Όταν δίναμε πανελλήνιες, η δικαιολογία που δίναμε για την αποτυχία μας –χαριτολογώντας– ήταν ότι έφταιγε το Mundialτου 1994! Η πραγματικότητα, βέβαια, ήταν ότι δεν είχαμε προετοιμαστεί κατάλληλα. Σχεδόν 20 χρόνια μετά, ο Κ. αποφάσισε να ξαναδώσει. Διαβάστε την εμπειρία όλης της παρέας του Κ.
Βραδιά ποδοσφαίρου, Σεπτέμβριος 2012. Η παρέα είχε μαζευτεί για τον αγώνα. Σουβλάκια, μπίρες και όλα τα σχετικά. Το παιχνίδι είχε ξεκινήσει , όταν ο Κ., πριν χτυπηθεί ένα κόρνερ, μας λέει… «Θα δώσω πανελλήνιες». Κόρνερ και 1-0! Στο ημίχρονο οι πρώτες αντιδράσεις για την απόφαση του. «Θα προλάβεις δουλειά και διάβασμα»; «Αντέχεις»;. «Θα κάνω μια προσπάθεια και ότι βγει», μας απάντησε. Όταν δίναμε πανελλήνιες, η δικαιολογία που δίναμε για την αποτυχία μας –χαριτολογώντας- ήταν ότι έφταιγε το Mundialτου 1994! Η πραγματικότητα, βέβαια, ήταν ότι δεν είχαμε προετοιμαστεί κατάλληλα. Σχεδόν 20 χρόνια μετά, ο Κ. αποφάσισε να ξαναδώσει.
Η πρώτη δυσκολία ήταν στο θέμα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Η γενιά των Δεσμών είχε μάθει στην έκθεση. Μας έδιναν ένα θέμα και έπρεπε να το αναπτύξουμε. Τώρα έχει περίληψη, ανάπτυξη, συνώνυμα, αντώνυμα κτλ. Ίσως να είναι πιο εύκολα από την έκθεση, αλλά τελείως διαφορετική φιλοσοφία. Μετά ήταν και το θέμα της απομνημόνευσης. Παλιός πρωτοδεσμίτης είχε μάθει σε ασκήσεις και όχι σε παπαγαλία. Καιτο βασικότερο, το θέμα των αντοχών. Μπορεί στην ηλικία που βρισκόμαστε, το μυαλό να σκέπτεται πιο κριτικά και λόγω εμπειρίας να αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα καλύτερα, αλλά οι αντοχές δεν είναι ίδιες με έναν 17άρη.
Ο Κ. έπρεπε να συνδυάσει τη δουλειά, το φροντιστήριο, το διάβασμα. Ευτυχώς, στο θέμα της δουλειάς υπήρχε μια κατανόηση από τον εργοδότη. Η παρέα μαζεύονταν συνήθως σε αγώνες του ChampionsLeague. Κάθε φορά υπήρχε και η ερώτηση «πως πάει το διάβασμα;». Τι να πει και ο Κ., «Καλά πάει», μας έλεγε. Η πρώτη φάση του Champions League ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο και στις αργίες των Χριστουγέννων υπήρχε χρόνος για περισσότερο διάβασμα. Τα πρώτα ενθαρρυντικά σημάδια υπήρχαν από τα διαγωνίσματα που έκανε στο φροντιστήριο. Εκεί τα πήγαινε καλά, αλλά ο καθρέπτης θα ήταν λίγους μήνες μετά. Όσο πέρναγε ο καιρός, τόσο «φόρτσαρε» και ο Κ. Σε κάποια στιγμή μας είπε ότι πριν 20 χρόνια, εάν είχε/είχαμε ρίξει τόσο διάβασμα, όλο και κάτι θα είχαμε καταφέρει. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Στις διακοπές του Πάσχα μας έλεγε ότι χτύπαγε 12ώρα. Η κούραση είχε αρχίσει να τον καταβάλλει, άλλα αφού είχε φτάσει τόσο κοντά θα άντεχε λίγο ακόμα.
Όταν δίναμε πανελλήνιες, μάς έλεγαν την προηγουμένη μέρα να κάνουμε μια βόλτα για να καθαρίσει το μυαλό μας. Εμείς κάναμε μια επίσκεψη στο σπίτι του. Τον αρχίσαμε στην πλάκα ότι θα τον περάσουν για επιτηρητή και διάφορα άλλα τέτοια χαζά για να τον χαλαρώσουμε. Έδειχνε ήρεμος, αλλά η καρδούλα του το ήξερε.
«Τα δυσκολότερα θέματα των τελευταίων ετών», «παγίδα το θέμα της Φυσικής, «λάθος η άσκηση των μαθηματικών», «θέματα μόνο για πολύ καλά διαβασμένους». Σας θυμίζει κάτι αυτό; Κάθε χρόνια τα ίδια και τα ίδια. Το μόνο που κάνουν είναι να αγχώνουν παραπάνω τους μαθητές. Και εκεί είναι εύκολο να «σπάσεις». Στο ένα μάθημα όντως δεν τα πήγε καλά, στα άλλα όμως πίστευε ότι τα πήγε καλύτερα. Οι πανελλήνιες τελείωσαν. Μετά αρχίζουν οι εκτιμήσεις. Εάν δεν μου κόψει από εκεί, εάν έχει πιάσει σωστό αυτό, τότε μπορεί να πάρω έναν καλό βαθμό.
Οι βαθμοί βγήκαν! Τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά. Μετά άρχισε η νέα αγωνία. Μηχανογραφικό και να ανακοινωθούν οι βάσεις. Οι πρώτες πάλι εκτιμήσεις από τους ειδικούς. «Μεγάλη πτώση των βάσεων», «άνοδος στις καλές σχολές». Οι βάσεις ανακοινώθηκαν... Το αποτέλεσμα; «Έλα ρε, θα δούμε το παιχνίδι στο Mundial στη 1:00 το βράδυ»; «Άσε γαμώτο, έχω εξεταστική το πρωί!»
Καλή επιτυχία σε όσους δίνουν!
