Η δεύτερη σεζόν της πολυσυζητημένης δυστοπικής σειράς θρίλερ «Το Παιχνίδι του Καλαμαριού», μας αφήνει με την αίσθηση του ανικανοποίητου.
Το νοτιοκορεάτικο θρίλερ «Το Παιχνίδι του Καλαμαριού» (Squid Game) παραμένει μέχρι και σήμερα η νούμερο ένα σειρά σε τηλεθέαση στην ιστορία του Netflix. Ίσως σε αυτό συνέβαλε και το timing προβολής της, με την πρεμιέρα της πρώτης σεζόν, τον Σεπτέμβρη του 2021, να πέφτει πάνω στην πανδημία του κορωνοϊού, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς σε όλο τον κόσμο και μεγάλες επιπτώσεις στην οικονομία και στην ψυχολογία των ανθρώπων.
Όλοι μας τότε νιώθαμε σαν πρωταγωνιστές μίας δυστοπικής πραγματικότητας από την οποία δεν μπορούσαμε να «αποδράσουμε», ζούσαμε κάτω από αυστηρούς κανόνες, όπως ακριβώς και οι πρωταγωνιστές της σειράς. Ίσως να ήταν και αυτός ένας λόγος που «Το Παιχνίδι του Καλαμαριού» πέτυχε και συζητήθηκε τόσο.
Αντικειμενικά, η σειρά δεν αξίζει το hype που την ακολούθησε, στα όρια της φρενίτιδας. Ακόμα θυμόμαστε να γίνεται αντικείμενο σχολιασμού στα βραδινά δελτία ειδήσεων, με κάποιους να της προσδίδουν και κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις.
Είναι μία πολύ πρωτότυπη ιστορία που σε κρατάει σε εγρήγορση, με γρήγορη σκηνοθεσία και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, με την πλοκή – εν συντομία – να θέλει έναν αριθμό οικονομικά απεγνωσμένων ανθρώπων να παίρνουν μέρος σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι σε μία μυστική τοποθεσία (σε ένα έρημο νησί), εκεί που αν χάσεις, μέσα από μία σειρά από φαινομενικά παιδικά άλλα άκρως θανατηφόρα παιχνίδια, χάνεις τη ζωή σου. Αν είσαι αυτός που θα κερδίσει, δηλαδή θα χάσουν τη ζωή τους οι υπόλοιποι 455 αντίπαλοι, θα φύγεις με το έπαθλο των 45.6 δισεκατομμυρίων γουόν (γύρω στα 30 εκατομμύρια ευρώ).
Η δεύτερη σεζόν είναι εδώ
Ακολουθούν spoilers για τη δεύτερη σεζόν που μόλις άρχισε να προβάλλεται. Τρία χρόνια μετά τη νίκη του στο πρώτο «Παιχνίδι του Καλαμαριού», ο Γκι-χουν ή αλλιώς ο παίκτης 456, δεν παίρνει το αεροπλάνο για τις ΗΠΑ για να συναντηθεί με την αποξενωμένη κόρη του. Παρατηρώντας κάποιες λεπτομέρειες και έχοντας κάποιο σχέδιο στο μυαλό του, επιστρέφει πίσω στο νησί και παίρνει μέρος ξανά στο παιχνίδι ζωής και θανάτου, αυτή τη φορά προετοιμασμένος για τα πάντα.
Με τόσα λεφτά κερδισμένα από το πρώτο παιχνίδι, γιατί επιστρέφει πίσω; Θέλει να πάρει εκδίκηση και να σταματήσει για πάντα το παιχνίδι θανάτου; Θα βρει συμμάχους ανάμεσα στους διαγωνιζόμενους με σκοπό να χτυπήσουν το παιχνίδι από μέσα και να ξεσκεπάσουν τον ενορχηστρωτή; Ή οι περισσότεροι, πνιγμένοι στα χρέη, θα προτιμήσουν να παίξουν μέχρι τέλους; Την ίδια στιγμή, μία ομάδα οπλισμένων μισθοφόρων με επικεφαλής τον Τζουν-χο, διεισδύουν σε ένα απομακρυσμένο νησί που ίσως στα «σπλάχνα» του κρύβονται οι εγκαταστάσεις που παίζεται «Το Παιχνίδι του Καλαμαριού».
Κάπως έτσι, εντελώς ξαφνικά, τελειώνει η δεύτερη σεζόν των επτά επεισοδίων, σε αντίθεση με τα εννιά της πρώτης, με ένα τύπου cliffhanger – που ούτε cliffhanger είναι – δίνοντας ραντεβού για μία τρίτη σεζόν στα τέλη του 2025 που θα ξεκαθαρίσουν τα πάντα. Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόσο απότομο τέλος μίας σεζόν, κάτι που σε ξενερώνει απόλυτα. Ποιος περιμένει άλλους 10-12 μήνες για την επόμενη σεζόν; Εκτός αν έρθει νωρίτερα…
Οι συναρπαστικοί και διαφορετικοί χαρακτήρες της πρώτης σεζόν, εδώ φαίνονται σαν καρικατούρες, κακές απομιμήσεις του ίδιου τους του εαυτού. Και μπαίνουν και κάποια καίρια ερωτήματα: «Πώς γίνεται να εξαφανίζονται εκατοντάδες πολίτες της Νότιας Κορέας και να μην κινητοποιούνται οι αρχές; Δεν τους αναζητά κανένας;” ή «Πώς λειτουργούν οι εγκαταστάσεις και το προσωπικό του παιχνιδιού στο απομακρυσμένο νησί σε επίπεδο logistics;» Τι ψάχνεις τώρα;
«Το Παιχνίδι του Καλαμαριού» προβάλλεται στο Netflix.
