Είναι πολλά αυτά που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Είναι σίγουρα πολύς ο κόσμος εκτός της κάστας των surfers που δεν έμαθε ποτέ ότι το πραγματικό του όνομα δεν είναι Andy αλλά Philip Andrew. Και είναι αναρίθμητοι οι τίτλοι που δεν θα ολοκληρώσουν ποτέ το έργο του.
Ο Andy Irons εμφανίστηκε στο πλάι του αδερφού του και επίσης surfer Bruce από το πουθενά στις αρχές τις δεκαετίας και με την ‘by the book’ εμφάνιση μέσα στο νερό άρχισε να κερδίζει τους τίτλους στο παγκόσμιο πρωτάθλημα surf που μέχρι τότε μονοπωλούσε ο Kelly Slater.
Έσπασε το αήττητό του άλλωστε, κερδίζοντας τρία σερί WTC (2002-2004) και όλοι άρχισαν να βλέπουν στο πρόσωπό του τον νέο superstar surfer που θα φέρει την αλλαγή στο άθλημα – όσο δηλαδή μπορεί κανείς να αποκαλέσει το surf άθλημα. Ο ίδιος δεν το έκανε ποτέ, ούτε θεώρησε τον Kelly νέμεσή του. «Για μένα το να είμαι και μόνο δίπλα του είναι υπέροχο. Ό,τι και να λένε τα media, υπάρχει απίστευτο respect κι από τις δύο μεριές, αφού όταν οι διαγωνισμοί τελειώνουν βρισκόμαστε μαζί στο νερό και μιλάμε για τις σανίδες μας» είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του.
Δεν θα ξαναβρεθούν όμως ποτέ αντιμέτωποι στο line-up. Ο Andy Irons σταμάτησε τα rides για πάντα στις 2 Νοεμβρίου όταν βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που διέμενε, ο δάγκειος πυρετός που τον βασάνιζε χρόνια τελικά κέρδισε. Στις 6 δεν αγωνίστηκε στον καθορισμένο αγώνα του ASP. Ο Kelly κέρδισε και ήρθε ένα βήμα πιο κοντά στον 10ο τίτλο του, αλλά πρώτα αφιέρωσε τη νίκη στην οικογένεια του Andy. Ο Andy θα γινόταν, βλέπεις, πατέρας σε λίγους μήνες. Δεν θα τον θυμάται μόνο η οικογένειά του, αλλά και όλοι οι surfers παγκοσμίως, ως τον απόλυτο rider, εκείνον που πέτυχε ό,τι κανείς: την απόλυτη νίκη στο ASP, το απόλυτο σερί νικών που ακόμα και ο Kelly ονειρεύεται. Θα τον θυμόμαστε όμως και για την απίστευτη ευκολία που είχε στο να κάνει κάθε ride να φαίνεται παιχνίδι. Για εκείνον ήταν.
O κυβερνήτης της Χαβάης όρισε τις 13 Φεβρουαρίου ως την ‘Andy Irons Day’. Από εδώ και πέρα, εκείνη τη μέρα ας αφιερώνουμε κάθε κύμα που πιάνουμε σε εκείνον.
Είναι πολλά αυτά που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Είναι σίγουρα πολύς ο κόσμος εκτός της κάστας των surfers που δεν έμαθε ποτέ ότι το πραγματικό του όνομα δεν είναι Andy αλλά Philip Andrew. Και είναι αναρίθμητοι οι τίτλοι που δεν θα ολοκληρώσουν ποτέ το έργο του.
Ο Andy Irons εμφανίστηκε στο πλάι του αδερφού του και επίσης surfer Bruce από το πουθενά στις αρχές τις δεκαετίας και με την ‘by the book’ εμφάνιση μέσα στο νερό άρχισε να κερδίζει τους τίτλους στο παγκόσμιο πρωτάθλημα surf που μέχρι τότε μονοπωλούσε ο Kelly Slater.
Έσπασε το αήττητό του άλλωστε, κερδίζοντας τρία σερί WTC (2002-2004) και όλοι άρχισαν να βλέπουν στο πρόσωπό του τον νέο superstar surfer που θα φέρει την αλλαγή στο άθλημα – όσο δηλαδή μπορεί κανείς να αποκαλέσει το surf άθλημα. Ο ίδιος δεν το έκανε ποτέ, ούτε θεώρησε τον Kelly νέμεσή του. «Για μένα το να είμαι και μόνο δίπλα του είναι υπέροχο. Ό,τι και να λένε τα media, υπάρχει απίστευτο respect κι από τις δύο μεριές, αφού όταν οι διαγωνισμοί τελειώνουν βρισκόμαστε μαζί στο νερό και μιλάμε για τις σανίδες μας» είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του.
Δεν θα ξαναβρεθούν όμως ποτέ αντιμέτωποι στο line-up. Ο Andy Irons σταμάτησε τα rides για πάντα στις 2 Νοεμβρίου όταν βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που διέμενε, ο δάγκειος πυρετός που τον βασάνιζε χρόνια τελικά κέρδισε. Στις 6 δεν αγωνίστηκε στον καθορισμένο αγώνα του ASP. Ο Kelly κέρδισε και ήρθε ένα βήμα πιο κοντά στον 10ο τίτλο του, αλλά πρώτα αφιέρωσε τη νίκη στην οικογένεια του Andy. Ο Andy θα γινόταν, βλέπεις, πατέρας σε λίγους μήνες. Δεν θα τον θυμάται μόνο η οικογένειά του, αλλά και όλοι οι surfers παγκοσμίως, ως τον απόλυτο rider, εκείνον που πέτυχε ό,τι κανείς: την απόλυτη νίκη στο ASP, το απόλυτο σερί νικών που ακόμα και ο Kelly ονειρεύεται. Θα τον θυμόμαστε όμως και για την απίστευτη ευκολία που είχε στο να κάνει κάθε ride να φαίνεται παιχνίδι. Για εκείνον ήταν.
O κυβερνήτης της Χαβάης όρισε τις 13 Φεβρουαρίου ως την ‘Andy Irons Day’. Από εδώ και πέρα, εκείνη τη μέρα ας αφιερώνουμε κάθε κύμα που πιάνουμε σε εκείνον.
