Συνέντευξη με την stand up comedian, που συνεχίζει για δεύτερη επιτυχημένη χρονιά με την παράσταση "ΜΙΝΙΜΑΛ".
Η νέα stand up comedy παράσταση «ΜΙΝΙΜΑΛ» της Ήρας Κατσούδα που αγαπήθηκε από κοινό, κριτικούς αλλά κυρίως από την ίδια και αφού μετράει ήδη μια sold out σεζόν, συνεχίζει ακάθεκτη για 2η χρονιά.
Σε αντίθεση με το σαλόνι στο πατρικό της, η Ήρα προσπαθεί να ξεφορτωθεί όλα τα περιττά από τη ζωή της και να την κρατήσει με τα απολύτως απαραίτητα, σε minimal επίπεδα. Όμως η διάσπαση προσοχής που έχει, μια ομηρία που λαμβάνει χώρα στον νιπτήρα της, τα κριτήρια με τα οποία επιλέγονται τα Ιερά Ζώα, οι τοξικές σχέσεις, οι θεωρίες συνομωσίας, ο Νομός Ηλείας και πολλά ακόμα, δεν την αφήνουν να τα καταφέρει.
Από Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2023 και κάθε Πέμπτη στις 21.30, «ΜΙΝΙΜΑΛ» στον Μικρό Κεραμεικό (Ευμολπιδών 13). Για να δούμε (ή καλύτερα, να διαβάσουμε), τι έχει να μας πει η Ήρα Κατσούδα για την παράσταση.
-Δεύτερη χρονιά ‘ΜΙΝΙΜΑΛ’, πώς νιώθεις για αυτό και την ανταπόκριση του κόσμου;
Αρχικά να πω ότι δεν μου έφτασε η πρώτη χρονιά οπότε σίγουρα νιώθω περίφημα που πάμε και για την δεύτερη.
Το «ΜΙΝΙΜΑΛ» είναι η τρίτη μου σόλο παράσταση, ξεκίνησε πέρυσι με περιοδεία και έκανε πρεμιέρα στην Αθήνα μετά, γύρω στον Νοέμβριο.
Η ανταπόκριση του κόσμου τόσο στην Αθήνα όσο και στην περιφέρεια ήταν τρομερή και να σου πω μέχρι να πάρω το feedback, το είχα λίγο άγχος. Ξέρεις. Νέα παράσταση. Θα αρέσει; Δεν θα αρέσει; Μήπως είναι όλα τέλεια μόνο στο μυαλό μου; (Κάτι που μου συμβαίνει συχνά, όχι με τις παραστάσεις αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Είναι καταπληκτικό το γεγονός ότι η παράσταση αρέσει σε όλους περισσότερο και από την προηγούμενη, και χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί και σε μένα αρέσει περισσότερο από τις προηγούμενες δουλειές μου.
-Την Πέμπτη 19 Οκτωβρίου ξεκινάνε οι παραστάσεις της δεύτερης χρονιάς του ‘ΜΙΝΙΜΑΛ’, σε ένα ανανεωμένο χώρο, τον Μικρό Κεραμεικό. Υπάρχει το ίδιο άγχος πάντα, σαν πρεμιέρα;
Ναι, ξεκινάω την Πέμπτη στις 19 και για κάθε Πέμπτη έως τις γιορτές. Ο Μικρός Κεραμεικός είναι ένας νέος πολύ όμορφος και cozy χώρος, με ωραία αίθουσα που σε «ζεσταίνει» αμέσως.
Να σου πω την αλήθεια, άγχος για τις παραστάσεις δεν έχω. Η παράσταση πλέον είναι δοκιμασμένη, σφιγμένη, συμπαγής, με αποτέλεσμα να έχω το τόσο-όσο δημιουργικό άγχος. Ο προβληματισμός μου φέτος είναι άλλος και έχει να κάνει γενικά με τον κλάδο του θεάματος. Πέρυσι ζήσαμε μια εκπληκτική χρονιά όλοι μας. Ήταν και η πρώτη χρονιά με όλα ανοιχτά μετά την πανδημία. Όλες οι παραστάσεις, τόσο οι stand up όσο και οι θεατρικές ήταν όλες γεμάτες και το κοινό ήταν σε ντελίριο με την καλή έννοια.
