Travel editors και συγγραφείς μοιράζονται τις αποδράσεις που στην πραγματικότητα ήταν μεταβάσεις, καθώς άνοιξαν νέους ορίζοντες στο μυαλό τους
Απόδραση σημαίνει ότι ξεφεύγεις για λίγο από την καθημερινότητά σου, ότι πατάς «παύση» για να επιστρέψεις μετά στο σημείο όπου είχες μείνει.
Σε κάποια ταξίδια όμως δεν ταιριάζει αυτή η λέξη. Γιατί καθώς αλλάζουν τον τρόπο σκέψης σου, την οπτική σου, στην πραγματικότητα δεν είναι αποδράσεις αλλά μεταβάσεις, αφού γυρίζεις πίσω μεταμορφωμένος, κατά κάποιον τρόπο.
Τέτοιες εμπειρίες αποκαλύπτουν πολυταξιδεμένοι ρεπόρτερ, φωτορεπόρτερ και συγγραφείς στη νέα, ειδική έκδοση του New York Times Magazine, που είναι αφιερωμένη στο ταξίδι.
Μεταφέροντάς μας από το Τόκιο της ταινίας «Χαμένοι στη Μετάφραση» μέχρι τοπία της Αιθιοπίας που μοιάζουν βγαλμένα από παραισθήσεις, μας συστήνουν εναλλακτικούς προορισμούς αλλά και εναλλακτικούς τρόπους να δούμε τον κόσμο και, τελικά, τον εαυτό μας.
Ακολουθώντας τα χνάρια των ηρώων του «Χαμένοι στη μετάφραση»
Οδηγός του φωτογράφου Alec Soth έγινε η ταινία της Σοφία Κόπολα η οποία αν και μας μεταφέρει στο μακρινό Τόκιο, είναι κυρίως ένα εσωτερικό ταξίδι. Ο Soth έμεινε στο Tokyo Park Hyatt, το ξενοδοχείο όπου εκτυλίσσεται το φιλμ, για πέντε ημέρες, στη διάρκεια των οποίων προσκάλεσε μέσω του Craigslist κατοίκους της πόλης που φωτογράφισε και μέσα από τους οποίους, ουσιαστικά, ήρθε σε επαφή με την κουλτούρα της. Ανάμεσά τους, ένας σεφ σούσι, ένας μάστερ στην ιεροτελεστία του τσαγιού και ένας καθηγητής γιαπωνέζικων.
Η επιγεία κόλαση βρίσκεται στην Αιθιοπία
Η έρημος Danakil της Αιθιοπίας (κεντρική φωτό), όπου επικρατούν ακραία υψηλές θερμοκρασίες, συνορεύει με ένα ενεργό ηφαίστειο και μια λίμνη λάβας. Σε αυτό το τοπίο, όπου τα ορυκτά συμμετέχουν σε ένα ψυχεδελικό παιχνίδι από ζωηρές κόκκινες, κίτρινες και πράσινες αποχρώσεις, ο επισκέπτης νομίζει ότι ζει μια σειρά παραισθήσεων.
Αναζητώντας το μυστηριώδες «συννεφόμουρο» στη Φινλανδία
Κάθε καλοκαίρι όσοι κατοικούν στη Λαπωνία βόρεια του Αρκτικού Κύκλου επιδίδονται σε ένα διαφορετικό κυνήγι θησαυρού, αναζητώντας ψευδόμουρα ή κλάουντμπερις ή «συννεφόμουρα», όπως θα μπορούσαμε να τα αποδώσουμε με μεγάλη ελευθερία. Ωριμάζουν στην άγρια φύση και παραμένουν βρώσιμα μόλις για τρεις εβδομάδες. Σε μια τέτοια εξόρμηση βρέθηκε και η φωτογράφος Kirsten Luce, η οποία είχε την ευκαιρία να γευτεί, τελικά, το μυστηριώδες ψευδόμουρο αλλά και να ανακαλύψει, παραφράζοντας τη γνωστή ατάκα, ότι σημασία δεν έχει μόνο ο θησαυρός αλλά και το κυνήγι.
Πλάι στους μεγαλύτερους ζωντανούς γίγαντες της φύσης
Πώς νιώθεις όταν στέκεσαι δίπλα σε μια τεράστια σεκόγια, ένα σχεδόν υπερφυσικό ζωντανό οργανισμό που ξεπερνά σε ύψος τα 100 μέτρα και σε ηλικία τα 1.000 χρόνια; Που σου παίρνει χρόνο για να κάνεις το γύρο του κορμού του και που στο εσωτερικό του θα μπορούσες να παρκάρεις αυτοκίνητο; Για να συναντήσει αυτά τα δέντρα, που μοιάζουν βγαλμένα από σκοτεινό παραμύθι, ο δημοσιογράφος Jon Mooallem ταξίδεψε στη βόρεια Καλιφόρνια. Ανακάλυψε έτσι γιατί τα ηλικιωμένα δέντρα εμπνέουν θρύλους (διάβασε ένα σχετικό αφιέρωμα εδώ).
Όταν ταξιδεύεις όπως οι εξερευνητές παλαιάς κοπής
Σε έναν πλανήτη που έχει χαρτογραφηθεί από το Google maps, υπάρχουν αληθινοί εξερευνητές; Λίγοι, είναι η αλήθεια, αλλά ανάμεσα σε αυτούς συναντάμε αναμφίβολα τη Sarah Marquis, που μέσα σε τρία χρόνια περπάτησε πάνω από 15.000 χιλιόμετρα, εμπειρία που κατέγραψε σε ένα βιβλίο και μια σειρά από βίντεο. Επιβεβαιώνοντας, όπως έχει πει και ο κωμικός Steven Wright, ότι «μπορείς να πας παντού με τα πόδια, αρκεί να έχεις το χρόνο».
