Η σοκαριστική μίνι σειρά ντοκιμαντέρ "900 Μέρες χωρίς την Άναμπελ" του Netflix ασχολείται με την απαγωγή και εξαφάνιση της φοιτήτριας Άναμπελ Σεγκούρα από μία εύπορη γειτονιά της Μαδρίτης το 1993.


Οι ταινίες, σειρές και ντοκιμαντέρ που ασχολούνται με αληθινά τραγικά γεγονότα, όπως φόνοι, εξαφανίσεις και απαγωγές, έχουν πιάσει το peak της δημοφιλίας τους. Το true crime είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τηλεοπτικά genres, είναι κορυφαία κατηγορία στα podcasts, τα σχετικά βιβλία γίνονται best-sellers και η λίστα δεν έχει τέλος. 

Η μίνι σειρά ντοκιμαντέρ «900 Μέρες χωρίς την Άναμπελ» είναι άλλος ένας τίτλος που σκαρφάλωσε ψηλά στις κορυφαίες θέσεις στο Netflix στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, δείχνοντας ότι το true crime παραμένει ένα δημοφιλές. 

Άλλωστε, αν ρίξουμε μία ματιά στην ελληνική τηλεόραση, οι ιστορίες των νεκρών παιδιών στην Αμαλιάδα και στην Πάτρα είναι αυτές που απασχολούν την ελληνική κοινή γνώμη και οι ανάλογες ενημερωτικές εκπομπές είναι μακράν κορυφαίες σε τηλεθέαση. Πρέπει να μας απασχολήσει αυτό; Η «υπερκατανάλωση» ποτέ δεν κάνει καλό.

Το πρωινό της 12ης  Απριλίου 1993, η 22χρονη φοιτήτρια Άναμπελ Σεγκούρα βγαίνει από το σπίτι της στην κλειστή και πλούσια γειτονιά La Moraleja της Μαδρίτης για τρέξιμο, κάτι που συνήθιζε να κάνει. Οι γονείς της θα έρχονταν την επόμενη μέρα από ταξίδι. Από τη στιγμή εκείνη, χάνονται τα ίχνη της και λίγο αργότερα θα έρθει το πρώτο τηλεφώνημα προς τους γονείς της – ο πατέρας της ήταν εύπορος επιχειρηματίας στον τομέα των πετροχημικών – με τους αγνώστους απαγωγείς να ζητάνε ένα μεγάλο ποσό σε λύτρα. 

Για τις επόμενες 900 μέρες, κοντά στα τρία χρόνια, από το 1993 μέχρι το 1995, η Άναμπελ παρέμενε άφαντη και η επικοινωνία με τους απαγωγείς γινόταν όλο πιο δύσκολη και σποραδική. Πού την οδήγησαν με το λευκό εκείνο το πρωινό; Είναι ακόμα ζωντανή; Γιατί αργούν τόσο οι απαγωγείς στις διαπραγματεύσεις και πώς μπορούν να κρατάνε κάποιον όμηρο για τρία χρόνια;

Μέσα από αδημοσίευτες, πρωτότυπες ηχογραφήσεις από τους αστυνομικούς και υλικό που εμφανίζεται για πρώτη φορά, μαθαίνουμε για μία ιστορία που δεν γνωρίζαμε πολλοί στην Ελλάδα και κράτησε την Ισπανία ξάγρυπνη για τρία ολόκληρα χρόνια. 

Η μίνι σειρά «900 Μέρες χωρίς την Άναμπελ» δίνει απαντήσεις για την υπόθεση, μέσα από τρία καθηλωτικά επεισόδια με ρυθμό που κρατάνε ψηλά την ένταση και την αγωνία. 

Η «υπερκατανάλωση» true crime

Μπορεί η «υπερκατανάλωση» true crime να επηρεάσει την ψυχική μας υγεία; Κάποιοι ειδικοί λένε ότι μπορεί – να μας προκαλέσει άγχος και να κοιτάμε σαν ύποπτους τους άλλους – και καλό θα ήταν να κάνουμε ένα μικρό break. Έστω προσωρινό. Μπαίνει και ένα ηθικό κομμάτι αν είναι σωστό να μπαίνουμε μέσα στις ζωές ανθρώπων – ειδικά των θυμάτων – που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και των συγγενών τους, ενώ κάποια δίκτυα έχουν μεγάλο οικονομικό κέρδος μέσα από αυτές τις παραγωγές.

Για τους περισσότερους από εμάς, οι true crime σειρές δεν είναι κάτι περισσότερο από το να παρακολουθούμε μία αστυνομική σειρά μυθοπλασίας, μόνο που αυτή η κρίσιμη λεπτομέρεια, ότι η ιστορία είναι αληθινή, κάνει τη θέαση πιο ενδιαφέρουσα. 

Ελκόμαστε από αυτές τις αληθινές ιστορίες ενώ μαθαίνουμε για τις προσπάθειες των αρχών να βρουν τον ένοχο και με ποιον τρόπο φτάνουν προς τα εκεί, τα κίνητρα των δολοφόνων, τις ενέργειες και πολλές φορές την αδιαφορία της δικαιοσύνης όταν τα θύματα ανήκουν σε μειονότητες, τα όνειρα και οι ζωές που χάθηκαν άδικα. Είναι μία σκοτεινή αλλά αληθινή όψη της ζωής εκεί έξω.