O stand-up comedian μιλάει στο Platform για την τέχνη και προκλήσεις της κωμωδίας και για την παράσταση «Σόλο» στο Θέατρο Άβατον.


Γνωστός μέσα από εκατοντάδες απολαυστικές παραστάσεις, ο Ανδρέας Πασπάτης ανήκει σε αυτούς τους Έλληνες comedians που εδραίωσαν στη συνείδηση των Ελλήνων την stand-up κωμωδία και την πρόσθεσαν στις συνήθειες μας. Και είναι πολλοί αυτοί οι κωμικοί που «έγραψαν χιλιόμετρα» στις σκηνές και μόχθησαν για τη διάδοση της stand-up κωμωδίας.

Φέτος, συνεχίζει ξανά σόλο για δεύτερη χρονιά και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. «Σόλο» ονομάζεται η τρίτη του… σόλο παράσταση που παίζεται επιτυχημένα στο Θέατρο Άβατον κάθε Σάββατο. Είχαν προηγηθεί οι παραστάσεις “Τσάι Party” και “Διαβάστηκε”, με εξίσου μεγάλη επιτυχία το 2017-2018, και το 2019 μέχρι και το 2022 αντίστοιχα, σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Ο Ανδρέας Πασπάτης μιλάει στο Platform για την παράσταση «Σόλο». Δεν είναι εύκολο να κάνεις κάποιον για γελάσει.

 

-Γιατί κρατάς ένα σκύλο στην αφίσα της παράστασης; Για να τραβήξεις περισσότερα βλέμματα;

Ξεκάθαρα ναι! Έχεις δει τι views κάνουν βίντεο με κουτάβια και γάτες; Επίσης να πούμε πως αυτός είναι ο σκύλος μου του οποίου το όνομα είναι Σόλο όπως και το όνομα της παράστασης.

-“Σόλο” για δεύτερη χρονιά. Ικανοποιημένος από την αποδοχή του κόσμου; Ποιο είναι το πιο ωραίο κομπλιμέντο που έχεις λάβει;

Ε ναι, για αυτό πηγαίνω δεύτερη χρονιά. Αλλιώς γιατί λες το κάνω; Ότι δεν ήμουν ευχαριστημένος πέρσι και το ξανακάνω σαν δεύτερη ευκαιρία μήπως και με εκτιμήσουν τώρα; Από κομπλιμέντο δεν θυμάμαι να σου ξεχωρίσω κάποιο τώρα αλλά γενικά είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να βλέπεις κόσμο να σου λέει ότι την έχει δει την παράσταση και έρχεται για να την ξαναδεί ή φέρνει άλλη παρέα να την δει.

-Πώς δουλεύεις πάνω σε κάθε νέα σόλο παράσταση; Μαζεύεις κομμάτια που γράφεις ανά καιρούς ή έχεις ένα πιο συγκεκριμένο concept;

Όχι, δε γράφω συνήθως μια ολόκληρη παράσταση με συγκεκριμένο concept, δεν ξέρω αν θα το κάνω στο μέλλον. Προς το παρόν απλά γράφω κείμενα για θέματα που μου αρέσουν και βρίσκω αστεία, ή προσωπικές ιστορίες κλπ και στο τέλος τα συνθέτω όλα σε μια παράσταση.

-Έχεις καθημερινά ένα άγχος να σκεφτείς κάτι αστείο ή να γράψεις – σημειώσεις ένα μικρό bit ή σου βγαίνει πιο αβίαστα; Βάζεις deadlines;

Εννοείται βάζω deadlines απλά δεν τα κρατάω ποτέ. Τα έχω μόνο να με αγχώνουν απ’ ότι φαίνεται για να δω αν όντως είναι τόσο επικίνδυνο το έμφραγμα όσο λένε. Γενικά αν πω ότι αυτή τη περίοδο γράφω για αυτό , όντως κάθομαι κάθε μέρα και σκέφτομαι αστεία για αυτό. Κάποιες μέρες βγαίνουν όντως αβίαστα κάποιες δε βγαίνει και τίποτα. Ε μια μέρα από τις δεύτερες πιστεύω θα έρθει και το έμφραγμα.

-Τι γνώμη έχεις για τα open mics; Εκεί γεννιέται η κωμωδία; Εκεί είχες την πρώτη σου εμπειρία πάνω σε σκηνή;

Πολύ ωραίος θεσμός τα  open mics. Όχι απλά τα στηρίζω, είχα και δικές μου διοργανώσεις open mics και σε Αθήνα και σε Θεσσαλονίκη στο παρελθόν, που πήγαιναν και πολύ καλά. Τώρα δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος και τις έχω αφήσει. Εγώ όταν ξεκίνησα δεν υπήρχαν δυστυχώς τα open mics καθόλου στην Ελλάδα οπότε ξεκίνησα με πολύ χειρότερες συνθήκες σε μπαράκια ανάμεσα σε μπάντες κλπ. Μακάρι να υπήρχε ένα open να πάω και να είχα ξεκινήσει από κει.

