Συνέντευξη με τον stand-up comedian Πάρι Ρούπο, με τη νέα του σόλο παράσταση «Όχι Μανάδες» να κλείνει σύντομα τον επιτυχημένο της κύκλο.
«Δεν επιδιώκω να είμαι απαγορευμένος πουθενά. Ιδανικά θα ήθελα να εντοπίσουμε όλοι τον κοινό τόπο, όπου αντιλαμβανόμαστε ότι σκοπός του αστείου δεν είναι να προσβάλλει κανένα και τίποτα, αλλά το να αναγνωρίζουμε από κοινού την ύπαρξη προβληματικών καταστάσεων. Τώρα, αντ' αυτού, αν επιλέγουμε να προσβαλλόμαστε, είναι γιατί μας εξυπηρετεί αυτή η αντίδραση ώστε να εθελοτυφλούμε» απαντάει ξεκάθαρα ο stand-up comedian Πάρις Ρούπος στη δική μας ερώτηση αν στο μέλλον θα «απαγορευτεί» και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Αφορμή ήταν τα hate comments στα social media – κάποια αρκετά απειλητικά – που δέχθηκε σχετικά με τις πρόσφατες παραστάσεις του στην Κύπρο και στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σχεδόν όλα τα comments έγιναν από ανθρώπους που δεν πήγαν στις παραστάσεις του και πήραν αποσπασματικά κάποια επίμαχα κομμάτια δευτερολέπτων που ανέβηκαν online, χωρίς να έχουν ολοκληρωμένη εικόνα της παράστασης. Εκεί που ο κωμικός «ξεγυμνώνεται» πρώτος στη σκηνή (μεταφορικά πάντα, δεν βγαίνει γυμνός ο Πάρις Ρούπος) και αυτοσαρκάζεται.
Η τελευταία του παράσταση με τίτλο «Όχι Μανάδες» κλείνει σύντομα τον επιτυχημένο κύκλο της στην Αθήνα και το θέατρο Άβατον, με δύο ακόμα ημερομηνίες, Παρασκευή 1 και Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου, με μια κουστωδία από εμβόλιμα μικρά αστεία, αναπάντεχα λογοπαίγνια και λεπτή ειρωνεία. Αλλά όπου και αν μένετε, σε άλλες περιοχές, αν έχετε ανοιχτό μυαλό και διάθεση, ίσως ο Πάρις Ρούπος σας επισκεφτεί σαν άλλος Bad Santa.
-Πρέπει να είσαι ο αγαπημένος stand-up comedian σε Κύπρο και Ηράκλειο Κρήτης. Περιμένεις να τις επισκεφτείς ξανά σύντομα;
Φυσικά περιμένω να τις επισκεφθώ ξανά γιατί αυτός ο κόσμος που κάνει hate comments δεν είναι ο κόσμος που θα ερχόταν έτσι κι αλλιώς στις παραστάσεις μας εκεί. Είναι ένας “άλλος κόσμος”, κατά Παπακαλιάτη.
Υπάρχουν εκατοντάδες Κρητικοί και Κύπριοι που μας περιμένουν πάντα με χαρά, πόσο μάλλον σε μέρη όπου δε γίνονται συχνά ζωντανές παραστάσεις στάνταπ, όπως γίνονται στην Αθήνα.
Μάλιστα, έλαβα τηλεφώνημα από μαγαζάτορα στο Ηράκλειο, για πρόσκληση να εμφανιστώ στο χώρο του, την ίδια ημέρα του mini hate που έπεσε σχετικά με ένα βίντεο μου από εκεί. Εννοείται ήμουν επιφυλακτικός, γιατί το timing ήταν περίεργο. Λέω “είναι παγίδα!”
Τελικά δεν είχε καμία σχέση.
