια, ο Steven Spielberg στράφηκε στους περιπετειώδεις τυχοδιώκτες των παιδικών του χρόνων (Doc Savage, ΤενΤεν, Solomon Kane κ.α.), ως έμπνευση για την επόμενη ταινία του. Το αποτέλεσμα ήταν ένας διασκεδαστικότατος φόρος τιμής στον παλιό κινηματογράφο, που ανέστησε το είδος της περιπέτειας και μας σύστησε ένα από τα πιο αειθαλή είδωλα του σύγχρονου σινεμά -και φυσικά, αυτή δεν ήταν η τελευταία φορά που ο Spielberg επειχείρησε να «αναστήσει» το φτηνό σινεμά του '30, με τα νοσταλγικά throwbacks και το ρετρό στιλιζάρισμα να χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία της φιλμογραφίας του.
Star Wars (1977)
Και αν ο Spielberg είναι ο μάστορας του κινηματογραφικού ρετρό, ο George Lucas είναι ο αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής! Ο Lucas είναι υπεύθυνος για την επαναφορά του είδους της περιπέτειας (Indiana Jones), του σχολικού slice-of-life (American Graffiti) και φυσικά, του space opera (Star Wars) στο κινηματογραφικό mainstream, ανασταίνοντας και αναδημιουργώντας τα κινηματογραφικά είδη που μέχρι τότε προορίζονταν μονάχα για τα φτηνιάρικα drive-in. Συγκεκριμένα στο «Star Wars» του 1977, ο Lucas συνδύασε στοιχεία από τους κόσμους του Frank Herbert, του John Ford και του Kurosawa, αλλά και σύσσωμα τα κινηματογραφικά σήριαλ του 1930 (το «Star Wars» ξεκίνησε ως περιπέτεια του Flash Gordon), δημιουργώντας έτσι το πιο εμβληματικό κινηματογραφικό franchise όλων των εποχών.
OSS 117: Cairo, Nest of Spies (2006)
Και μπορεί το Χόλιγουντ να επιστρέφει τακτικά στο παρελθόν, είναι όμως το γαλλικό σινεμά που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας μας! Ο Μισέλ Χατζιναβίσιους είναι ο απόλυτος κινηματογραφικός «χαμαιλέοντας», έχοντας την σχεδόν ανατριχιαστική ικανότητα να δημιουργεί ταινίες που μοιάζουν σαν να βγήκαν από τελείως άλλη εποχή. Φυσικά, ο τετραπέρατος ωτέρ βραβεύτηκε για αυτό του το ταλέντο με το «The Artist» του 2011, εμείς όμως ξεχωρίζουμε εδώ το «OSS» του 2006, όπου Χατζιναβίσιους και Ντιζαρντάν σκαρώνουν ένα απολαυστικό throwback στις κλασικές περιπέτειες του Τζέιμς Μποντ.
