Μας μιλάνε για την ταινία τρόμου μικρού μήκους Met@slash, που μιλάει για τους κινδύνους του ίντερνετ μέσα από μια ρεαλιστική ματιά.
Πριν από 1 χρόνο είχαμε παρουσιάσει τους Δημήτρη Τσακαλέα και Σωτήρη Πετρίδη και είχαμε μιλήσει μαζί τους για την ταινία μικρού μήκους #NotAlone, όπου μέσα από την ταινία μιλάγανε για τουςκινδύνους που υπάρχουν στα social media,αλλά μέσα από ένα μεταφυσικό πρίσμα. Τώρα επιστρέφουν με την νέα τους ταινία Met@slash, που μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια μακρινή συνέχεια του #NotAlone. Για το κεντρικό θέμα της ταινίας, την αγάπη τους για τα horror films και πολλά άλλα, μιλήσαμε με τους Δημήτρη Τσακάλεα και Σωτήρη Πετρίδη. Διαβάστε τα όσα ενδιαφέροντα είπαν στον Παναγιώτη Λουκά.
Πως ξεκίνησε η ιδέα για αυτή την ταινία;
Δημήτρης: Η ιδέα ξεκίνησε κάπως σιωπηλά, μία μέρα που μιλούσαμε με τον Σωτήρη και συζητούσαμε τι άλλες ιστορίες θα μπορούσαν να συνυπάρχουν στον κόσμο που ζει το #NotAlone. Η ταινία δεν αποτελεί sequel της πρώτης, αλλά κατά κάποιο τρόπο είναι σαν πρώτα ξαδέρφια!
Σωτήρης: Από τη συζήτηση, αποφασίσαμε ότι θέλαμε να κάνουμε μία νέα ταινία τρόμου που να μιλάει για τους κινδύνους του ίντερνετ, αλλά μέσα από μία ρεαλιστική ματιά, χωρίς μεταφυσική χροιά. Έτσι, γεννήθηκε η ιδέα του Metaslash.
Ποιο είναι το νόημα που θέλετε να περάσετε στους θεατές;
Δημήτρης: Η ταινία, μέσω μιας ιστορίας τρόμου, θίγει τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους και στο διαδίκτυο. Είναι ένα ακραίο σενάριο για τι μπορεί να πάθει κανείς με την υπερέκθεση προσωπικών πληροφοριών στα social media.
Σωτήρης: Το να κοινοποιούμε την τοποθεσία μας μέσω του κινητού είναι κάτι που υπάρχει στην καθημερινότητά μας. Η πλοκή της ταινίας προειδοποιεί το κοινό για τους εν λόγω κίνδυνους που ελλοχεύουν στο διαδίκτυο. Ο κύριος χαρακτήρας είναι ένα αγόρι, το οποίο, αφού έχει κοινοποιήσει την τοποθεσία του κινητού του στο διαδίκτυο, γίνεται θύμα ενός δολοφόνου, ο οποίος χρησιμοποιεί το χαμένο κινητό τηλέφωνο προς όφελός του.
Πόσο καιρό πήρε η δημιουργία της ταινίας και ποια ήταν η βασικότερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε;
Δημήτρης: Από τη σύλληψη της ιδέας έως και την υλοποίηση της τελικής μορφής της ταινίας, πέρασε περίπου οκτώ μήνες. Η βασικότερη δυσκολία ήταν να βρούμε έναν ηθοποιό να ενσαρκώσει τον διάσημο στο βίντεο που βλέπει ο πρωταγωνιστής. Θέλαμε να είναι κάποιος που να έχει άμεση σχέση με το είδος του horror, καθώς στόχος μας ήταν από την αρχή να υπάρχει ένας αυτοαναφορικός τόνος σε όλη την αφήγηση.
Σωτήρης: Μετά από πολλές προσπάθειες, καταφέραμε και ήρθαμε σε επικοινωνία με τον Nathan Baesel, γνωστό ηθοποιό από την ταινία τρόμου Behind the Mask: The Rise of Leslie Vernon, μία από τις πιο σημαντικές σύγχρονες ταινίες slasher, ο οποίος και δέχτηκε να παίξει στην ταινία μας.
Ποια είναι η μέχρι τώρα πορεία της ταινίας και πως ελπίζετε να συνεχίσει;
Δημήτρης: Η ταινία έχει ήδη αρχίσει να ταξιδεύει σε φεστιβάλ αλλά επειδή θελήσαμε να συνεχίσουμε το ίδιο φόρμα όπως στο #NotAlone και επιθυμούμε να επικοινωνήσει από νωρίς με το ευρύ κοινό, βρίσκεται ελεύθερη και στο διαδίκτυο!