-Τελικά, τα αστεία, η κωμωδία, η σάτιρα, όλα είναι καλά αρκεί να μη πιάνει στο στόμα του ο κωμικός τις δικές μας αντιλήψεις και πόλεις;
Αν το πάρεις έτσι, στην ουσία καταργείς απλά την κωμωδία για πάντα.
Γιατί οι αντιλήψεις του καθενός είναι διαφορετικές, οπότε δε μπορείς να τις ικανοποιείς για όλους και πλήρως. Θα πρέπει να κάνω αστεία και οικουμενικές γενικές παραδοχές. “Έχετε παρατηρήσει ότι ο ήλιος βγαίνει κάθε μέρα; Τι φάση με αυτό;!”. Ακόμα και εκεί όμως κάποιος θα βρεθεί να πει ότι δεν ισχύει ή ότι είναι ευαίσθητο θέμα. Καυτό, θα έλεγε κανείς.
-Η τελευταία σου παράσταση «Όχι Μανάδες» ολοκληρώνει τον κύκλο της σύντομα. Περίεργος τίτλος για μία παράσταση… Γιατί όχι μανάδες; Έχεις ακούσει σχόλια μόνο για τον τίτλο;
Παρόλο που τον θεωρώ ιντριγκαδόρικο όντως τίτλο, υπάρχει μια μικρή παρεξήγηση εδώ. Δεν είναι ότι δε θέλω μανάδες στην παράσταση (ή γενικά) προς Θεού. Ο τίτλος είναι μνεία στη φράση “όχι μανάδες” που λέγεται όταν κάποιος επιλέξει ως άμυνα/επίθεση/καζούρα/σαρκασμό/προσβολή το να αναφερθεί στη μάνα του άλλου. Δεν το έχουμε ξεπεράσει ούτε αυτό. Μαζί με τα υπόλοιπα. Περισσότερα για όλο αυτό, στην παράσταση.
-Τι θα δει κάποιος στην παράσταση «Όχι Μανάδες» και τι θέματα πραγματεύεσαι; Έχεις και σκόρπια μουσικά κομμάτια μέσα.
Όπως οι περισσότερες παραστάσεις stand-up, δεν έχει κάποια συγκεκριμένη θεματική. Τη διατρέχει βέβαια μια σταθερή αναφορά στις μανάδες, αλλά μέχρι εκεί. Σε σχέση με την προηγούμενή μου παράσταση, τη χαρακτηρίζει μια καλύτερη ισορροπία ανάμεσα σε μικρά αστεία ή λογοπαίγνια και μεγαλύτερα κείμενα. Συν το μουσικό μέρος, το οποίο είναι κυρίως αυτοαναφορικά τραγούδια πάνω στους ίδιους τους καλλιτέχνες που διασκευάζω ή αφορμή να πούμε και ένα τραγούδι σχετικό με κάτι που μόλις ειπώθηκε στα κείμενα. Τα “μουσικά διαλείμματα” στο αμιγώς στάνταπ, ομολογώ ότι λειτουργούν κάπως χαλαρωτικά και για εμένα,. Μια μικρή πιο χαλαρή “ανάσα” πριν βουτήξω ξανά στον σκληρό κόσμο του στάνταπ.
-Σε κάθε παράσταση, κάθε ξεχωριστή ημερομηνία, σχολιάζεις και σημαντικά – ή και όχι τόσο σημαντικά – ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν εκείνη τη μέρα. Πώς προέκυψε αυτό; Δύσκολο εγχείρημα;
Μου αρέσει η ιστορία και μου ήρθε σαν ιδέα, το δοκίμασα πρόσφατα και μου φάνηκε ενδιαφέρον. Γιατί με βάζει σε διαδικασία να γράφω και κάποια αστεία σχόλια και εκτός της ροής της παράστασης, από τα οποίο μπορεί να προκύψει ίσως και κάποιο νέο στανταπικό κείμενο. Είναι σαν σχολιασμός επικαιρότητας χωρίς όμως να είναι επικαιρότητα; Ή μήπως είναι; Γιατί η διαχρονικότητα κάποιων γεγονότων είναι τρομακτική. Αποφάσισα να τα τραβάω και βίντεο και να τα ανεβάζω γιατί έτσι προσφέρω ένα συνδυασμό “εκπαιδευτικού”/αστείου υλικού, χωρίς να “καίω” online μέρος της κανονικής παράστασης. Επίσης μαθαίνω κι εγώ πράματα.
