Γιατί κάποιοι δεν λένε να την αποχωριστούν ακόμα και σε χώρες όπου δεν είναι πλέον υποχρεωτική;
«Δεν ξέρω αν φταίει το ότι είμαι Νεοϋορκέζα ή το ότι ανέκαθεν ήθελα να παρουσιάζω την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου στον κόσμο, αλλά η ανωνυμία που μου προσφέρει είναι μεγάλη ανακούφιση. Είναι σαν να φοράω μια ασπίδα που λέει: “Μη με κοιτάς”»: Η μαρτυρία μιας 46χρονης καθηγήτριας, της Φραντσέσκα, στον Guardian, δεν είναι μοναδική στο είδος της αλλά φαίνεται να εκφράζει όλους όσοι, σύμφωνα με ένα αμερικανικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στη βρετανική εφημερίδα, επιμένουν να φορούν τη μάσκα τους ακόμα και σε εξωτερικούς χώρους παρόλο που σε κάποιες χώρες οι υγειονομικές οδηγίες δεν το επιβάλλουν - ή τουλάχιστον δεν το συνιστούν πλέον.
Η «εξάρτησή» τους από τη μάσκα δεν έχει να κάνει με φόβο για τα μικρόβια και την πανδημία, σύμφωνα με το σχετικό άρθρο. Όλοι όσοι έδωσαν συνέντευξη ισχυρίστηκαν ότι με τη μάσκα θέλουν να προστατευτούν από τα επικριτικά ή ανεπιθύμητα βλέμματα των ανθρώπων γύρω τους, λόγω προσωπικής ανασφάλειας ή για άλλους παράγοντες.
«Με τους συναδέλφους μου προτιμάμε οι πελάτες να μη βλέπουν το πρόσωπό μας» σχολιάζει η 25χρονη Μπέκα, υπάλληλος βιβλιοπωλείου. «Όταν κάποιος γίνεται αγενής ή μάς λέει κάτι προσβλητικό, δεν έχω το δικαίωμα να κάνω οποιαδήποτε γκριμάτσα ως επαγγελματίας. Αλλά με τη μάσκα, δεν χρειάζεται να προσπαθώ να χαμογελάσω ή να διατηρήσω μια ουδέτερη έκφραση προσώπου».
Μια άλλη γυναίκα, η 46χρονη Ελίζαμπεθ, που υποφέρει από κοινωνικό άγχος, με τη μάσκα κατάφερε ό,τι δεν είχε πετύχει με χρόνια ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής: να αισθάνεται άνετα όταν βρίσκεται ανάμεσα σε κόσμο. «Είμαι κοντή και παχουλή και το πρόσωπό μου κοκκινίζει διαρκώς…. Τίποτα δεν με έχει προστατεύσει από το να νιώθω ευάλωτη όσο μια μάσκα».
Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι για τους οποίους μπορεί κάποιος να επιλέξει να συνεχίσει τη ζωή του φορώντας μάσκα. Το διεμφυλικό άτομο Jinghua, συγγραφέας από την Αυστραλία, είπε ότι χάρη σε αυτήν, δεν χρειάζεται πλέον να διευκρινίζει στον κόσμο αν είναι «γυναίκα ή μικρό αγόρι»: «Κάποιες φορές όταν βγαίνω έξω απλά για να αγοράσω κάτι να φάω, προτιμώ να φοράω τη μάσκα μου παρόλο που πλέον δεν είναι απαραίτητη εδώ».
Ενώ η 33χρονη Χάρτλεϊ, που υποφέρει από διαταραχή σωματικής δυσμορφίας, μια ψυχική ασθένεια που εκδηλώνεται με εμμονικές σκέψεις για ό,τι θεωρούμε «ελάττωμα» στην εξωτερική μας εμφάνιση, είπε ότι τον τελευταίο χρόνο, με τις συχνές βιντεοκλήσεις στο Zoom, τα συμπτώματά της επιδεινώθηκαν (π.χ., έβλεπε στην οθόνη του υπολογιστή εξαπλάσιο το διπλοσάγονό της και ακόμα πιο μοβ τις σακούλες κάτω από τα μάτια της) μέχρι που άρχισε να κυκλοφορεί με μαύρη χειρουργική μάσκα και γυαλιά. «Αναμφίβολα θα συνεχίσω να τα φοράω και στο μέλλον» σχολίασε προσθέτοντας πως «είναι ωραίο να χάνομαι στο πλήθος, δεν αντέχω την προσοχή των άλλων».
Photo: engin akyurt / Unsplash
