Πάνω από ένας χρόνοςμε πανδημία, εύχεσαινα εμβολιαστούμε όλοι με ελπίδα και αγάπη
Ένα χρόνο μετά την πανδημία η ανησυχία και ο φόβος δεν λένε να φύγουν από την ψυχή σου. Τόσοι βάναυσοι μήνες που μοιάζουν σαν μια τεράστια Μεγάλη Εβδομάδα. Πόσες μέρες σαν μια αβάσταχτη Εβδομάδα των Παθών βρισκόμαστε άραγε αυτή τη φορά πιο κοντά σε μια συναισθηματική, ψυχική και πνευματική Ανάσταση;
Πάσχα σημαίνει πέρασμα. Κι αυτή τη στιγμή πολλά εκατομμύρια κόσμου περιμένουν με κομμένη την ανάσα να περάσει κι αυτή η περιπέτεια που ζούμε.
Το πέρασμα ωστόσο στην μετά κορωνοϊού εποχή δεν είναι κάτι που φαίνεται να γίνεται εύκολα.
Τι θα σου έχει λείψει περισσότερο όταν τελειώσει η καραντίνα; Βιντεάκια συνεχίζουν να πλημμυρίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την απάντηση στο τι θα κάνεις μόλις βγεις από το lockdown…
Τα αισιόδοξα σενάρια και η εστίαση στη θετική πλευρά της ζωής είναι ό,τι μας δίνει δύναμη. Το εμβόλιο προσπαθεί να αλαφρύνει κάπως την κούραση αλλά και το πένθος και τη θλίψη για τον ατελείωτο αριθμό θυμάτων του κορωνοϊού παγκοσμίως.
Για άλλη μια φορά στην ιστορία του ανθρώπινου είδους καλείσαι να αποδείξεις το ότι «ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό».
Συλλέγοντας αντισώματα και αποκτώντας ανοσία.
https://www.instagram.com/p/CNNhjbVDGpe/
Τι είδους ωστόσο ανοσία σου ζητάει ο νέος ιός να αναπτύξεις;
Ανοσία στον φόβο: πώς είναι δυνατόν να μη φοβάσαι ότι στο εξής η ζωή σου δεν θα είναι μια σειρά από ανεπάντεχα lockdown…
Ανοσία στον πόνο: πώς γίνεται να μην πονάς όταν αυτός ο ιός χτυπάει ζωτικά όργανα και βλέπεις να σου στερεί αγαπημένα πρόσωπα σε χρόνο dt… ή την ίδια σου τη ζωή.
Ανοσία στην αγωνία: πώς είναι εφικτό να μην αγωνιάς για το αν ο ιός απειλεί εσένα ή τους δικούς σου ανθρώπους.
Ανοσία στην ανασφάλεια: θα ξανανιώσεις πότε ξανά ασφαλής, για σένα αλλά και για όλους τους ανθρώπους που νοιάζεσαι – ασφαλής για το σπίτι σου, τη δουλειά σου, τις σπουδές σου, τα ταξίδια – όλα όσα ήξερες μέχρι χθες.
Ανοσία στη μοναξιά: πόσο εύκολο είναι να μάθεις να ζεις μόνος – από φόβο μην γίνεις φορέας λοιμώξεων και άθελά σου βλάψεις τους άλλους… αλλά και τον εαυτό σου.
Ανοσία στο πένθος: πώς μπορείς να συνεχίσεις να ζεις όταν αυτός ο ιός δεν σου αφήνει καν το περιθώριο να πεθάνεις αξιοπρεπώς; Ανάμεσα στους δικούς σου ανθρώπους. Όταν δεν σου δίνει καν το δικαίωμα να σε αποχαιρετήσουν (ή να αποχαιρετήσεις) στην περίπτωση που χάσεις τη μάχη. Όταν δεν σου επιτρέπει καν την επιλογή του πώς να ταφείς.
Ανοσία στον θάνατο: όταν ο θάνατος πλέον δεν είναι απλώς μια είδηση στο δελτίο της τηλεόρασης, δεν είναι απλώς ένας αριθμός, ένα νούμερο που συνεχώς αυξάνεται – είναι περισσότερο από ποτέ απτός, σε μια εποχή που απαγορεύεται το άγγιγμα. Είναι περισσότερο από ποτέ δίπλα, σε μια εποχή που η μικρότερη απόσταση ασφαλείας είναι τα δύο μέτρα. Είναι περισσότερο από ποτέ μέσα μας, στο σπίτι μας, στο μυαλό μας, στη σκέψη μας, στην καθημερινότητά μας. Ο θάνατος και το αντίθετό του.
https://www.instagram.com/p/B_Esn5Yp6Qn/
Ένα διαφορετικό Πάσχα. Μια διαφορετική Μεγάλη Παρασκευή. Με σχεδόν κλειστές εκκλησίες, αλλά με ανοιχτές καρδιές. Καρδιές που θέλουν να χτυπήσουν δυνατά, πιο δυνατά κι από τις αναστάσιμες καμπάνες. Καρδιές που δεν θέλουν να πάθουν ανοσία. Καρδιές που θέλουν να εμβολιαστούν με περισσότερη πίστη, με περισσότερη ελπίδα, με περισσότερη αγάπη, με περισσότερη κατανόηση, με περισσότερη δύναμη, με περισσότερη εγκαρτέρηση, με περισσότερη συγχώρεση, με περισσότερη αλήθεια, με περισσότερη ειλικρίνεια, με περισσότερη συγκίνηση… με περισσότερη ανθρωπιά και συμπόνοια.
Ας εμβολιαστούμε με αγάπη, με αλληλεγγύη, με αποδοχή, με υποστήριξη, με καλοσύνη, με ευσπλαχνία, με ευγένεια, με θάρρος, με κουράγιο, με σεβασμό και με πίστη στον εαυτό μας, στους άλλους και σε ό,τι μας βοηθάει να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και να θέλουμε να κάνουμε αυτόν τον κόσμο ένα καλύτερο, πιο όμορφο, πιο βιώσιμο και πιο δίκαιο μέρος για όλους.