Φέτος, έχω μια ανησυχία για το πώς θα πάει συνολικά ο χώρος του θεάματος. Βλέπεις δεν υπάρχει το περσινό «επιτέλους» μετά τον COVID, και οι φετινές συνθήκες και συγκυρίες είναι δύσκολες και ζοφερές. Με όλα αυτά που γίνονται, που ακούμε, που ζούμε, που συμβαίνουν φοβάμαι ότι ο κόσμος αφενός είναι στα όρια της μαζικής κατάθλιψης και αφετέρου έχει σφιχτεί οικονομικά. Μια φορά πάντως, εγώ άφησα 10 ευρώ το εισιτήριο και δεν ανέβασα τιμή. Θέλω να είναι προσιτό σε όλες και όλους.
-Για αυτούς που δεν είδαν την παράσταση την πρώτη χρονιά, με τι θα έρθουν αντιμέτωποι; Και ποιες οι διαφορές της με την προηγούμενη παράσταση, «Για γυναίκα καλή είναι»;
Το «ΜΙΝΙΜΑΛ» έχει τελείως διαφορετικά θέματα, αστεία και προσέγγιση από το «Για γυναίκα καλή είναι» - το οποίο παρεμπίπτοντος να πω ότι είναι ανεβασμένο στο youtube και μπορείτε να το δείτε.
Η νέα παράσταση είναι πιο σουρεάλ, πιο «καμένη» και εσωτερική. Ξέρεις, όσο μεγαλώνεις, ξεκλειδώνεις άλλα επίπεδα επίγνωσης του εαυτού, αγκαλιάζεις στοιχεία σου που για χρόνια δεν πρόβαλες ή δεν ήξερες ότι είναι εκεί και αυτό παράλληλα με τις δικές σου συνειδητοποιήσεις, βγαίνει και στην κωμωδίας σου. Και είναι όμορφο να μεγαλώνεις μαζί με την κωμωδία σου.
-Όταν λες σε κάποιους ότι είσαι stand-up comedian και αυτή είναι η δουλειά σου, πώς αντιδρούν; Το θεωρούν ακόμα και σήμερα «εξωτικό φρούτο»;
Ανάλογα σε ποιους θα συστηθείς! Άμα σου τύχει μπαρμπαδάκι ή σε κάποιο χωριό και πεις stand up comedian αρχικά δεν θα καταλάβουν οπότε θα σε κοιτάξουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο σαν να τους είπες μόλις «data analyst». Δηλαδή κάτι στα Αγγλικά.
Αν εξαιρέσουμε όμως αυτές τις περιπτώσεις, ο κόσμος ειδικά ο νέος κόσμος (όχι η περιοχή) έχει αρχίσει να εξοικειώνεται με το είδος και κατά συνέπεια και με τους ανθρώπους που το ασκούν, οπότε έχει σταματήσει σχετικά και αυτή η μάστιγα του «πες ένα αστείο» το οποίο παραδοσιακά ακολουθούσε την σύσταση «Είμαι stand up comedian».
-Ποια υπέροχη ή ακόμα και άβολη στιγμή έχεις να θυμηθείς κατά τη διάρκεια των παραστάσεων σου και ενώ είσαι στη σκηνή;
Μακράν από τις πιο άβολες στιγμές έβερ, είναι πριν από 10 χρόνια περίπου σε μια παράσταση στην Ορεστιάδα όταν ανέβηκε ένας σουρωμένος τύπος πάνω στην σκηνή και με κυνηγούσε να μου πάρει το μικρόφωνο να μιλήσει και αυτός. Δηλαδή εκεί που ο κόσμος μέχρι τότε έβλεπε stand up ξαφνικά η παράσταση γύρισε σε physical comedy γιατί προφανώς εγώ ΔΕΝ του έδινα το μικρόφωνο.
Υπέροχες στιγμές έχω πολλές και με κίνδυνο να φανώ cringe, θα πω είναι όλες οι παραστάσεις που πάνε όπως πρέπει και γίνεσαι ένα με το κοινό και περνάτε τέλεια όλοι μαζί και η αίθουσα έχει τρομερή ενέργεια και μετά τελειώνεις την παράσταση και έχεις την υπερένταση μαραθωνοδρόμου που μόλις τερμάτισε.
