Αποσπάσματα από τη χαλαρή κουβέντα που έγινε στο Μοναστηράκι, με αφορμή «το αντάμωμα που κανείς δεν φανταζόταν πως θα συμβεί».
Όχι, δεν πρόκειται για συνέντευξη του B. D. Foxmoor –να είμαστε σαφείς– κι ας μίλησε εκείνος περισσότερο απ' όλους την Τρίτη το απογευματάκι. Θα διαβάσετε βασικά αποσπάσματα από τη χαλαρή κουβέντα που έγινε στο Μοναστηράκι, με αφορμή «το αντάμωμα που κανείς δεν φανταζόταν πως θα συμβεί». Δηλαδή το UMIKAH διήμερο (σήμερα και αύριο, στο Stage Volume 1), στο οποίο θα γίνει μια ζωντανή αναδρομή στα χρόνια 1992/1999, παρέα με πολλούς από τους τότε Active Member συνοδοιπόρους: μεταξύ άλλων τον Νικήτα Κλιντ, το Θηρίο από τους Βαβυλώνα, τη Sadahzinia και τον Οδυσσέα από τους Razastarr. Κάτι που πραγματώνει όσα υποσχέθηκαν στη μνήμη του Παύλου Φύσσα σ' εκείνη την (περίφημη πια) συνέντευξη στην ΕΣΗΕΑ, ενώ ανοίγει «επίσημα» και την πόρτα των δημιουργικών συνεργασιών, όπως μας αποκάλυψαν...
Του Χάρη Συμβουλίδη
για όλα αυτά τα χρόνια που «το χιπ χοπ ήταν διχασμένο»...
B. D. Foxmoor: Δεν έχει πια σημασία αν οι διαφορές ήταν πραγματικές ή όχι –κάποιες ήταν, κάποιες μπορεί να μην ήταν και τόσο. Πάντως μας κρατούσαν χωριστά. Θα μπορούσαμε να το είχαμε χειριστεί διαφορετικά. Φαίνεται ότι τελικά το αντιμετωπίσαμε όπως κάθε Έλληνας... Με την ίδια δυναμική που ζούσαμε τα πράγματα μαζί, με την ίδια δυναμική σταθήκαμε κι ο ένας απέναντι στον άλλον. Πιστεύω ότι ήταν ένα σαράκι που μας έτρωγε όλους σ' αυτά τα χρόνια. Και ήρθε και έδεσε με το τραγικό γεγονός που μας έφερε ξανά κοντά, τον θάνατο του Παύλου του Φύσσα. Για να το πάω και λίγο πιο προσωπικά, όταν ήταν να γίνει το Active Member διήμερο στο Gagarin, τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, έψαχνα τρόπο να πω στον Νικήτα να συμμετάσχει. Δεν το ήξερε σχεδόν κανείς, ούτε καν η Γιολάντα (Sadahzinia). Δεν σας κρύβω ότι δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα για μένα... Έγινε όμως. Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ερχόταν δεν θα υπήρχε συνέχεια. Ανησυχούσα επίσης μη δημιουργηθεί πρόβλημα με μερίδα του κοινού, δεν ήθελα να έχει πρόβλημα ένας άνθρωπος τον οποίον έχω καλέσει. Κι όμως, το κατάμεστο Gagarin βρέθηκε να πανηγυρίζει. Όλοι εκείνοι που τόσα χρόνια βρίζαν τον Νικήτα –επειδή είχαν παραμυθιαστεί και από εμένα– τον υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Εκεί λοιπόν υποκλίνεσαι. Εκείνο το βράδυ είπα στη Γιολάντα ότι πρώτη φορά θα κοιμηθώ ήσυχος μετά από καιρό. Και κοιμήθηκα ήσυχος...