-Πότε κατάλαβες ότι αυτό θα κάνεις για να ζήσεις; Υπήρχε κάποια σημαντική στιγμή που αποφάσισες να προχωρήσεις σαν full-time stand-up κωμικός;

Ε ναι, νομίζω όταν επέστρεψα από Αγγλία πριν κάποια χρόνια και η τότε παράσταση άρχισε να γίνεται sold out σε Αθήνα και αργότερα την ζητούσαν και σε Θεσσαλονίκη και είδα πως και συνολικά έχει ανέβει η σκηνή του stand up στην Ελλάδα και μπορεί κάποιος να δοκιμάσει να ζήσει από αυτό, εκεί ήταν η ουσιαστική απόφαση. Και η μεγαλύτερη απόφαση, 2 χρόνια αργότερα, να κατέβω και μόνιμα Αθήνα από Θεσσαλονίκη που έμενα τότε.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία που έχεις στην πορεία σου στην κωμωδία; Το έχεις μετανιώσει;

Θυσία στην ουσία μπορείς να πεις πως άφησα το αντικείμενο που σπούδαζα (game theory and design) και δεν έμεινα εξωτερικό να δουλέψω σε κάποιο game studio και απέρριψα και ένα διδακτορικό που μου προτάθηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δεν μπορώ να πω ότι το μετάνιωσα. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Έχει στιγμές που αναρωτιέμαι πως θα ήταν η ζωή μου αν είχα ακολουθήσει εκείνο αλλά σκέφτομαι πως θα ήταν μια ζωή που θα απορούσα πως θα ήταν αν είχα ακολουθήσει την κωμωδία. Αν κάτι μετάνιωσα είναι που δεν κατέβηκα στην Αθήνα νωρίτερα.

-Πώς διαχειρίζεσαι μία κατάσταση όταν ο κόσμος δεν γελάει ή έχεις να κάνεις με έναν ενοχλητικό heckler; Ελπίζω όχι και τα δύο μαζί…

Και εγώ το ελπίζω. Γενικά ευτυχώς το να μη γελάνε καθόλου είμαι τυχερός τελευταία και έχει καιρό να μου τύχει. Hecklers τυχαίνουν που και που αλλά οι κακομοίρηδες είναι καλοπροαίρετοι συνήθως και δεν το κάνουν με δόλο. Οπότε απλά ασχολούμαι λίγο, βγαίνουν κάποια αστεία και προχωράμε. Γενικά μια κακή παράσταση είναι κάτι που δυστυχώς πάντα μπορεί να σου τύχει. Το ιδανικό είναι να πεις πως ήταν απλά μια κακή μέρα στην δουλειά και να προχωρήσεις παρακάτω.

-Καλύτερη αλλά και χειρότερη-άβολη παράσταση που έχεις να θυμάσαι;

Α καλά. Θυμάμαι απαίσιες παραστάσεις που έκανα πριν πολλά πολλά χρόνια στις αρχές μου. Ο κόσμος δεν ήξερε ακόμα τι είναι το σταντ απ και να σου πω ούτε και εγώ ήξερα τόσο και φαινόταν και από το πως το έκανα. Έχω ζήσει παράσταση πχ σε ένα μικρό θεατράκι στην Θεσσαλονίκη που όπως πάω να βγω για υπόκλιση, σκοντάφτω στο τελευταίο σκαλοπατάκι πριν την κουρτίνα και βγαίνω στην σκηνή πέφτοντας… Τουλάχιστον πήρα γέλιο. Πρέπει να ήταν και το μεγαλύτερο που χα πάρει εκείνο το βράδυ.

-Θα έχουμε και τρίτη χρονιά «Σόλο» ή ετοιμάζεις νέα πράγματα; Πόσο κοντά είναι μία επόμενη σόλο παράσταση;

Όχι, τρίτη χρονιά δεν νομίζω να την πάω. Έχω ξεκινήσει δειλά δειλά να γράφω την επόμενη, οπότε ιδανικά θα ήθελα προς το καλοκαίρι να βιντεοσκοπήσω αυτήν και με την νέα χρονιά να έχω μια καινούρια. Τώρα βέβαια επειδή ποτέ δεν ξέρεις πως πάει η ζωή, αν με δεις να την κάνω πάλι 3η χρονιά έχε το νου σου να μπεις να κατεβάσεις αυτή τη συνέντευξη να μην υπάρχουν στοιχεία.


Ανδρέας Πασπάτης «Σόλο»
Κάθε Σάββατο στο Θέατρο Άβατον (Ευπατριδών 3, Γκάζι) στις 21:30
Εισιτήρια ΕΔΩ