Ξεβαμμένα Welcome χαλάκια, ξεθωριασμένα πληκτρολόγια και άλλες αποδείξεις ότι ο χρόνος δε χαρίζεται σε κανέναν
Αν δεν μπορούμε κάτι να αλλάξουμε σίγουρα, αυτό είναι ο χρόνος. Η Μάρω Λύτρα προσπάθησε να το καταφέρει το 2009 με το αείμνηστο σουξέ ''Μηχανή του χρόνου'' μα αδίκως μόχθησε. Και άλλοι πολλοί. Βέβαια, ο σοφός Αγγελάκας μας το χε' πει από εποχές ''Τρύπες'' ότι ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός και σίγουρα κάτι ήξερε...
Και το ερώτημα που παραμένει καίριο, ακόμη και τώρα που όλα διαλύονται το 2020, είναι το εξής: Πώς γίνεται το iphone και το λάπτοπ που πρόσεχες σα τα μάτια σου να μη πάθει γρατζουνιά, να βρίσκεται σε τόσο δραματική κατάσταση πλέον;
Τα αντικείμενα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν άψογα ως μία αντανάκλαση της φθοράς του ανθρώπου και των σχέσεών μας. Αλλά, ας εστιάσουμε στο ότι ακόμη κι αν το παλιό στερεοφωνικό μας δεν βλέπεται, δεν θέλουμε να του ''δώσουμε δρόμο''. Θυμάσαι πόσο πόνο ένιωσες όταν ήρθε η ώρα να αποχωριστείς το παλιό σου αυτοκίνητο; Όταν το κινητό σου με το οποίο είχες περάσει Πανελλήνιες, χωρισμό και πτυχίο χωρίς προειδοποιητικά σημάδια έσβησε για πάντα; Τότε, που πέταξες με βαριά καρδιά τα αγαπημένα σου αθλητικά με τα οποία είχες πάει σε τόσες συναυλίες; Οπότε, προκύπτει κι ένα άλλο ερώτημα: Πώς καταφέρνουν αντικείμενα που έχουν χάση την αρχική τους αίγλη, να έχουν κερδίσει τόσο πολύ το μέσα μας;
Μάλλον δεν είναι και τόσο δύσκολο να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, αν αναλογιστεί κανείς σε πόσες συνθήκες μας έχουν συντροφεύσει αντικείμενα που βλέπουμε κάθε μέρα στο δωμάτιο μας (συσκευές, μοντέλα κινητών του 2012 φυλαγμένα στο συρτάρι και άπειρα ζευγάρια κατεστραμμένα ακουστικά), τα οποία όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα μας θυμίζουν πολλά παρόλο που έγιναν κρεμάστρες και καλόγεροι...
.jpg)