Νικήτας Κλιντ: Ο Μιχάλης (B. D. Foxmoor) είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Παράξενος... Έχει ένα ταμπεραμέντο. Αλλά και ένα έργο, το οποίο έχει κάνει πολλούς να τον παραδέχονται. Η μοναδικότητα και η διαφορετικότητα είναι άλλωστε νομίζω ο πρώτος κανόνας στο χιπ χοπ. Και είναι και δάσκαλος ο Μιχάλης, ο οποίος κινήθηκε μάλιστα σε αχαρτογράφητες περιοχές, σε μια εποχή που ακόμα και η Αθήνα έμοιαζε έρημος. Τώρα είναι διαφορετικά, έχει διαδοθεί εκείνο το «μικρόβιο» –πιστεύω ότι αν ξεκινούσε σήμερα θα έβρισκε περισσότερους να συνεργαστεί. Εμένα μου αρέσει επίσης αυτή η κυκλοθυμική του ιδιοσυγκρασία. Που τη μια μέρα μπορεί να εμψυχώσει 100 άτομα και την άλλη να τα απογοητεύσει. Γιατί έτσι το κοινό μαθαίνει στο να μην υπάρχουν σταθερές. Μπορεί δηλαδή να τρώει και συνέχεια φόλα. Ο θάνατος τώρα του Παύλου έπαιξε σίγουρα μεγάλο ρόλο, γιατί μας έδειξε πόσο ηλίθια ήταν όλα αυτά και πόσο αδύναμοι είμαστε όταν στεκόμαστε χωριστά. Και του το οφείλαμε, γιατί μετά και τη συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ φάνηκε ότι υποσχεθήκαμε μια τέτοια συναυλία. Ξεκινώντας λοιπόν από τα του οίκου μας, είναι πιστεύω ένα πρώτο βήμα.
για εκείνη τη συνέντευξη στην ΕΣΗΕΑ...
Θηρίο: Έγινε εν βρασμώ ψυχής... Γιατί ήταν Σεπτέμβρης, γίνονταν πολιτικά φεστιβάλ και είχε αρχίσει μια καπήλευση από διάφορα κόμματα. Ακόμα και η μητέρα του, όταν βγήκε τότε στον Σκάι και κάποιος άρχισε να της λέει για πολιτική, απάντησε «ακούστε τα τραγούδια του Παύλου, μη μιλάτε εσείς για εκείνον, δεν τον ξέρετε».
Νικήτας Κλιντ: Εντάξει, οφείλεται και σε μια τάση να διασυνδέεται το όνομα του Παύλου με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και με το ΚΚΕ –όχι ότι τρέχει κάτι με τα συγκεκριμένα κόμματα, θα μπορούσε να είχε σκοτωθεί ένα άλλο παιδί, που θα σχετιζόταν με διαφορετικά κόμματα...
B. D. Foxmoor: Να πούμε πάντως ότι δεν ήταν καν δική μας ιδέα... Σχεδόν μας ζητήθηκε από τους δικούς του ανθρώπους να σώσουμε την τιμή του. Το βασικό του όνειρο ήταν να αλλάξει το ελληνικό χιπ χοπ, όχι να σώσει τον κόσμο. Και νομίζω θα ήταν πολύ ευτυχισμένος αν βρισκόταν σήμερα εδώ μαζί μας.
για τη σημασία του Παύλου Φύσσα...
Νικήτας Κλιντ: Ο Killah P ήταν ένα παιδί που δεν είχε ποντάρει και τόσο στο να φτιάξει δίσκους. Ήταν περισσότερο ένας στρατιώτης του χιπ χοπ. Βρισκόταν δε συνέχεια σε μια φάση επιβίωσης –ήταν υδραυλικός– και όταν δεν δούλευε ασχολιόταν με το να στήσει κάποιο φεστιβάλ. Έπαιξε ρόλο και το ότι ήταν Πειραιώτης και ήταν έτσι παιδί του low bap: άσχετα αν τράβηξε τον δικό του δρόμο, ήταν παιδί του low bap. Πολλοί μπορεί να μπουν σε μια παρέα θέλοντας να υπάρχει κι ένα αντίκρυσμα, να φύγουν π.χ. με ένα κομμάτι. Ο Παύλος δεν είχε καμία σχέση με κάτι τέτοιο. Και μετράει πολύ ότι χάσαμε ως χιπ χοπ κοινότητα έναν άνθρωπο που είχε από πριν ενωτική στάση. Το έλεγε όποτε έβρισκε την ευκαιρία σε όλους τους δικούς του.
B. D. Foxmoor: Και σε μας το έλεγε...
Ολόκληρη η συζήτηση, στο μουσικό αδερφάκι του Platform, το Avopolis.gr, εδώ!