-Τώρα που η stand-up comedy σκηνή στην Ελλάδα έχει γερά θεμέλια και πολλούς και καλούς εκπροσώπους, υπάρχει ακόμα κάτι που σε χαλάει;
Αν δεν είχαμε πράγματα να μας χαλάνε γενικά, δε νομίζω να γινόμασταν και κωμικοί. Μας χαρακτηρίζει η αίσθηση του ανικανοποίητου. Και όλα ορθά να βαίνουν, εμείς θα βρούμε κάτι. Δε με χαλάει κάτι όσον αφορά τους/ις συναδέλφους. Έχουν ανέλθει όλα σε ικανοποιητικότατα επίπεδα.
Έχουμε λίγο δρόμο ακόμα να διανύσουμε ως προς την αντιμετώπιση του είδους από χώρους που μας φιλοξενούν, και από το κοινό. Ακόμα τους “εκπαιδεύουμε” δηλαδή αμφότερους. Και στα τεχνικά, και στα διαδικαστικά, και στην εικόνα του στάνταπ, και στην απορρόφησή του από τους θεατές.
Πρέπει να πείσουμε τον κόσμο ότι αυτό που βλέπει από εμάς στο ίντερνετ δωρεάν και του αρέσει, είναι ακόμα καλύτερο ζωντανά. Και ότι θέλουμε να ζούμε από αυτό. Στηρίχτε!
-Πώς αντιδράς όταν δεν υπάρχει το κατάλληλο vibe και δε γελάει το κοινό σε μία παράστασή σου;
Με τα χρόνια έχω αναπτύξει κάποιους μηχανισμούς σχολιασμού αυτής ακριβώς της κατάστασης. Στα 70-80 λεπτά παράστασης θα ακουστούν δεκάδες αστεία. Και είναι πιθανό, ανάλογα τη βραδιά, κάποια να μην περάσουν. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να το αναγνωρίσεις μαζί με το κοινό, να το σχολιάσεις και αυτό κωμικά και να προχωρήσεις στο επόμενο αστείο.
Τώρα, αν σε τόση ώρα παράστασης και με τέτοια πληθώρα αστείων (μιλώντας για το σόλο) δε συνδεθούμε πουθενά και δεν υπάρξει καθόλου γέλιο, κάτι θα έχω κάνει εγώ πολύ λάθος.
-Τι θέλεις να σου φέρει το 2024;
Ένα παιδί. Πλάκα κάνω. Αν θέλω, παίρνω ένα μόνος μου. Να φέρει δύο καλές σεζόν, ανοιξιάτικη και χειμερινή, να φέρει ένα τουρ και σε πόλεις που δεν έχω καταφέρει ακόμα να πάω. Να μη φέρει beef με τις πόλεις αυτές. Γενικά, λιγότερα beef για διάφορα πράγματα. Ας είμαστε vegan στις σχέσεις μας.
Δε θα έλεγα όχι σε λίγη ξεκούραση, αλλά δεν προβλέπεται. Και τέλος να φέρει μια ωραία βιντεοσκόπηση του “OXI MANAΔΕΣ”, για να κλείσει και αυτός ο κύκλος και να πάμε στην επόμενη.
Θεέ μου, τι άγχος!
Προλάβετε τις δύο τελευταίες παραστάσεις «Όχι Μανάδες» του Πάρι Ρούπου στην Αθήνα και το θέατρο Άβατον, Παρασκευή 1 και Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου, στις 21:30. Εισιτήρια ΕΔΩ.