Σωτήρης: Πέραν της διαδικτυακής της παρουσίας, ήδη η ταινία μετρά 3 φεστιβαλικές συμμετοχές σε φεστιβάλ είδους στις ΗΠΑ. Ευελπιστούμε ότι η ταινία θα συνεχίσει τη δυναμική της πορεία, τόσο στο διαδίκτυο, όσο και σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο.
οιες είναι οι αγαπημένες σας ταινίες τρόμου; Μπορείτε να μας πείτε επιγραμματικά για 5 από αυτές γιατί τις αγαπάτε τόσο;
Δημήτρης: Και οι δύο είμαστε μεγάλοι φαν των ταινιών τρόμου και ειδικά του υποείδους slasher. Το Scream και η Λάμψη είναι δύο από τις αγαπημένες μου ταινίες γενικότερα γιατί η κάθε μία δημιουργεί μία ρεαλιστική ατμόσφαιρα τρόμου η οποία πηγάζει από φοβίες που υπάρχουν πολύ βαθιά σε όλους τους ανθρώπους. Άλλες ταινίες τρόμου που αγαπώ είναι τα Friday the 13th, από τις πρώτες ταινίες του είδους που είδα από μικρή ηλικία, το Cabin in the Woods και ό,τι κάνει ο Fede Alvarez από το remake του Evil Dead μέχρι το αριστούργημα το Don’t Breathe.
Σωτήρης: Το Psycho (1960) γιατί ο Hitchcock είναι ο θεός μου και ο θεός του τρόμου. Το Child's Play (1988), γιατί είναι η πρώτη ταινία τρόμου που θυμάμαι να βλέπω ως παιδί. Το Halloween (1978) γιατί η αγάπη μου για αυτό με ώθησε στο να κάνω διδακτορικό επάνω στα slashers. Το Get Out (2017) γιατί υπενθύμισε σε πολλούς ότι το horror δεν είναι ταινίες απλά για να τρομάζεις. Και το Scream (1996) γιατί έκανε mainstream την αυτοαναφορικότητα στο είδος.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δημήτρης και Σωτήρης: Η αλήθεια είναι ότι είμαστε σε μία πολύ παραγωγική περίοδο! Μόλις τελειώσαμε τα γυρίσματα της νέας μας ταινίας μικρού μήκους με τίτλο Re-Live και ξεκινάμε το μοντάζ, ενώ είμαστε στη φάση ολοκλήρωσης της πρώτης μας μεγάλου μήκους με τίτλο Scopophilia. Τέλος, είμαστε στη φάση ανάπτυξης του 9023, μίας πολυβραβευμένης μας ταινίας μικρού μήκους, σε μεγάλου.
{youtube}BGWSBCzNzmA {/youtube}
Ο Δημήτρης Τσακαλέας φοιτά στο Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, ενώ είναι κάτοχος του Filmmaking Certificate από το London Film Academy (Short Courses). Έχει εργαστεί ως παραγωγός σε αρκετές ταινίες μικρού μήκους, οι οποίες έχουν ταξιδέψει και βραβευθεί σε ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ. Το 2016 ήταν ένας από τους επιλεγόμενους συμμετέχοντες για το Sarajevo Talents που διοργανώνει το φεστιβάλ του Sarajevo σε συνεργασία με το φεστιβάλ Βερολίνου.
Ο Σωτήρης Πετρίδης είναι υπ. Διδάκτορας του τμήματος Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, ενώ ασχολείται συστηματικά με το σενάριο και την παραγωγή ταινιών. Οι προηγούμενες ταινίες του ως σεναριογράφος/παραγωγός έχουν προβληθεί σε πάνω από 100 διεθνή φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ενώ τα τελευταία τρία χρόνια ταινίες του προβλήθηκαν στο Comic-Con International του San Diego
Σκηνοθεσία και Παραγωγή: Σωτήρης Πετρίδης και Δημήτρης Τσακαλέας,
Σενάριο: Σωτήρης Πετρίδης,
Cast: Nathan Baesel, Αποστόλης Κολίτσας, και Άγγελος Γεωργιάδης,
Διευθυντής Φωτογραφίας & Color Correction: Παύλος Λύγουρης, Μοντάζ Τάνια Ναναυράκη,
VFX: Ανέστης Εραλίδης,
Σκηνογραφία/Ενδυματολογία: Σόνια Μαρία Καϊτατζή,
Sound Design: Αναστάσης Πετρέλης,
Μουσική: Φώτης Παπαδάκης,
Make-Up Artist: Σοφία Βουλαλά,
Ηχοληψία: Αποστόλης Μπαρουξής,
Βοηθός Φωτογραφίας: Νίκος Καλτσάς
