Η Σαβίνα Ακουμιανάκη (Ψυχολόγος MSc) μάς γράφει για την εικόνα του προεκλογικού σποτ του πολιτικού κόμματος «Ποτάμι», αυτή μιας νεαρής κοπέλας με σαρκώδη χείλη που έρχονται και κολλάνε σχεδόν στην κάμερα...
Τα επίμαχα διαφημιστικά σποτ της εκλογικής καμπάνιας του πολιτικού κόμματος «Ποτάμι» δίχασαν πολύ κόσμο, εξαιτίας των σεξουαλικών τους υπονοούμενων. Ταυτόχρονα αυτά τα «κακόγουστα» και «σεξιστικά» -όπως χαρακτηρίστηκαν από πολλούς- βίντεο συζητήθηκαν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλα...
Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ένα άλλο δημοσίευμα του Σταύρου Θεοδωράκη είχε προκαλέσει πάλι την αντίδραση της κοινής γνώμης. Τότε μιλούσε ταπεινωτικά για όλους αυτούς που για «πρώτη φορά» κατεβαίναν στο Σύνταγμα, γιουχάροντας και μουντζώνοντας με ενθουσιασμό – όπως άλλωστε αρμόζει στην ανωριμότητα μιας «πρώτης φοράς». Σ' αυτούς λοιπόν, καταλόγισε ότι δεν ξέρουν τι θέλουν και ότι «...μετέχουν στο φτηνό χιούμορ...». Για πολλούς από αυτούς όμως με τους οποίους ο ίδιος δεν συμμερίζεται το ίδιο επίπεδο χιούμορ, η εικόνα μιας νεαρής κοπέλας με σαρκώδη χείλη που έρχονται και κολλάνε σχεδόν στην κάμερα παραπέμπει είτε σε παρωδία πορνό –στην καλύτερη περίπτωση– είτε σε εφηβική πορνογραφία, στη χειρότερη. Απλά δείτε το σποτ χωρίς ήχο. Για να μην ενοχλούνται και οι γείτονες. Ως συνέχεια αυτής της σεξουαλικής διαστροφής, έρχεται και το επόμενο σποτ, αυτό με την ηλικιωμένη κυρία. Έτσι καλύπτονται δύο βασικές κατηγορίες: teen sex και mature women sex. Καθόλου άσχημα!
Για να μιλήσω στη γλώσσα του συγκεκριμένου σποτ, όπως πολλές έρευνες έχουν δείξει, η πρώτη φορά είναι σπάνια «επιτυχημένη», ελλείψει εμπειρίας. Και στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για «πρωτάρηδες» και από τις δυο πλευρές. Επιπροσθέτως, όσον αφορά στο κίνητρο της πρώτης σεξουαλικής επαφής, αυτό φαίνεται να είναι πολλές φορές ...όχι και τόσο βαθύ, καθώς για να επιτευχθεί ο στόχος λέγονται πολλά ψέματα. Ο νοών νοείτω και ουαί τω ανοήτω! Δεν είναι τυχαίο ότι δεν βλέπουμε έναν νεαρό έφηβο (τουλάχιστον στα πρώτα σποτ) να μιλά για την «πρώτη φορά» στο σποτ. Το κορίτσι -ακολουθώντας συνειδητά ή ασυνείδητα τα στερεότυπα της κοινωνίας- λειτουργεί, φτάνοντας στην πρώτη φορά, κυρίως συναισθηματικά και όχι σαρκικά, όπως το αγόρι. Χρειάζεται προσοχή γιατί τέτοιους είδους στερεότυπα είναι που οδηγούν σε τραυματικά βιώματα κι όχι μια αναμενόμενη αποτυχημένη πρώτη φορά.
Η «πρώτη φορά» είναι καταδικασμένη να δώσει την θέση της σε άλλες, και συνήθως πολύ καλύτερες γιατί τα κριτήρια αξιολόγησης αλλάζουν με την ηλικία και την ωριμότητα που λογικά -θέλω να πιστεύω- τη συνοδεύει. Είναι κάτι πιο βαθύ... που εμπερικλείει και μια πνευματική και ψυχική έλξη πέραν της φυσικής. Η γοητεία του πρωταγωνιστή Σταύρου Θεοδωράκη ή η «βιασύνη» ενός ποταμιού που καραδοκεί να μας παρασύρει στα ορμητικά ερωτικά νερά του, ίσως να μην αρκεί.