-Υπάρχουν κάποια θέματα που δεν αγγίζουν συχνά οι κωμικοί ή δεν έχει να κάνει με το θέμα-αντικείμενο αλλά πώς το αντιμετωπίζει ο κάθε ένας;
Καλό είναι στην κωμωδία να μιλάς για πράγματα όπου έχεις όντως κάτι να πεις. Αν ξεκινήσεις με αυτή την βάση και αν είσαι και πέρα από κωμικός και καλός άνθρωπος που εκ φύσεως δεν θέλει να προσβάλει κοινωνικές ομάδες, δεν έχεις να φοβάσαι κάτι.
Ακόμα και το θέμα της θρησκείας που ακόμα αποτελεί ένα μεγάλο ταμπού της ελληνικής κοινωνίας, αν το πιάσεις με συγκεκριμένη και ξεκάθαρη οπτική γωνία, μια χαρά θα περάσει. Οπότε ναι ποτέ δεν είναι πρόβλημα το θέμα αλλά το πως θα το διαχειριστούν οι κωμικοί.
-Πώς ήσουν στο σχολείο; Έκανες αστεία και ήσουν εξωστρεφής ή όλο αυτό σου βγήκε αργότερα;
Στο σχολείο ήμουν υπερκινητική (ΔΕΠΥ calling) και αν εξαιρέσεις την εφηβεία που ήμουν απλά πάρα πολύ δύσκολη σύμφωνα με μαρτυρίες, σε γενικές γραμμές ήμουν και εξωστρεφής και μου άρεσε πάντα να κάνουμε πλάκα.
Το χιούμορ το θυμάμαι να με συντροφεύει από μικρή και πολλές φορές να το χρησιμοποιώ ως άμυνα για να γλιτώσω από καταστάσεις. Ξέρεις πόσο ωραία μπορείς να αποφύγεις οποιαδήποτε ερώτηση ή ζόρικη κατάσταση απαντώντας με χιούμορ;
Από την άλλη ειδικά στα σχολικά χρόνια, μερικές από τις πλάκες μου έχουν χαρίσει και κάποιες μέρες αποβολής. Βλέπεις με τον Λυκειάρχη δεν φαίνεται να είχαμε το ίδιο χιούμορ. Οπότε μπορούμε να πούμε ότι και με προστάτευε και με έμπλεκε σε καταστάσεις.
-Ποιο είναι το καλύτερο και το χειρότερο πράγμα στη δουλειά σου;
Το καλύτερο μέρος της δουλειάς μου είναι οι ίδιες οι παραστάσεις. Δηλαδή από την ώρα που κάνεις τα τελευταία βήματα για να ανέβεις στην σκηνή μέχρι το τελευταίο χειροκρότημα, ε αυτή η μια-μιάμιση ώρα είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΖΜΟ.
Το χειρότερο είναι όταν είσαι σε διαδικασία να γράψεις νέα κείμενα και παθαίνεις μπλοκάρισμα και γράφεις μόνο αηδίες και σκέφτεσαι πολύ ψύχραιμα «Οκ. Δεν το χω. Τελείωσε. Καταστροφή. ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ».
-Με τι άλλα ασχολείσαι αυτό το διάστημα; Για κάποια τηλεοπτική εκπομπή μαθαίνουμε.
Ναι, θα παρουσιάζω μια σειρά ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ με τίτλο «45 Μάστοροι, 60 Μαθητάδες» η οποία θα βγει με την νέα χρονιά. Ακόμα είμαστε στην διαδικασία των γυρισμάτων.
Επίσης εντός 10ημέρου βγαίνει και το «ΜΙΝΙΜΑΛ the podcast» και είμαι ενθουσιασμένη γιατί είναι ένα project πολύ φρέσκο στον χώρο των podcast, λόγω περιεχομένου εννοώ. Δεν μπορώ να πω περισσότερα ακόμα γιατί δυστυχώς δεν ζούμε σε μια όμορφη και δίκαιη κοινωνία και πλέον μαθαίνω να φυλάγομαι. Σίγουρα δεν θα είναι άλλο ένα παραδοσιακό podcast επικαιρότητας ή καλεσμένων ή να λέω την αποψάρα μου. Αλήθεια, stay tuned γιατί υπόσχομαι θα είναι ό,τι πιο random και fun.
Εισιτήρια για την παράσταση «ΜΙΝΙΜΑΛ», εδώ.
